Areſtotelis vero incipit ibi(Nomen areſtotelis dat ⁊c̄) Prohemium vero a princi­pio libri. in quo diuinum implorat auxilium. incipiens a commendatio­ne diuine maieſtatis. Dicēs deus ſit omniū rerum cauſa et guberna tor continuus. qꝛ ſi ip̄e ſuam manum abſtraheret. omnia in nihilum ca­derent. Propterea poſtulat autor ſapientiam de ſede ſue magnitudinis quam confortatus poſſet deſcribere vitam ſapientiſſimi Areſtotelis. qui ſi non fuiſſet mortuus. ſed in vita perſeueraſſet vſqꝫ ad verbi dei in­carnatōem( eſt verus ſol iuſticie xp̄s deus noſter) opinantur multi do­ctores antiqͥ per lumen fidei ad ſuꝑnaturalia intellectum illuminātis fuiſſet factus fortiſſimus oppugnator contra hereticoꝝ falſas in chriſtia nam religionem hereſes. Dubitat̉ primo circa textum. vtꝝ deus ſit omniū rerum cauſa pro­ductiua. Solutio ſic. patet primo autoritate Geneſis pͥmo. In prin­cipio creauit deus celum et terram. Sed nomine celi intelligit̉ vniuerſo­rum creatura. ergo per ip̄m om̄ia facta ſunt. vt dicit̉ Iohānis pͥmo. Ra tione aūt ſic patet. nullum agens finitum poteſt ex nihilo aliquid produ­cere. ſed om̄is creatura eſt finite virtutis. ſolus aūt deus eſt infinitus. er­go eſt mundus ꝓductus a creatura. ſed a deo creante. Confirmat̉ aūt ſic. quia omnis creatura agit per motum. qui neceſſario preſupponit ſubiectum ip̄ius motus. ergo ad minus illud ſubiectum non poteſt crea tura producere. ſed ſolus deus. Arguit̉. Dicit̉ pͥmo phiſicoꝝ ex nihilo nihil fit. ſed ante mundi cre ationem nihil fuit. ergo potuit mundus poſtea produci Dicendū per virtutem naturalem ex nihilo non poteſt aliquid fieri. ſed bene per uirtutem ſuperaturalem Contra. per virtutem ſupernaturalem non ſit aliquid ex nihilo. er­go ⁊c̄. An̄cedens probatur. qꝛ aīa eſt res ſuꝑnaturalis. tamen poteſt aliquid ex nihilo ꝓducere Dd̓m licet anima excedat naturam pro prie dictam. ip̄a tamen eſt ſub natura cōmuniter accepta. et eſt finite vir­tutis. et ſic non dicitur ſimpliciter ſupernaturalis. et per conſequens non poteſt eſſe principium productiuum alicuius ex nihilo. ſed ſemper ꝓdu­cit ex aliquo preſuppoſito. Dubitatur ſcd̓o. vtrum in om̄ibus operibus noſtris diuinū ſit im­plorandum auxilium. Dd̓m ſic. Patet primo autoritate Boetij in tercio de conſolatione philoſophie. proſa nona dicentis. Sed cum vti in thymeo platoni inquit noſtro placet. in minimis quoqꝫ rebus diuinū debeat implorari preſidium. quid nunc faciendum cenſes. vt illius ſum mi boni ſedem reperire mereamur. Inuocandum inquam omnium re­rum patrem. quo pretermiſſo nullum rite fundatur exordium. Quoniā. vt ſcribitur Iacobi primo. Omne datum optimum et omne donum ꝑ­fectum de ſurſum eſt deſcendens a patre luminum. apud quem non eſt tranſmutatio. neqꝫ viciſſitudinis obumbratio. Auguſtinus dicit. Ne­mo tam eruditus. nemo tam doctus eſt. qui ſuperna illuſtratione non indigeat. Ideo inquit Gregorius. Niſi intus ſit qui doceat inuanum. f. iiij