Seite
Liber ſecundus licta.i. poſtpoſita p̄ſtātia.i. dignitate vr̄e conſcīe ⁊ virtutis ꝓpter quā d beretis recte oꝑari. accipe.i. ꝯſidera qͣꝫ feſtiue. i. gl̓ie aliqͥs illuſerit.i. deriſe rit quēdā dicētē ſe eſſe ph̓m in leuitate hmōi arrogātie. Nā cū qͥdā tyra­nꝰ eſſet adorſus ꝯtumelijs.i. incepiſſet alleqͥ ꝯtumelioſe quēdā hoīeꝫ qͥ ī duerat.i. vſurpauerat ſibi falſū nomē ph̓i nō advſū ꝟe ꝟtutꝭ ſꝫ ad ſuꝑbā gloriā ⁊ tyrānꝰ adie ciſſet.i. dixiſſet ſe ia­ſcituꝝ an iſte eēt ph loſophꝰ. ſi qͥdē illate ſibi iniurias patien­ter leuiterqꝫ tolleraſ ſet. ille qͥ dixit ſe phi­loſophū pauliſꝑ pa tientiā aſſumpſit.ſ. principio. qꝫ ꝓ et ac­cepta ꝯtumelia a ty­ranno velut ſibi īſul­tans inqͥt ad tyrānū intelligis ne me eſſe ph̓m. tūc ille tyrāt mordacitet inqͥs īte­lexerā te ph̓m eſſe ſi tacuiſſes Nota ẜm cōmētatorē in ꝓlog­viij. phiſi. verꝰ ph̓us dꝫ eſſe ꝑfectꝰ oībꝰ ge­neribꝰ ꝟtutū. ⁊ ꝑ co­ſeq̄ns dꝫ eſſe magͣni mꝰ Sed ẜm Sen̄. in li. de clemētia. m gnanimi ē īiurias ⁊ offenſiones ſuꝑbi de ſpicēte. ⁊ ꝑ ꝯn̄s verbis cōtumelioſis ꝓuocari nō dꝫ. Itē veri ph̓i ē nō vi­ci a paſſionibus ſed potiꝰ dꝫ moderare ⁊ refrenare paſſiōes cū virtꝰ cōſi­ſtat in moderatiōe paſſionū. vn̄ Ariſt. iiij. ethi. dicit Māſuetꝰ vult im turbatꝰ eſſe ⁊ nō duci ad paſſiōes. vn̄ qͥdam ph̓s cōtumelioſe ſibi inſultā ti dixit. Tu didiciſti maledicere. ſed ego didici maledicta cōtemere. Quid aūt ē qd̓ ad p̄cipuos viros. Hic ph̓ia ponit ſcd̓am rōnem q̄ tal̓ eſt. hoīes virtuoſi vel totaliter moriunt̉ corꝑe ⁊ aīa. vel aīa viuit pꝰ mortē Si totaliter moriunt̉ nihil ſpectat ad eos de gloria poſt mortē ſi anīa eo­rum viuit poſt mortem. illa petit celum ſpernens oē terrene negociū ⁊ ſi­nihil ad eam de terrena gloria. ergo apud virtuoſos hoīes nulla debet eē raſſet. Ille patientiā pauliſꝑ aſſum pſit acceptaqꝫ ꝯtumelia velut īſul tans: iā tandē inqͥt intelligis me e­philoſophū. Tū ille nimiū morda citer intellexerā inquit ſi tacuiſſes. Quid aūt eſt qd̓ ad p̄cipuos viros de his em̄ ſermo eſt qͥ virtute glori am petūt: qͥd inquā eſt qd̓ ad hos d̓ fama poſt reſolutū morte ſuprema corpus attineat Nā ſi qd̓ nr̄e rōne credi vetant toti moriunt̉ homīes nulla eſt omnino gloria. cum is cu­ius ea eſſe dicitur non extet omni­Sin o ꝟbū ſibi mens cōſcia terre no carcere reſoluta celū libera peti­nōne oē terrenū negociū ſenet. q̄ ſ celo fruens terrenis gaudet exēplꝰ