Tabulalicia. Et pͥmo vtrum aliquis poſſit ex certa malitia vl̓ īduſtria peccare. 2º. vtrum quicunqꝫ peccat ex habitu ex certa malitia peccet. 3º. vtrum quicunqꝫ peccat ex certa malitia ex habitu peccet. 4º. vtrum ille qui peccat ex certa ma litia grauiꝰ peccet qͣꝫ ille ꝗ peccat ex paſſione. Ueſtio. 7. de canis exterioribꝰ peccati ex parte dei. ⁊ primo vtruꝫ deus ſit cauſa peccati. 2º. vtrum a deo ſit actus peccati. 3º. vtrum deꝰ ſit cauſa excecationis ⁊ obdurationis. 4º. vtrū hec ordinent̉ ad ſaluteꝫ eoꝝ qui excecantur ⁊ obdurantur. Ueſtio. 8. de cauſa peccati ex parte diaboli. Et primo vtrum diabolus ſit directe cauſa peccati. 2º. vtruꝫ diabolus inducat ad peccan dum interius perſuadendo. 3º. vtrum diabolus poſſit neceſſitatē peccandi inducere. 4º. vtrū oīa peccata ex diaboli ſugge ſtione proueniant. Ueſtio. 8. de cauſa peccati ex parte hominis. Et pͥmo de traductione peccati originalis cuiꝰ hō eſt cauſa ꝑ origineꝫ. prīo vtrū primū pctm̄ primi hoīs in poſteros deriuetur per originem. 2º. vtrū omnia alia pctā primi paren tis vel ēt alioꝝ parentū per originē in poſteros deriuentur. 3º. vtrum peccatum originale deriue tur ad omnes qui ex adam per viā ſeminis generantur. 4º. vtrū pctm̄ originale ad illos deri uaretur ꝗ miraculoſe ex aliqua ꝑte hominis formarentur. 5º. vtrum ſi femīa peccaſſet viro nō peccāte traduceret̉ pctm̄ originale. Ueſtio. 82. de peccato originali qͣꝫtum ad ſuam eſſentiam. Et primo vtrum originale peccatum ſit habitus. 2º. vtrum ſit tm̄ vnum in vno hoīe. 3º. vtrum ſit concupiſcentia. 4º. vtrum ſit equaliter in oībus. Ueſtio. 83. d̓ ſub̓o origīal̓ pctī. Et pꝰ vtꝝ ſub̓m original̓ pctī per priꝰ ſit caro vel anima. 2º. ſi anima vtrum per eſſentiam vel per potentias ſuas. 3º. vtrū volūtas ꝑ pͥus ſit ſub̓m peccati originalis qͣꝫ alie potentie. 4º. vtꝝ aliqͣ potentie aīe ſint ſpāliter infecte.ſ. generatiua: vis cōcupiſcibi lis: ⁊ ſenſus tactus. Ueſtio. 34. de cā peccati ẜꝫ ꝙ vnū pctm̄ ē cā alteriꝰ. Et prīo vtꝝ cupiditas ſit radix oīuꝫ pctōꝝ. 2º. vtrum ſuperbia ſit initiuꝫ omnis peccati. 3º. vtrum preter ſuꝑbiā ⁊ auaritiam debeant dici capitalia vitia quedam alia ſpecialia peccata. 4º. quot ⁊ q̄ ſint capitalia vitiaUeſtio. 85. d̓ effectibꝰ pctī qͣꝫtū ad corruptionem boni nature. Et primo vtrum peccatū diminuat bo num nature. 2º. vtrum totaliter tolli poſſit. 3º. de quatuor vulneribus que Beda ponit: quibus hūana natura vul nerata eſt propter peccatum. 4º. vtrū priuatio modi ſpei ⁊ ordīs ſit effectus peccati. 5º. vtrum mors ⁊ alij defectus corporales ſint effectus peccati. 6º. vtrum mors ⁊ alij defectus corporales ſint homini aliquo modo naturales. Ueſtio. s. de effectu peccati qͣꝫtuꝫ ad maculā anime. Et pr̄ mo vtꝝ macula aīe ſit effectꝰ pctī2º. vtrum macula remaneat ī anima poſt actum peccati. Ueſtio. 87. de effectu pctī qͣꝫtū ad reatū pene. Et prīo de ip̄o reatu pene. Et prīo vtrū reatus pe ne ſit effectus peccati. 2º. vtrum vnum peccatum poſſit eē pena alterius peccati. 3º. vtrum aliquod peccatū faciat reū pena eterna. 4º. vtrum faciat reum pena infinita ẜm quantitatem. 5º. vtrum omne peccatuꝫ faciat reū eterna ⁊ infinita pena. 6º. vtrum reatus pene poſſit rema nere poſt peccatum. 7º. vtrum omnis pena inferatur pro aliquo peccato. 8º. vtrum vnus puniatur pro pecca to alterius. Ueſtio. s. d̓ pctīs q̄ diſtinguūtur ẜm reatū pene. Et pꝰ d̓ ve nialibus ꝑ cōparationē ad mortale. Et pº vtrum veniale peccatum diu datur ꝯueniēter ꝯͣ mortale peccatū. 2º. vtrum peccatum veniale ⁊ mortale diſtinguantur genere. 3º. vtrum veniale peccatum ſit diſpo ſitio ad mortale. 4º. vtrum veniale peccatum poſſit fieri mortale. 5º. vtrū circūſtātia aggrauans poſſit facere de veniali peccato mortale. 6º. vtrum peccatum mortale poſſit fieri veniale. Ueſtio. 89. de veniali peccato ẜm ſe. Et prīo vtrum veniale cauſet maculam in anima. 2º. de diſtinctione peccati venial̓ ꝓut figuratur per lignum: ſenum: ⁊ ſtipulam.i. ad Corinth̓. ij. 3º. vtrum homo in ſtatu innocentie poterit peccare venialiter. 4º. utrum angelus bonus vel malus poſſit peccare venialiter. 5º. vtrum primi motus ſenſualitatis infidelium ſint peccata venialia. 6º. vtrum peccatū veniale poſſit eſſe ſil̓ in aliquo cū ſolo pctō originali. Ueſtio. 90. d̓ exteriori pͥncipio actuum mouēte ad bonum.ſ. de lege in communi qͣꝫtum ad eius eſſentiam. primo vtꝝ lex ſit aliꝗd rationis. 2º. de fine eius: vtrum.ſ. lex ordinet̉ ſemꝑ ad bonū cōe: ſicut ad finem. 3º. de cauſa eius: vtrum.ſ. cuiuſlibet ſit facere leges. 4º. de ꝓmulgatione ipſiꝰ: vtrū.ſ. ꝓmulgatio ſit de ratione legis. Ueſtio. i. de legibꝰ qͣꝫtū ad ea rum differentiaꝫ. Et prīo vtrū ſit aliqua lex eterna. 2º. vtrum ſit aliqua lex naturalis. 3º. vtrum ſit aliqua lex humana. 4º. vtrum ſit aliqua lex diuina. 5º. vtrū ſit vna tm̄ vel plures. 6º. vtruꝫ ſit aliqͣ lex pctī ſeu fomitis. Ueſtio. 9. de lege quātum ad ſuos effectus. Et primo vtrum effectꝰ legis ſit hoīes facere bonos. 2º. utrum effectꝰ ſeu actus legis ſint imperare: vetare: permittere: ⁊ pu nire: vt legiſperitus dicit. Ueſtio. 93. de legibus in ſpecia li qͣꝫtum ad leges ſingulares. Et primo de lege eterna. primo quid ſit lex eterna. 2º. vtrum ſit omnibus nota. 3º. utrum oīs lex ab ea deriuetur. 4º. vtrum neceſſaria ⁊ eterna ſubijci antur legi eterne. 5º. vtrum contingentia naturalia ſubijciantur legi eterne. 6º. utꝝ omnes res humane ſubijciā tur legi eterne. Ueſtio. 4. d̓ lege naturali. Et primo quid ſit lex naturalis. 2º. que ſint p̄cepta legis naturalis. 3º. utrum omnes actus uirtutuꝫ ſint de lege naturali. 4. utrum lex naturalis ſit una apud omnes. 5º. utrum ſit mutabilis. bꝰ. utrum poſſit a mēte hoīs deleri. Ueſtio. 95. de lege humana ẜꝫ ſe. Et pꝰ d̓ utilitate legis hūane. 2º. de eius origine: utrum.ſ. deriuet̉ a lege naturali. 3º. de qualitate eius. 4º. de diuiſione eiuſdem. Ueſtio. 96. de lege humana qͣꝫ tum ad eius poteſtatem. Et pri mo utrum lex humana debeat poni in communi. 2º utruꝫ lex humana debeat omnia vitia cohibere. 3º. utrum omnium uirtutum actus habeat ordinare. 4º. utrum imponat homini neceſſita tem qͣꝫtum ad forum conſcientie. 5º. utrum omnes homines legi humane ſubdantur. 6º. utrum bis qui ſunt ſub lege liceat agere preter uerba legis. Ueſtio. 97. de lege humana qͣꝫ tum ad eius mutationeꝫ. Et pꝰ utrum lex humana ſit mutabilis. 2º. utrum lex humana debeat ſemꝑ mutari: qn̄ aliquid melius occurrit. 3º. utrum lex humana per conſuetudinem aboleatur: ⁊ utrum conſuetudo obtineat uim legis.
