Queſtio. LXXXI. 13 vnde diabolus omnia cauſare poteſt que ex motu loca­li corporū īferioꝝ ꝓuenire pn̄t niſi v̓tute diuina repͥmat̉: āt aliq̄ forme rep̄ſētēt̉ imaginationi: ſeꝗt̉ qn̄qꝫ ad motū localē: dic̄.n. ph̓s ī lib. de ſōno uigilia: aīal dormie­rit deſcēdētē plurimo ſāguine ad pͥncipiū ſenſitiuū: ſil̓ de­ſcēdūt motꝰ ſiue īpreſſiōes relicte ex ſeſibiliū motionibus: ī ſēſibilibꝰ ſpēbꝰ ꝯſeruat̉: mouēt pͥncipiū apprehēſiuū­ita appareat ac ſi tunc pͥncipiū ſēſitiuū a rebus ipſis ex­terioribus īmutaret̉. vn̄ talis motus localis ſpūuꝫ vel hu­moruꝫ ꝓcurari pōt a demonibꝰ ſiue dormiāt ſiue uigilent hoīes. ſic ſeꝗt̉ aliqͣ imaginet̉. Sil̓r ēt appetitꝰ ſen­ſitiuus cōcitatur ad aliqͣs paſſiōes ẜm q̄ndā determinatū motū cordis ſpūuꝫ: vn̄ ad hoc ēt diabolus pōt cooꝑari­Et ex hoc paſſiōes alique cōcitant̉ ī appetitu ſenſitiuo: ſequit̉ motū ſiue ītēſionē ſenſibilē p̄dicto modo redu­ctā ad pͥncipiū apprehenſiuū magis homo percipiat: qꝛ ut ph̓s in eodē lib. dicit: amātes modica ſimilitudine ī appre­henſione rei amate mouētur. Cōtigit ēt ex hoc paſſio ē cōcitata: ut id qd̓ ꝓponit̉ imaginatiōi iudicet̉ ꝓſequendū: qꝛ ei a paſſiōe detinet̉: uidet bonū id ad qd̓ paſſio­ īclinat̉. Et hūc modū īterius diabolꝰ īducit ad peccā . Ad pͥmū ergo dd̓m oꝑa uite ſemper ſi ſint ab aliquo pͥncipio intrinſeco: tn̄ ad ea pōt cooꝑari aliqd̓ exte­rius agens: ſic̄ ēt ad oꝑa aīe negetabilis oꝑat̉ calor exterior ut facilius digerat̉ cibꝰ. Ad 2ᵐ dd̓m huiuſmodi ap paritio formarū imaginabiliū ē oīno p̄ter ordinē natu­re: nec eſt ſolū imperiū: ſed motū localē: ut dictuꝫ eſt. Unde pꝫ reſponſio ad tertium: quia forme ille ſunt a ſen­ſibus accepte primordialiter. Ad tertium ſic ꝓcedit̉. Uidet̉ diabolꝰ po­ſit neceſſitatē īferre ad peccādū. Poteſtas.n. maior pōt neceſſitatē īferre minori: ſꝫ diabo­lo dr̄. Iob. 41. ē ptās ſuꝑ terrā ei ualeat cōparari. ergo pōt hoī terrene neceſſitatē īferre ad peccādū. hoīs pōt moueri niſi ẜm ea exterius ſenſibꝰ ꝓ­ponūt̉ imaginatōi rep̄ſentantur: qꝛ oīs nr̄a cognitio ortū habet a ſenſu: ē ītelligere ſine fantaſmate: ut dr̄ in lib. de aīa: ſꝫ diabolus pōt mouere imaginationē hoīs: ut di­ctū ē: ēt exteriores ſēſus. Dicit.n. Aug. ī lib. 83. q. ſer­pit hoc malū.ſ. qd̓ ē a diabolo oēs aditꝰ ſenſibiles: dat ſe figuris: accōmodat ſe coloribꝰ: adheret ſonis: īfundit ſe ſa­poribꝰ. ergo pōt rōnē hoīs ex neceſſitate īclinare ad peccā . P̄terea. Scd̓m Aug. nōnullū pctm̄ ē caro cōcu piſcit aduerſus ſpūꝫ: ſed cōcupiſcētiā carnis diabolus pōt cauſare ſicut ceteras paſſiōes eo ſupra dictū ē. er­go ex neceſſitate pōt īducere ad peccādū. Sꝫ ꝯͣ ē qd̓ di­.i. Pe. ulti. Aduerſarius ueſter diabolꝰ tāqꝫ leo rugiēs cir cuit q̄rēs quē deuoret: cui reſiſtite fortes ī fide. fruſtra ā­talis āmonitio daret̉ ſi ei ex neceſſitate ſuccūberet: non ergo pōt hoī neceſſitatē īducere ad peccādū. Rn̄º. dd̓ꝫ diabolus ꝓp̓a v̓tute niſi refrenet̉ a deo pōt aliquē īduce re ex neceſſitate ad faciēdū alquē actū de ſuo genere pec catū eſt āt pōt īducere neceſſitatē peccandi. qd̓ patet ex hoc motiuo ad peccādū reſiſtit niſi rōnē: cuius uſuꝫ totaliter īpedire pōt mouēdo imaginationē appeti­ ſenſitiuū: ſic ī arrepticijs pꝫ: ſꝫ tunc rōne ſic ligata ꝗcꝗd agat īputat̉ ei ad pctm̄: ſꝫ ſi ſit total̓r ligata: ex ea parte ē libera pōt reſiſtē pctō ſic̄ ſupra dcm̄ ē. Un̄ ma nifeſtū ē diabolus nullo modo pōt neceſſitatē inducere hoī ad peccādū. Ad pͥmū ergo dd̓m: q̄libet ptās maior hoīe pōt mouere volūtatē hoīs: ſed ſolus deus: vt ſupra hītū ē. Ad 2ᵐ dd̓m: qd̓ illud qd̓ ē apprehēſū ſē­ſū ul̓ imaginationē ex neceſſitate mouet uolūtatem ſi hēat uſū rōnis nec ſemꝑ huiuſmodi app̄hēſit ligat rōneꝫ. Ad 3ᵐ dd̓ꝫ ꝯcupiſcētia carnis ꝯͣ ſpūꝫ qn̄ ei actual̓i reſiſtit ē pctm̄ ſꝫ ma exercēde v̓tutis: āt ei reſiſtit ē ī ptāte diaboli: pōt īducere neceſſitatem peccati. Ad quartum ſic ꝓcedit̉. Uidet̉ oīa pec cata hoīuꝫ ſint ex ſuggeſtiōe diaboli. Dicit. n. Dio. 4. c. de diui. no. ml̓titudo demo eſt oīum malorū: ſibi alijs. terea. Quicūqꝫ pecca mortaliter efficit̉ ſeruus diaboli. ẜꝫ illd̓ Io. 8. Qui facit pctm̄ ſeruus ē pctī: ſꝫ ei aliꝗs ī ſeruitutē addicit̉ a qͥe ſuꝑatꝰ: ut dr̄. 2. Pe. 2. ergo ꝗcūqꝫ facit pctm̄ ſuꝑatꝰ ē a dia­bolo. P̄terea. Gre. dic̄ pctm̄ diaboli ē irreparabile. qꝛ cecidit nullo ſuggerēte. ſi igit̉ aliꝗ hoīes peccarēt libe­ arbitriū nullo ſuggerēte: eorū pctm̄ eēt irremediabile: qd̓ pꝫ falſū. ergo oīa pctā humana a diabolo ſuggerūt Sꝫ ꝯͣ ē qd̓ dr̄ ī lib. de eccleſiaſticis dogmatibꝰ. oēs cogitatōes nr̄e male a diabolo excitant̉: ſꝫ aliquotiēs ex no ſtri arbitrij motu emergūt. Rn̄º. dd̓m: occaſional̓i ꝗdē indirecte diabolus ē oīuꝫ peccatoꝝ nr̄oꝝ. īqͣꝫ tu­duxit pͥmū hoīeꝫ ad peccādū: ex cuiꝰ pctō ītm̄ uitiata ē hu­mana na ut oēs ad peccādū ꝓcliues ſimꝰ: ſicut diceret̉ cōbuſtiōis lignorū ligna ſiccaret: ex quo ſequeretur facile īcēderentur: directe āt ē oīum pctōrū hūano­: ita ſingula pctā ꝑſuadeat: qd̓ Origenes ꝓbat ex hoc qꝛ etiā ſi diabolꝰ eēt: hoīes herēt appetitū ciborū ue­nereorū: ſil̓iuꝫ: poſſet īordinatꝰ niſi rōne ordīaretur qd̓ ſubiacet libero arbitrio. Ad pͥmū ergo dd̓ꝫ mul­titudo demonū ē oīuꝫ malorū noſtrorū ẜm pͥmā origi­: ut dictū ē. Ad 2ᵐ dd̓m: ſolū ſit ſeruꝰ alicuiꝰ qui ab eo ſuꝑat̉: ſꝫ ēt ei uolūtarie ſe ſubijcit: hoc modo ſit ſeruꝰ diaboli motu ꝓprio peccat. Ad 3ᵐ dd̓m: pec catū diaboli fuit irremediabile: qꝛ nec aliqͥ ſuggerēte pecca uit: nec habuit aliqͣꝫ pronitatem ad peccanduꝫ ex precedēti ſuggeſtione cauſatam: qd̓ nullo hoīs peccato dici poteſt. Queſtio. lxxxi. Einde cōſiderādū ē de pctī ex ꝑte hoīs: aūt ſit pctī alteri hoī exteriꝰ ſuggerēdo: ſic̄ et diabolꝰ hꝫ quēdā ſpālē modū cauſandi peccatū ī alterū originē: vn̄ de pctō or­ginali dd̓m ē. Circa qd̓ tria cōſiderā­da occurrūt. Prīo de eiꝰ traductiōe. Scd̓o de eiꝰ eſſētia Tertio de eiꝰ ſub̓o. Circa pͥmū q̄rūt̉ ꝗnqꝫ. pͥº utrum pͥmū pctm̄ hoīs deriuet̉ originē in poſteros. utrum oīa alia pctā pͥmi parētis: ul̓ ēt alioꝝ parētū originē ī po­ſteros deriuētur. utrū pctm̄ originale deriuet̉ ad oēs ex Adā ꝑuiā ſeminis gnantur. utꝝ deriuaret̉ ad il­los qui miraculoſe ex aliqua parte humāi corporis forma­rentur. utrum ſi femina peccaſſet uiro peccāte tra­duceretur originale peccatum. Ad primū ſic ꝓcedit̉. Un̄ pͥmū pctm̄ primi parētis traducat̉ ad alios ori ginē. Dr̄.n. Eze. 18. Filiꝰ non portabit iniqͥtate pr̄is: porta­ret āt ſi ab eo iniqͥtatē traheret. ergo nullus trahit ab aliqͥ parētū origineꝫ aliqd̓ pctm̄. terea. Accn̄s tradi­cit̉ per origineꝫ niſi traducto ſubiecto. eo accn̄s trāſit de ſubiecto ī ſub̓m: ſꝫ aīa rōnalis eſt ſubiectū culpe non traducit̉ per origineꝫ: ut ī pͥmo oſtenſū eſt. ergo neqꝫ aliqͣ culpa origineꝫ traduci pōt. Pͣterea. illud qd̓ tra­ducit̉ originē hūanā cauſat̉ ex ſemine: ſꝫ ſemē pōt cāre pctm̄ eo caret rōnali ꝑte aīe. ſola pōt peccati. er­go nullū peccatū pōt trahi originē.. Qd̓ ē ꝑfectius ī naͣ uirtuoſiꝰ ē ad agēdū: ſꝫ caro ꝑfecta poteſt īficere aīaꝫ ſibi unitā alioqͥn aīa poſſet emūdari a culpa originali ē carne unita. ergo multo minus ſemen pōt inficere aīaꝫ. Pͣterea. Ph̓s dicit in. 3. ethi. ꝑꝑ nam turpes nullus īcrepat: ſꝫ eos ꝑꝑ deſidiā negligētiā: dicunt̉ āt naͣ tur­pes hn̄t turpitudinē ex ſua origine. ergo nihil qd̓ ē ori­ginē ē īcrepabile neqꝫ pctm̄. Sꝫ ꝯͣ ē qd̓ apl̓s dic̄ Ro. 5. Per unum hoīeꝫ peccatū ī hūc mūdū ītrauit: qd̓ pōt ītelligi per modū imitatiōis. ꝑꝑ hoc qd̓ dr̄ Sap̄. 2. Inui­dia diaboli mors ītrauit in orbem terrarū. reſtat ergo originē a prīo hoīe peccatū in mundum intrauit. Rn̄º dd̓m: ẜm fidē chatolicā eſt tenēdū primum peccatū primi hoīs original̓r tranſit in poſteros: ꝑꝑ qd̓ etiaꝫ pue­ri mox nati deferuntur ad baptiſmum tanqͣꝫ ab aliqua īfe­ctione culpe abluendi: contrarium eſt autem hereſis pella giane: ut pꝫ per Augu. in plurimis ſuis libris. Ad inue­ſtigandum autem qualiter peccatum primi parentis ori­ginaliter poſſit trāſire in poſteros: diuerſi diuerſis nijs ꝓ­ceſſerunt. Quidā.n. cōſiderātes pctī ſub̓m eſt aīa rōna­LL 3