![]()
Proſa octaua na fortuna. iō ſuis blanditijs trahit hominē ſenſualē a vero bono. qd̓ conſiſtit in ſpeculatōe dei. aduerſa aūt fortuna qꝛ on̄dit ꝓſperam for tunā eſſe mutabilē. ip̄a reducit hoīem ad verum bonū qd̓ eſt īmutabi le. ¶ An hoc inter minimo. ⁊c̄. Hic ph̓ia ponit vltima rōem q̄ tal̓ eſt Illa fortuna eſt melior per qua cognoſcunt̉ veri amici. ſed aduerſa fortuna eſt talis. ergo ⁊c̄. vn̄ dicit in littera. An ꝓ nunqͥd putas hoc eſtim dū interminia bo na ꝙ hec aſpera.i. aduerſa fortūa. de texit.i. monſtrauit tibi mētes. id ē cor da fideliū amicoꝝ q. d. illud eſt bonū de maximiſ bo nis. ⁊ hec ſup. pro ſpera fortuna. ſecre uit.i. diſtinxit tibi ceteros amicos et ambiguos vultus ſodaliū.i. amicoꝝ. q. d aſpera fortuna docuit te diſcernere inter veros amicos et falſos. qꝛ ꝑſpera fortuna a te diſcedens abſtulit ſuos.i. qͥ erant amici rōe ꝓſperitatis. Et reliquit tuos amicos qͥ te dilexerūt nō ꝓpter tua. O qͣnti.i. quanto precio. tu emiſſes hͦ ītegeid eſt in integritate fortune ꝯſtitutus. cū videbaris tibi fortunatꝰ vt po tuiſſes cognoſcere veros amicos. nūc deſine.i. ceſſa. querere opes id eſt diuitias amiſſas. qꝛ inueniſti veros amicos qd̓ eſt p̄cioſiſſimū genꝰ di uitiaꝝ. ¶ Nota in aduerſitate falſi amici fugiūt. Sed in tꝑe proſperitatis manēt. Un̄ Seneca in i de remedijs. Quē tu felicē credis illum multi comitant̉ vt mel muſce ſequunt̉. cadauera lupi. frumēta formice p̄dam iſta turba ſequit̉ nō hominē. ¶ Nota ꝙ aduerſa fortuna oſtēdit fideles amicos Un̄ Seneca. epl̓a. Turba familiaris cuꝫ a te paſci deſierit ip̄a te nō paſcet. ⁊ qd̓ in beneficio tuo ſcire nō poteras pauꝑtate ſciēs. illa veros amicos retinebit. diſcedit qͥcunqꝫ nō te ſed aliua ſequebat̉. Eſt aūt ꝓpter hoc vnū amanda pauꝑtas ꝙ a quibꝰ ameris on̄dit. Un̄ pauper henricus. Preualet hoc ſolo mala ſors ꝙ mōſtrat amicos. Qui boni qͥ mali monſtrat vtrāqꝫ viā. Itē poeta. Tꝑe felici n̄ cognoſcūt̉ amici. Sorte patꝫmiſera q̄ ſit dilectio ꝟa. Itē alibi. Cū fu eris felix ml̓tos numerabis amicos. Tꝑa ſi fuerīt nubila ſolꝰ eris. Itē Thobias. Fluctuat ad cenſū venalis amicꝰ egenū Sed ꝟus romouevt fabricatꝰ amor. ¶ Nota ꝙ fidel̓ amicꝰ eſt p̄cioſiſſimū genꝰ diuitiaꝝ qꝛ amicꝰ. ix. ethi. ē alt̓ ego.i. amicoꝝ ē idē velle ⁊ nolle. nēo eī eligit viuer m cens velut vnco retrahit. An hoc in ter mīma eſtimādū putas ꝙ amicorū tibi fideliū mentes hec aſꝑa. hec horribilis fortuna detexit. Hec tibi certos ſodaliū vultꝰ ābiguoſqꝫ ſecre uit. diſcedēs ſuos abſtulit tuos reli qͥt. Quāti hoc īteger ⁊ vt videbaris tibi fortunatꝰ emiſſes. Deſine nunc amiſſas opes q̄rere qd̓ p̄cioſiſſimuꝫ diuitiaꝝ genus eſt amicos inueniſti 