Tabula. . vtꝝ vſus legis humane diſpen ſationē rectoꝝ debeat immutari. Ueſtio. 98. de ueteri lege ẜꝫ ſe. pͥmo vtꝝ lex vetus ſit bona­. vtrum ſit a deo. . vtꝝ ſit a deo mediantibꝰ angelis. . vtrum data ſit omnibus. . vtrum omnes obliget. . vtꝝ cōgruo tēpore fuerit data. Ueſtio. 99. de lege ueteri qͣꝫtuꝫ ad precepta eius.ſ. de precepto. rum eius diſtinctiōe. Et primo vtꝫ veteris legis ſint plura precepta ve unum tm̄. . vtrum lex vetus contineat aliqua precepta moralia. . vtrū p̄ter moralia precepta conti­neat aliqua cerimonialia. . vtrum preter hec contineat aliqͣ iudicialia precepta. . vtrū p̄ter p̄cepta moralia cerimo nialia iudicialia cōtineat aliqͣ alia . de quo lex īducebat ad obſe­uantiam predictorum. Ueſtio. 10. de p̄ceptis ueteris legis. Et primo de moralibus pͥº vtrū oīa precepta moralia veteris legis ſint de lege nature. . vtꝝ ſint de actibꝰ oīuꝫ v̓tutū. . vtruꝫ oīa precepta moralia vete­ris legis reducantur ad decem pre­cepta decalogi. . diſtinctiōe p̄ceptoꝝ decalogi. . de nūero p̄ceptoꝝ decalogi. . de ordine eorundem. . de modo tradēdi ipſa. . vtrum ſint diſpenſabilia. . vtrum modus obſeruādi uirtutē cadat ſub precepto. 10º. vtrum modus charitatis cadat ſub precepto. . de diſtinctione aliorum precepto rum moralium. 12º. vtrū precepta moralia ueteris le­gis iuſtificent. Ueſtio. 10. preceptis cerimo nialibꝰ ueteris legis ẜm ſe. Et p mo que ſit ratio preceptorum ceri­monialium. . vtrum ſint figuralia. . vtrum debuerint eſſe multa. . de diſtinctione ipſorum. Ueſtio. 10. de p̄ceptis cerimo nialibꝰ qͣꝫtū ad ſuas cauſas. Et pͥmo vtrū p̄cepta cerimonialia ha­beant cauſam. . vtꝝ habeant cauſam litteralem vl̓ ſolum figuralem. . de cauſis ſacrificiorum. . de cauſis ſacramentorum. . de cauſis ſacrorum. . de cauſis obſeruantiarum. Ueſtio. 193. p̄ceptis cerimo­nialibꝰ qͣꝫtū ad eoꝝ durationeꝫ. pͥmo vtrū precepta cerimonialia fue rint ante legem. . vtrū in lege aliquā v̓tutē hūerint iuſtificandi. . vtꝝ ceſſauerit xp̄o ueniēte. . utꝝ ſit pctm̄ mortale ea obẜuare poſt chriſtum. Ueſtio. 14. de p̄ceptis iudicia libus in cōi. Et pͥmo ſint iudi cialia precepta. . vtrum ſint figuralia. . de duratione eorū.ſ. vtrū obligēt ī perpetuum. . de diſtinctiōe ipſorū. Ueſtio. 165. de preceptis iudi­cialibus qͣꝫtum ad ipſorum ra­tionem. Et primo de ratione prece­ptorum iudicialium que pertinēt ad principes. . de his que pertinent ad conuictuꝫ hominum adinuicem. . de his ꝑtinēt ad extraneos. . de his que pertinent ad domeſti cam conuerſationem. Ueſtio. 10º. de lege noua.ſ. euā gelij ẜm ſe. Et primo vtrū lex noua ſit ſcripta uel indita. . de v̓tute eius vtrū iuſtificet. . vtrum debuerit dari a principio mundi. . vtrum ſit duratura uſqꝫ ad fineꝫ mundi an debeat ei alia lex ſuccedē Ueſtio. 197. de comparatione legis noue ad ueterem. Et pri­mo vtrum lex noua ſit alia lex a le­ge ueteri. . vtꝝ lex noua impleat veterem. . vtꝝ contineatur in ueteri. . ſit grauior vtrum lex noua ne uetus. Ueſtio. 10º. de his cōtinētu ī lege noua. Et primo vtruꝫ lex noua debeat aliqͣ oꝑa exteriora pre­cipere uel prohibere. . vtrum ſufficiētes exteriores actus ordinauerit. . vtrū cōueniēter inſtituat hoīes qͣꝫ­tum ad actus exteriores. . vtrum conuenienter ſuperaddat conſilia preceptis. Ueſtio. 199. pͥncipio exteriori hūanoꝝ actuū.ſ. deo: qd̓ iuua­mur ad recte agēdū.ſ. gr̄a qͣꝫtū ad eiꝰ neceſſitatē. pͥº vtꝝ abſqꝫ gratia poſſit aliqd̓ veꝝ cognoſcere. . vtꝝ abſqꝫ gr̄a dei poſſit aliqd̓ 6 bonū facere uel uelle. . vtrū abſqꝫ gratia poſſit deum ſuper omnia diligere. . vtrū abſqꝫ gr̄a ſua naͣlia po­ſit p̄cepta legis obſeruare. . vtꝝ abſqꝫ gratia poſſit mereri vitam eternam. . vtrū homo poſſit ſe ad gratiaꝫ p̄­parare ſine gratia. . vtrum abſqꝫ gratia poſſit homo reſurgere a peccato. . vtrum abſqꝫ gratia poſſit. homo vitare peccatum. . vtrū gr̄aꝫ cōſecutꝰ poſſit abſqꝫ alio diuino auxilio bonum facere et uitare peccatum. 10º. vtꝝ poſſit ꝑſeuerar̄ ī bono ſeip̄­Ueſtio. no. gr̄a dei qͣꝫtuꝫ ad eiꝰ eēntiā. Et pͥmo vtruꝫ gratia ponat aliquid in anima. . vtꝝ gr̄a ſit qualitas. . vtrū gr̄a differat a v̓tute infuſa. . ſub̓o gr̄e: utꝝ.ſ. gr̄a ſit in eētia anime ſicut in ſubiecto. Ueſtio. 111. de diſiōe gr̄e. Et pͥ­utꝝ gr̄a ꝯueniēter diuidat gratiaꝫ gratis datam gratū faciētē. . de diuiſione gr̄e gratū faciētis per oꝑantem cooperantem. . de diuiſiōe gratie gratiā preue­nientem ſubſequentem. . diuiſione gratie gratis date. . de cōparatione gratie gratū faciē­tis gratis date. Ueſtio. 12. gr̄a qͣꝫ ad eiꝰ cāꝫ Et pͥº utꝝ ſolꝰ d̓s ſit efficiēs gratie. . vtꝝ reqͥrat̉ aliqͣ diſpō ad gr̄aꝫ ex parte recipiētis ip̄aꝫ actum liber arbitrij. . vtꝝ ex neceſſitate detur gratia ſe preparanti ad gratiam. . vtrū gr̄a ſit eqͣlis in oībus. . vtꝝ aliꝗs poſſit ſcire ſe hr̄e gr̄am. Ueſtio. 113. de gr̄a qͣꝫtū ad eiꝰ ef fectꝰ. Et pͥª de iuſtificatōe īpij ē effectꝰ gr̄e oꝑantis. pͥmo ꝗd ſit iu­ſtificatio impij. . utꝝ ad reꝗrat̉ gratie infuſio. . utrū ad requirat̉ aliquis motꝰ liberi arbitrij. . utꝝ ad reqͥrat̉ motus fidei. utrū ad eaꝫ requirat̉ motus libe ri arbitrij contra peccatum. . utrū premiſſis ſit connumeranda remiſſio peccatorum. . utrū in iuſtificatione impij ſit ordo temporis: aut fiat ſubito. . de naturali ordine eoꝝ que ad iu­ſtificationem concurrunt. . utrum iuſtificatio impij ſit maxi­mum opus dei. 10º. utꝝ iuſtificatio īpij ſit miraculoſa. Ueſtio. 114. de merito qd̓ ē eſſe ctus gr̄e cooꝑantis. Et prīo utꝝ poſſit aliꝗd mereri a deo. . vtrū aliꝗs ſine gr̄a poſſit mereri ui tam eternam. . utrum aliquis per gratiam poſſit mereri uitam eternam ex condigno . utrum gratia ſit pͥncipium meren di mediante charitate principaliter. . utrū homo poſſit ſibi mereri pri­mam gratiam. . utꝝ poſſit mereri alij. . utrum aliquis poſſit ſibi mereri reparationem poſt lapſum. . utrū poſſit aliꝗs ſibi mereri aug­mentum gratie uel charitatis. . utrum poſſit aliquis ſibi mereri fi nalem perſeuerantiam. 10º. utrum bona temporalia cadant ſub merito. Tituli queſtionum capituloruꝫ prime partis ſumme Theologie ſā cti Thome de Aquino ordinis fra­trum predicatorum finiunt feliciter. Finis.