Epiſtola Diphthongus ae Guarinus Ueronēſis Floro ſuo ſalutem plu rimā dicit. On ſine cauſa factū eē certo ſcio. ꝙ diphthonganda vocabula ſcire te velle intelligo. qm̄ eā rem ⁊ ad orthographiam recte ſcribendi formulā pertinere. ⁊ nō paruū legendi docu mentū preſtare poſſe cognoris. Qua quidem in re quid agam ſubdubito. Nā niſi tue morē voluntati. qͥ de me optime meritus es. geſſero. ingratitudinis me reū eſſe ꝯfitear. erit neceſſe. Quo crimine nullū grauius aut acerbius vel apud perſas puniri. teſtꝭ eſt Xenophon. Sub inde cū negligētia ⁊ vicio librarioꝝ om̄eꝫ ferme diphthongoꝝ ꝯſuetudinē abolitam aut de prauatā aſpiciā. ita vt breuis ſepenumero ſyl labas vetuſtiſſimis codicibꝰ diphthongis no tatas comperiā. Unde ip̄aꝝ rationē aut vſuꝫ aucuper vix ſatis ſcio. Et eo magis ꝙ q̄ poſtulas dicto citius fieri feſtinātiſſimꝰ vrges. Ue rum enimuero ne laborē potius fugiſſe me arguas. decreui. qͣntū vna tumultuaria lucubratione potuero. ad te de diphthongis collige̓. q̄ latīe locucōis mēoria ſuppeditarit. aut ſi quid paululū grece ex doctiſſimo ac impͥmis huma niſſimo preceptore meo Manuele chryſolora deguſtaui. Et vt Ciceronis p̄cepto facilius de quo diſputatur poſſit intelligi ſermonē a definitione proficiſci. ſatius eſſe arbitror. Quid ē diphthōgꝰ Diphthongus. ē duaꝝ vocaliū cū ſingl̓e vocē ſuā ẜuēt. in eadeꝫ ſyllaba complexio. vt aes Nec ius. vas. qua diphthongos putandum erit. cū nec i nec u ſuum ſeruare ſonum conſtet Differt autē a monophthongo diphthōgꝰ. ꝙ hec duas hr̄e vocales. illa vnicā dumtaxat cer nit̉. vt Eoa vbi tris monophthongos eſſe deprehēdis. Dicta idcirco diphthongus. ꝙ binis cōſtare vocalibus videatur. Dis eī greci ⁊ pthongon. ſonū appellāt. Noſtri qͣttuor fecere diphthongos. au. eu. ae. oe. Quidā ei diphthongū adijciūt. Ueꝝ gre coꝝ eā eſſe diphthongū manifeſtuꝫ eſt. qͥ cum plures habeāt diphthongos ceteris omiſſis q̄ nihil ꝓpoſito cōducūt. aliqͣs attingā. ex qͥbus deriuari nr̄as liquet. αι. cū in latinum vertitur aut ꝑ diereſim. hoc eſt ꝑ ſyllabaꝝ diuiſionem vtraqꝫ manēte littera ī ai. ſoluit̉ vt μαια maia αιασ aiax. Aut ſine diereſi in ae. diphthon gon tranſit. vt αιαν pean αλαι τρα paleſtra αινεασ eneas ευ in eū diphthongon latīa ꝯuertit or̄o. vt ευροσ eurus θησ ευ theſeus. Aut in es vt αχιλλεν ach illes. οδυ ευ vlyſſes. περ αυ perſes. ā in. u. ſolā vt φευγω fugio. ω in oe vt χωμωιδια comedia. τρ γωιδι tragedia. οι vl̓ in oe vertimus. vt ποιρη. pena et φοινιξ phenix. vel in u. vt φοινχεο puniceus. Diſſoluit̉ interdū. vt τροι troia. υ quoqꝫ aut ꝑ diereſim in. a. ⁊ in u. ꝯſonantē ſoluimus. vt ν υ. nauis. Aut ī au diphthongon. vt. ν υ υον naufragium υλη aula. τ ρο auſterꝰ. Et vt ad nr̄as redeamus. ac diphthongon quidā paſſim protu lerūt. vt Sylle. galbe. amynte. muſe. Nōnulli pro ſecūda eius littera.i. e more grecoꝝ i ꝓnū ciauerūt. Quapropter maro nr̄ antiqͥtatꝭ amā tiſſimꝰ aulai pro aule. ⁊ pictai pro picte veſtis ſuo inſeruit carmini. vt Aulai in medio libabāt pocula bachi. Diues equum. diues pictai veſtis ⁊ auri. Singl̓ares generādi ⁊ dandi caſus. ⁊ pl̓ales noīandi ⁊ vocādi in pͥma declinacōe. diphthō gon finali in ac notari certiſſimū eſt. vt Lyre. Plurima quoqꝫ deriuatoꝝ nominū in ens exeuntiū diphthongātur. vt ea potiſſime q̄ a vo cabulis in a. aut in e. ꝓductā exeunt aut in ae. vt verona veroneus. Mytilene. mytileneus. Athene. atheneus. Nunc cuꝫ nulla de au. ⁊ eu. extet ambiguitas. de ae. ⁊ oe. dicendū ē. Et pri mo de ac ſeruato alphabeti ordine. Cui quecū qꝫ memoriā fugerint. tute addere que legendo compereris poteris. De diphthongo. ac. in pͥmis ſyllabis. Eacus. ⁊ ab eo deriuata. vt eacides. Hec cū ꝯpoſitis. vt heccine. Edes ⁊ ab eo nata. vt edifico. edepol. edituus edilitas. Edus. Ege. capra. ⁊ ab eo edita. vt egis clypeus. Palladis egloga egoceros. Capricornus. Eger. egritudo. egrotus. Egeus. ⁊ ab eo dicta. vt egides. egeum mare egina vrbs ⁊ mulier. Egyptus. Eolus. Elia mulier. Elianus propriū nomē viri. Helios ⁊ heliades ⁊ heliogabalus. e. ſimplici ſcribenda erunt. a.ij.
