Thomas Ruſcher de gamundiaſacrarum litterarū profeſſor. in eccleſia Maguncienſi euāgelici verbi indignus predicator. benefamato ⁊ catholico ſacerdoti NicolaoMernicenſi ſalutem perpetuā. Ne ante illū a quo omne datū optimam ⁊ omne donum perfectuꝫ. in gracijs ferendis gelidus videardoctiſſime Nicolae. Occurrit in primis ſcriptura Deutero. xxx. Uitam ⁊ mortem dedi ante faciem tuam. Gratias habeo quia hodiehuic etiam condonat. qui ei qui vera eſt vita adheret. Ei dico. quimeis nuper temporibus inſpirauit in faciem cuiuſdam ſpiraculuꝫvite noue. pro quo gratias omnium reddo creatori. Et tibi o paterlaudate intelligentie Tritemij. eo ꝙ non ſolum tibi ipſi vitam elegiſti. ſed ⁊ meā multorūqꝫ vt viuant. vitā inſtituis. tuo in tam floridoinſtitutionū opuſculo. quod mox ad me vſqꝫ latū eſſet. nec alijs locum adhibens. veluti vite ſpiraculū egens. mentis affectu animiqꝫdeſiderio quouſqꝫ introſpicerem. Sed quid o laudate intelligentiepater. Quid per hoc tuum inſtitutionū tam floridum opuſculumin me tibi deditiſſimo effeceris. quidue hoc inter legendū ſenſerim.meos coetaneos nec latitare velim. Nam cū ad interiora ipſius procederem. ita in me floruit. vt meas maderet genas. O frater Mernicenſis Nicolae orationi ⁊ charitati iunctiſſime. qͣꝫ felix qͣꝫ ſancta ꝓhoc florido fuit opuſculo petitio tua. O xp̄i ſponſe vir atqꝫ fili mernicenſis Nicolae ⁊ dei confeſſor. qͣꝫ neceſſaria in hoc que continent̉opuſculo potiſſime in his tempeſtuoſis ſunt nunc temporibus. vbifides xp̄iana noxijs erroribus qui paſſim ſeminant̉ ⁊ pollulant. lacerat̉ ⁊ opprimit̉. Neceſſaria dico ſupra modū. Nam florida ſacerdotalis peregrinatiōis abiecta inſtitutione omnia vicia ignominiaqꝫexurgunt. Scio nāqꝫ maiorū noſtrorū traditione animā hominisintellectu rerumqꝫ ſcientia veluti eſca quadam nutriri. recte eorumanimos arbitror qui nullis diſciplinis. nulla morum aut vite inſtitutione eruditi ſunt. nihilqꝫ bonarū artium hauſerunt. ieiunos ⁊ quaſifamelicos eſſe. plenos tamen ⁊ illorū animos ſed vicijs ⁊ nequiciaEya Nicolae ſcito. mihi meiſqꝫ perſuaſum velim coetaneis ad hocfloridum nos ad integrum diuertere opuſculum. Nam per hoc nōſolum criminis vitare penam. ſed ⁊ laudationis poſſumus gratiamobtinere. Huic enim qui animi odoratum non accōmodat cito dabit̉ in ruinam. quapropter hocipſum ante primam litterarum eius2
