Queſtio. XXVIII. mutua inheſio eſt effectus amoris. ¶ Sꝫ ꝯͣ ē qd̓ dr̄..i. Io. 4. Qui manet ī charitate ī deo manet ⁊ deꝰ ī eo charitas āt ē amor dei: ergo eadē rōne ꝗlibet amor farit amatū eſſe in amāte. ¶ Rn̄º. dd̓m: ꝙ iſte effectꝰ mutue iheſiōis pō intelligi ⁊ qͣꝫtū ad vim app̄henſiuā: ⁊ qͣꝫtū ad vim appetitiuā. Nā qͣꝫtū ad vim app̄hēſiuā amatū dicit̉ eē in amāte inquantū amatū īmoratur ī app̄hēſione amantis: ẜm illud Phil̓. pͥmo. Eo ꝙ habeā vos ī corde. Amās v̓o dicit̉ eē ī amato ẜm apprehenſionem: inqͣꝫtum amans non eſt contētus ſuꝑficiali apprehēſione amati: ſed nititur ſingula que ad amatū ꝑtinēt intrinſecꝰ diſerere: ⁊ ſic ad īteriora eiꝰ īgreditur: ſic̄ de ſpū ſcō ꝗ ē amor dei dr̄ pͥma ad Cor. 2. ꝙ ſcru tatur ēt ꝓfunda dei. Sꝫ qͣꝫtū ad viꝫ appetitiuā amatū dici tur eē ī amāte ꝓut ē ꝑ qͣꝫdā cōplacētiā ī eiꝰ affectu: vt vl̓ de lectet̉ ī eo: aut ī bonis eiꝰ apud pn̄tiā: vel ī abſentia ꝑ deſideriū tēdat ī ipſū amatū ꝑ amorē ꝯcupiſcētie. vel ī bona q̄ vult amato eiꝰ ꝑ amorē amicicie: nō ꝗdē ex aliqua extrinſe ca cā: ſicut cū aliꝗs deſiderat aliquid ꝑꝑ alteꝝ: vel cū aliꝗs vult bonū alteri ꝑꝑ aliꝗd aliud. ſꝫ ꝑꝑ cōplacētiā amati īterius radicatā: vnde ⁊ amor dr̄ ītimꝰ: ⁊ dicūt̉ viſcera charitatis. Ecōuerſo āt amās ē ī amato: aliter ꝗdē ꝑ amorem cōcupiſcētie: aliter ꝑ amorē amicicie. Amor nāqꝫ cōcupiſcē tie nō reꝗeſcit ī qͣcūqꝫ extrīſeca aut ſuꝑficiali adeptiōe vel fruitione amati: ſed q̄rit amatū ꝑfecte hr̄e: qͣſi ad intima illius ꝑueniēs: ī amore v̓o amicicie amās ē ī amato inqͣꝫtuꝫ reputat bona vel mala amici ſicut ſua: ⁊ volūtatē amici ſic̄ ſuā: vt quaſi ipſe ī ſuo amico videat̉ bona vel mala pati ⁊ affici: ⁊ ꝑꝑ hoc ꝓpriū ē amicoꝝ eadē velle ⁊ ī eodē triſtari ⁊ gaudere: ẜm ph̓m ī. 9. ethi. ⁊ ī.2. rheto. vt ſic īqͣꝫtū que ſūt amici eſtimat ſua: amās videat̉ eē ī amato: qͣſi idē ſcūs amato: īqͣꝫtū āt ecōuerſo vult ⁊ agit ꝑꝑ amicū ſicut ꝑꝑ ſeipſum: qͣſi reputās amicū idē ſibi. ſic amatū eſt in amante. Pōt āt ⁊ tertio mō mutua inheſio ītelligi ī amore amicicie ẜm viā redamationis īqͣꝫtū mutuo ſe amāt amici: ⁊ ſibi īuicē bona volūt ⁊ oꝑant̉. ¶ Ad pͥᵐ ergo dd̓ꝫ ꝙ ama tum cōtinet̉ ī amāte īqͣꝫtū ē īpreſſuꝫ ī affectu eiꝰ ꝑ quādaꝫ cōplacētiā: ecōuerſo v̓o amās cōtinet̉ ī amato īqͣꝫtū amās ſeꝗtur aliquo mō illud qd̓ ē eſt ītimū amati: nihil.n. ꝓhibꝫ diuerſo mō eē aliꝗd ꝯtinēs ⁊ cōtētū: ſicut genꝰ cōtinetur ī ſpecie: ⁊ ecōuerſo. ¶ Ad 2ᵐ dd̓m: ꝙ rōnis app̄hēſio p̄cedit affectū amoris: ⁊ iō ſicut rō diſqͥrit: ita affectus amoris ſubitrat ī amatū: vt ex deīs pꝫ. ¶ Ad 3ᵐ dd̓ꝫ ꝙ illa rō ꝓcedit de tertio mō mutue inheſionis qui nō inuenitur ī qͦlibet amore. Ad tertiū ſic proceditur. Uidetur ꝙ extaſis n̄ ſit effectꝰ amoris. Extaſis.n. qͣꝫdam alienationē īportare vr̄: ſꝫ amor n̄ ſꝑ facit alienationē: ſunt enī amātes īterdū ſui cōpotes: ergo amor nō facit extaſi. ¶ Pͣ. Amās deſiderat amatū ſibi vniri: magis ergo ama tū trahit ad ſe qͣꝫ ēt ꝑgat in amatum extra ſe exiens. ¶ Pͣ. Amor vnit amatū amāti: ſicut dcm̄ ē: ſi ergo amās extra ſe tendit vt ī amatū ꝑgat: ſequit̉ ꝙ ſeꝑ plus diligat amatum qͣꝫ ſeipſū: qd̓ pꝫ eē falſuꝫ: nō ergo extaſis eſt effectus amoris. ¶ Sed contra ē qd̓ Dio. dicit. 4. ca. de diui. no. ꝙ diuinus amor extaſiꝫ facit ⁊ ꝙ ipſe deꝰ ꝑꝑ amorē ē extaſim paſſus: cū gͦ ꝗlibet amor ſit q̄dā ſil̓itudo ꝑticipata diuini amoris: vt ibidē dr̄: vr̄ ꝙ quilibet amor cauſet extaſim. ¶ Rn̄º. dd̓ꝫ ꝙ extaſiꝫ pati aliꝗd dr̄ cū extra ſe ponit̉: qd̓ ꝗdē cōtingit: ⁊ ẜꝫ vim appreheſiuā: ⁊ ẜm viꝫ appetitiuaꝫ. ẜm vim app̄hēſiuā aliꝗs dr̄ extra ſe poni: qn̄ ponit̉ extra cognitionē ſibi ꝓpriā: vel qꝛ ad ſuꝑiorē ſublimat̉: ſicut hō dū eleuat̉ ad cōp̄hēdēda aliqua q̄ ſūt ſupra ſenſuꝫ ⁊ rōnē dr̄ extaſim pati īqͣꝫtum ponit̉ extra cōnalem app̄hēſioneꝫ rationis ⁊ ſenſus: vel quia ad inferiora depͥmitur: puta cū aliꝗs in furiā vel amētiā cadit dicitur extaſim paſſus. ẜꝫ ap petitiuam vero partē dicitur aliꝗs extaſim pati quando ap petitus alicuiꝰ in alterū fert̉ exiēs quodāmō extra ſeipſuꝫ: pͥmam quidē extaſim facit amor diſpoſitiue: inqͣꝫtuꝫ.ſ. fac̄ meditari de amato: vt dictū ē. Intenſa aūt meditatio vni abſtrahit ab alijs: ſed ſcd̓am extaſiꝫ facit amor directe: ſim pliciter quidē amor amicicie: amor āt cōcupiſcētie non ſim pliciter ſed ẜm ꝗd. Nam in amore concupiſcētie quodam modo fertur amans extra ſeipſum: inqͣꝫtum.ſ. non contentus gaudere de bono qd̓ hꝫ: q̄rit frui aliquo extra ſe: ſꝫ ꝗa illud extrinſecum bonū q̄rit ſibi habere: nō exit ſimpl̓r extra ſe: ſed talis affectio in fine infra ipſa cōcludit̉: ſed ī amo re amicicie affectꝰ alicuiꝰ ſimpl̓r exit extra ſe: qꝛ vult amico bonū ⁊ oꝑat̉ bonū: qͣſi gerēs curā ⁊ ꝓuidētiā ip̄iꝰ ꝑꝑ ipſuꝫ amicū. ¶ Ad primum ergo dd̓m: ꝙ illa rō ꝓcedit de prīa extaſi. ¶ Ad 2ᵐ dd̓m: ꝙ illa rō ꝓcedit de amore cōcupiſcētie ꝗ nō facit ſimpl̓r extaſim: vt dictū ē. ¶ Ad 3ᵐ dd̓m: ꝙ ille ꝗ amat intātū extra ſe exit inquātū vult bona amici. ⁊ operatur: non tamen vult bona amici magis qͣꝫ ſua: vnde non ſequitur ꝙ alterum plus qͣꝫ ſe diligat. Ad quartū ſic ꝓceditur. Uidet̉ ꝙ zelus nō ſit effectꝰ amoris. zelus.n. eſt con tētionis principium. Unde dicit̉.i. ad Cor. 3. Cum ſit inter vos zelus ⁊ cōtētio: ⁊cͣ. ſed cōtētio repugnat amori: gͦ zelus nō ē effectꝰ amoris. ¶ Pͣ. Obiectum amoris ē bonum qd̓ eſt cōicatiuū ſui: ſed zelus repugnat cōicationi: ad zelū enim ꝑtiuere videt̉ ꝙ quis non patit̉ conſortiuꝫ ī amato: ſicut viri dicunt̉ zelare vxores quas nolunt habere cōmu nes cum ceteris: ergo zelus non eſt effectꝰ amoris. ¶ Pͣ Selus non eſt ſine odio: ſicut nec ſine amore. Dicitur enim in p̄s. ꝯelaui ſuꝑ inimicos. nō ergo dꝫ dici magis effectus amoris qͣꝫ odij. ¶ Sed ꝯͣ ē qd̓ Dio. dicit. 4. ea. de di. no. ꝙ deus appellat̉ zelotes propter multū amorē quē habet ad exiſtētia. ¶ Rn̄º. dd̓ꝫ ꝙ zelus quocūqꝫ mō ſumatur ex intentione amoris ꝓuenit: manifeſtum eſt enim ꝙ qͣꝫto aliqua virtus ītēſius tendit in aliꝗd fortius repellit oē contrarium vel repugnās. Cum igitur amor ſit quidā motus in amatum: vt Aug. dicit in lib. 83. q. Intenſus amor q̄rit excludere omne id quod ſibi repugnat. aliter tamē hoc cō tingit in amore concupiſcentie: ⁊ aliter in amore amicicie. Nam in amore concupiſcentie qui intenſe aliquid concupi ſcit: mouet̉ ꝯͣ oē illud qd̓ repugnat conſecutioni vel fruitio ni quiete eius quod amatur: ⁊ hoc modo viri dicuntur zelare vxores: ne ꝑ cōſortiū alioruꝫ īpediat̉ ſingularitas quā ī vxore q̄rūt: ſimiliter ēt ꝗ q̄rūt excellētiā mouētur ꝯͣ eos ꝗ excellere vident̉ quaſi impedientes excellentiam eorum: ⁊ iſte eſt zelus inuidie: de quo dr̄ in p̄s. Noli emulari ī ma lignantibus: neqꝫ zelaueris faciētes initatem. Amor autē amicicie querit bonum amici: vnde quando eſt ītenſus ſa cit hominem moueri contra omne illud qd̓ repugnat. bonō amici: ⁊ ẜm hoc aliquis dicit̉ zelare ꝓ amico: quādo ſiqua dicuntur vel fiunt contra bonum amici homo repelle re ſtudet. Et per hunc etiam moduꝫ aliꝗs dicitur zelare ꝓ deo quādo ea q̄ ſunt ꝯͣ honorem vel voluntatē dei repellere ẜm poſſe conatur: ẜm illud 3. Reg. 19. ꝯelatus ſuꝫ pro domino exercituuꝫ. ⁊ Ioan. 2. ſuper illud. ꝯelus domus tue comedit me. dicit glo. ꝙ bono zelo comedit̉ ꝗ quelibꝫ praua que viderit corrigere ſatagit: ſi neꝗt tolerat ⁊ gemit. ¶ Ad pͥmū ergo dd̓ꝫ ꝙ Apoſtolus ibi loꝗtur de zelo in uidie: ꝗ ꝗdem eſt cā cōtētionis: non ꝯͣ rem amatam: ſed ꝓ re amata cōtra impedimēta ip̄iꝰ. ¶ Ad ſecundum dd̓m: ꝙ bonum amatur inquantum eſt cōmunicabile amāti. vn̄ omne illud quod perfectione huius cōmunicationis īpedit efficitur odioſum: ⁊ ſic ex amore boni zelus cauſat̉: ex defectu autem bonitatis cōtigit ꝙ q̄dā parua bona nō pn̄t integre ſimul poſſideri a multis: ⁊ ex amore talium cauſa tur zelus inuidie. non autē ꝓprie ex his que integre pn̄t a multis poſſideri. Nullus enim inuidet alteri de cognitione veritatis. que a multis integre cognoſci poteſt: ſed forte de excellentia circa cognitionem huius. ¶ Ad tertiuꝫ dicendum: ꝙ hoc ipſum ꝙ aliꝗs odio hꝫ ea que repugnant amato ex amore procedit: vnde zelus proprie ponitur eſfectus amoris magis qͣꝫ odij. Ad quintum ſic ꝓceditur. Uidet̉ ꝙ amor ſit paſſio leſiua. Lāguor.n. ſignat leſionē quādam lāguētis. ſꝫ amor cauſat lāguoreꝫ: dicitur.n. Cantic. 2. Fulcite me floribus: ſtippate me malis: quia amore langueo: ergo amor eſt paſſio leſiua. ¶ Pͣ. Li quefactio eſt quedam reſolutio: ſed amor eſt lique factiuꝰ Dicit̉.n. Canti. 5. Aīa mea liquefacta ē vt dilectus meus
