Seite
Liber quintus qͦddā fundamentū nō de oꝑante principio.ſ. de deo creatore. qꝛ ille ex ni­hilo aliqͥ fecit. ſed intellexerūt hoc de materiali ſubiecto.i. de tota natu­ra fundata in materia ⁊ exponit ſeip̄m di. Hoc ē de natura oīm rationuꝫ idē de materia q̄ eſt ſubiectū formaꝝ naturaliū Sed ſi aliquid oriatur ex nullis cauſis id videtur eſſe ortum ex nihilo. ſed hoc fieri neqͥt vt aliquid oriat̉ ex nihilo gͦ nō eſt poſſibile caſuꝫ eē bꝰ modi.i. talē qͣlem paulo ante diffiniui­mꝰ ẜm antiqͦs ꝙ ſit euentꝰ tenerariꝰ ſin­cōnexiōe cāꝝ Quid gͦ dicēdū eſt de caſu q̄rit boe. Eſt ne ni hil in reꝝ natura qͦd iure q̄at.i. poſſit ap­pellari caſus vel for­tuitū vel ē aliqͥd. tā et ſi ꝓ qͣꝫuis lateat vul­gus cui iſta vocabi la ꝯueniāt. Notan dū ꝙ hͨ ꝓpō ex nihi­lo nihil exiſtere. vera ē in cōꝑatiōe ad cā ꝑticulareꝫ que in ſua actiōe p̄ſupponit ma teriā. tn̄ in cōꝑatione ad cām vl̓eꝫ que eſt cā totius entis nō ē vera. vnde dicimꝰ deū oīa creaſſe ex nihilo. ⁊ fide tenemꝰ. ſed antiqͥ d̓ iſto modo ꝓductiōis ꝑ creationē nō loquebant̉. ſed primo mō. Un̄ Ariſtote­les prīo phiſicorum. Impoſſibile ē aliqͥd fieri ex his q̄ nō ſunt. de hac en­opinionē ꝯueniūt oēs qͥ de natura ſunt. Ariſtoteles meꝰ id inqͥt in phiſicis. Hic ph̓ia ſoluit q̄ſtionē d̓ caſu Et prīo oſtēdit eā eſſe ſolutā ab ariſtotele. ⁊ on̄dit modū eiꝰ. ſcd̓o d̓clara­ꝙ licet caſus nō habeat cās ꝑ ſe. hꝫ tn̄ cās ꝑ accn̄s. ibi. He ſunt igit̉. Pri mo d̓t. Ariſtoteles meꝰ.i. doctrina manutritꝰ ⁊ deditꝰ diffiniuit caſū in phiſicꝭ. i. ī. ij. phiſicoꝝ breui rōne.i. ꝓpinqͣ veri. ⁊ ꝟitati. ⁊ q̄rit Boe. Quo nā inquā mō d̓t ph̓ia. Quotiēs aliqͥd gerit̉.i. fit. gr̄a cuiuſpiā rei.i. alicu­ius rei. ⁊ aliud obtingit qͥbuſdā de cauſis qͣꝫ qͦd intēdebat̉ illud vocat̉ ꝙ ſus. vt ſi aliqͥs cā colēdi agri fodiēs humū īueniat pōdꝰ auri defoſſū. hec īnuētio auri credit̉ fortuitu.i. a caſu accidiſſe. veꝝ ꝓ ſed. tal̓ euētꝰ caſuali­P. Ariſtoteles meꝰ id inqͥt in phiſi cis ⁊ breui. ⁊ veri ꝓpinqua rōe defi­niuit. B. Quonā inqͣꝫ mō P. Quo tiens ait aliqͥd cuiuſpiā rei gr̄a gerit̉ aliudqꝫ qͥbuſdā de cauſis qͣꝫ qd̓ in­tendebat̉ obtingit caſus vocat̉. Ut ſi qͥs colendi agri cauſa fodiens hu mū. defoſſum auri pōdus inueniat Hoc igitur fortuito credit̉ accidiſſe verū nō de nihilo eſt. Nā proprias cās hꝫ quaꝝ īprouiſus īopinatuſqꝫ ꝯcurſus caſū videt̉ oꝑatꝰ. Nam niſi cultor agri humū foderet. niſi eo lo­ci pecuniā ſuā depoſitor obruiſſet. aurum nō eſſet inuentum. He ſunt