IIII Capitulum vnitate cuſtodiūt. Quam pacem dn̄m eſſe daturū dauid an̄ teſtatus eſt dicens. Audiam qͥd loquat̉ in me dn̄s deus. qm̄ loquetur pacem in plebem ſuā. et ſuꝑ ſctōs ſuos. Et in eos Apl̓s qui ꝯuertuntur ad cor. De qua pace cuſtodienda. apl̓s nos monet dicens. In oībus ſeruantes vnitatē ſpūs. in vinculo pacis. Et iterū. Pax dei que ſuperat oēm intellectū. cuſtodi at corda et corpora veſtra a malo Nichil em̄ tam neceſſariū ſeruis dei. tam ſalutare eccl̓ie. qͣꝫ caritatem ſeruare: et pacem diligere. Sine qua deum videri non poſſe ad hebreos apl̓s docet dicens. Ante oīa diligite pacem. ſine qua nullus vide­re deū poterit. Un̄ omni ſtudio ac deuotiōe ſcruare pacem cōuenit. et eos qui a pace diſſentiunt. ad vnitatem et carita­Psͣta tem reuocare. Exemplo ꝓph̓e. qui ait. Cum hijs qui oderūt pacem erā pacificus. Pax multa(dicit idem ꝓph̓a) diligen tibus te. et eſt illis ſcandalum. Ponā in pace filios tuos (inquit dn̄s eſayam) in equitate edificaberis. Si filius dei ad hoc carnem ſuſciꝑe pati dignatus eſt. vt pacificaret nos deo ſanguinem crucis ſue ẜm apl̓s retulit. oīa pa cifici eſſe debemꝰ. vt vere deū pacis in nobis habere merea­mur: Scriptū eſt em̄: factus eſt in pace locus eius. Et habita­tio eius in ſyon. ideſt in aīa ſpeculatiua. deū ꝯtemplatōem vidente. Preſtātia aūt pacis ex eo potiſſimū claret. Quia ſolū eſt actus interior maxime virtutis theologice. vcꝫ cari­tatis vt p̄dictū eſt. Sed etiā eſt vna de octo beatitudinibus Ambr ſuꝑ lucā precipua Et ẜm auguſtinū ſic eſt actus p̄ſt. ntiſſimi doni ha bitualis ſpūſſctī. videlicet ſapientie. Et ẜm ambro. ſuꝑ luē. ſic eſt actus maxime virtutis cardinalis. ſcꝫ iuſticie. Inqͣntū importat ꝑfectōem actus vel ſapientie vel iuſticie. Que ſunt quidam habitus a deo infuſi. Dono puippe ſapientie beati tudo de pace correſpōdet Quia ſapientia pacificos reſpicit. in quibus nullus motus eſt rebellis. ſed oēs obtemperant rationi. Et in vere ſapientibus in oībus obtemꝑat deo Unde in eis inuiolabilis pax cum deo et ꝓximo ꝑleuerat. Etiam virtuti iuſticie pax correſpondet. ẜm illud yſaie. xxx. Iuſtus ille eſt Opus iuſticie pax. Iuſtus em̄ eſt. Qui recte viuit. neminem ledit. Et ius ſuum cuiqꝫ tribuit. Pacificus vero recte viuit. Quia pacem pectoris in ſeip̄o cuſtodit. Neminē ledit. Quia caritatem et pacem ꝓximo infringit. Ius ſuū cuiqꝫ tri