Seite
Fedus chriſtianum comedet: Eo ꝙ nichil aliud habeat in obſidione. ⁊ penuria: qua vaſtabunt te inimici tui: intra oēs portas tuas: Tene­ra mulier et delicata. que ſuper terram ingredi non valebat. nec pedis veſtigium figere. ꝓpter molliciem et teneritudinē miniam. inuidebit viro ſuo. qui cubat in ſinu eius. ſuꝑ filij et filie carnibus. et illuuie ſecundinarum. que egrediuntur de medio feminū eius: ⁊ ſuꝑ liberi qui eadem hora nati ſunt Cōmedent em̄ eos clam: ꝓpter rerum oīm penuriā: in obſi­dione. et vaſtitate. qua oppͥmet te inimicus tuꝰ intra portas tuas Hec oīa ⁊ alia mala in loco p̄alligato de ſcripta eueni­unt trāſgreſſoribꝰ legis dei ⁊ violatoribꝰ pacis ac dilectōis cū deo ⁊ ꝓximo: Tota em̄ lex in pace ac dilectione fundatur. benedicti ōes legē dei ac pa cē cuſtodi entium At contra qui legem dei cuſtodiunt: et pacem ac carita­tem inuiolabilem(in qua tota lex pendet et proph̓e) cū deo ſeruant et ꝓximo. benedictōes infraſcriptas aſſequent̉. que ſententialiter deutero. xxviij. recenſent̉. Benedictus eris in ciuitate Et bn̄dictus in agro. Benedictus fructus ventris tui: et fructus terre tue: fructuſqꝫ iumentoꝝ tuoꝝ. greges ar­mentorū tuoꝝ. ⁊ caule ouium tuarū. Benedicta horrea tua Et benedicte reliquie tue. Benedictus eris ingrediens et egrediens Dabit dn̄s inimicos tuos. qui cōſurgent aduer­ſum te corruentes in cōſpectu tuo. Per vnam viam venient contra te. Et ꝑ ſeptem fugient a facie tua. Emittet dn̄s bene­dictionem ſuꝑ cellaria tua. et ſuper oīa oꝑ era manuū tuarū. Abundare te faciet dn̄s omnibus bonis. fructu vteri tui: et fructu iumentoꝝ tuorū. et fructu terre tue. Aperiet dn̄s the­ſaurum ſuum optimū. celum vt tribuat pluuiā terre tue. in tꝑe ſuo. Benedicetqꝫ cunctis oꝑibus manuū tuarum. Con ſtituet te dn̄s deus tuus in caput et non in caudam. Et eris ſemper ſupra et nō ſubter. Si tamen audieris mandata dei tui. que ego precipio tibi. et cuſtodieris. et feceris. Ac nō de clinaueris ab eis. nec ad dexterā nec ad ſiniſtrā. Sed inuio­labilem pacem ac caritatem in lege preceptā. cum deo et ꝓ­Gratia inducit ad pacē mo ſeruaueris. Quarto ad pacem nos inducit gratia­Eſt enim gratia ẜm aug. Lux anime. faciens hoīem pectū ſuum agnoſcere. et deum ſuꝑ oīa diligere. et illi firmiter ad­herere. Ille autem deum vere ſuper oīa diligit. ⁊ ei tena iter adheret. qui inuiolabilem pacem cū deo et proximo ſeruus.