Seite
De vita doctoris lingua laborat. Ideo autor noſter implorauit deum pro ſua. fa dientia de ſue magnitudinis ſede vt ſecū laboret. vt opus intentū in ſa­lubrem et conſummatum finem deducat. Ubi notandum ꝙ tria reqͥ runtur ad petitōem audiendā. Primō requiritur potentia. Secūdo vo luntas. de quibus in quarto de ꝯſolatione ph̓ie dicit Boetius. Duo ſunt quibus omniū humanoꝝ actuum conſtant effectus. ſcꝫ voluntas et poteſtas. quorum ſi alterum deſit nihil expleri queat. que omnia ſunt in deo verbo ſue virtutis portante. ad Hebreos pͥmo. Tercio reqͥritur ſcientia. que eſt in deo que nihil latet. vt patꝫ ad Hebreos quarto Om nia nuda ⁊ aperta ſunt oculis eius. ☞ Arguitur Diuinū auxiliū implorare nō eſt ſemꝑ neceſſariū homi­ni. quia homo eſt ꝑfectior rebus naturalibus. ſed res naturales ſine tali inuocatōne perficiunt ſua opera. ergo ⁊c̄. Dicendū ꝙ tales operant̉ ex neceſſitate nature non habentes liberum arbitrium et intellectū ꝑ qͣs potentias poſſunt in deum tendere. ſicut eſt in homine. ergo homo im­plorabit diuinum auxilium. ſicut dicit Apoſtolus ſcd̓a ad Corin. ter­cio. Non ſufficientes ſumus aliquid cogitare ex nobis. quaſi a nobis. ſꝫ omnis ſufficientia noſtra a deo eſt. Querit̉ vtꝝ Areſtoteles fuiſſet maximus fidei chriſtiane defenſor. ſi vſqꝫ ad tempus plenitudinis ſeu incarnatōis xp̄i vixiſſet. Dd̓m ꝙ ſic. vt vult autor noſter in lr̄a. Cuiꝰ rō eſt. qꝛ heretici inſultabāt ꝯtra fi­dem xp̄ianā ꝑ ſubtiles rōes phiſicales ⁊ logicales. ſꝫ Areſto. habuit oīm rerū naturaliū cognoſcibiliū noticiā. gͦ ſi fuiſſet in fide inſtructus depre­hendiſſet illas rōnes ſꝑ fuiſſe fallaciter adductas. Un̄ intellectus capit̉ in obſequiū fidei. ſed ſubtiliſſimū intellectū inter oēs creaturas ſub ſole exn̄tes habuit Areſto. gͦ fuiſſet maximus hereticoꝝ oppreſſor ⁊ deſtru ctor ſi ad tp̄s xp̄i ſeu poſtea vixiſſet. Cōſequētia pꝫ. qꝛ ſuꝑnaturalia dan tur ẜm diſpōem naturaliū cū conatu hominū. ☞ Arguit̉. vbicūqꝫ eſt equalitas ibi nō ſunt gradus maioris vel mi­noris ꝑfectōis. ſꝫ intellectus Areſto. eſt equalis intellectui alioꝝ hoīm ergo ⁊c̄. Minor pꝫ. qꝛ intellectus Areſto. et alioꝝ hoīm ſunt eiuſdem ſpēi. que eſt athoma et indiuiſibilis. Dd̓m ꝙ licet ſpecie cōueniant. differunt tamen in gradibus indiuidualibus. in qͥbus Areſtoteles ali­os hoīes incōparabiliter excellebat. a ꝓpriū p̄bet copia Omen Areſtoteles dat virtutum ſibi moles ſupple ꝟtutū cultor Quarum cultiuus fuerat ipſe modo diuus .i. ꝑ excellentiā ſupple areſtoteli Anthonomalia dat ei de philoſophia areſto. accipit ſcientijs iuuamē Qui capit nomen per amoris in artibus omen ſic dictus ꝓpter quā rōnem Philoſophus quare ſignatur nomine clare­