taſmata ſpeculari Igitur deſtitutis potentis aīa non pōt diutiꝰ in corꝑe morari. ſicut cithariſta cordis de­ſtructis pōt cithariſare Et diſponit̉ corpꝰ ad aliā formā per qͣlitates elem̄tares ſcꝫ ad putrefactōeꝫ Con E ſeruat̉ aūt aīa in corꝑe per armoniā qͣlitatū proporti onataꝝ oꝑationibꝰ hūanis. et tūc viuificat corpꝰ ma nentibꝰ illis. qͥbꝰ deſtructis aīa recedit. ſicut videmꝰ in m̄bris putrefactis oportꝫ abſcindi ne totuꝫ corpꝰ īficiat̉ Nec tn̄ aīa per p̄ciſioneꝫ aliquoꝝ m̄broꝝ corpo ris. etiā partē amittit ſicut corpꝰ ſꝫ deſinit viuificare illā parteꝫ propt̓ cauſaꝫ dictā. qͥa aīa eſt tota in toto corpore et in qͥlibꝫ ꝑte tota capiēdo totū kathegmati ce pro integro. Nec hoc corpꝰ poſt aīe egreſſuꝫ pōt vi uificari aut viuū fieri naturalit̓ etiā ſi eēt in corꝑe niſi iterato redeat ad pͥmū pͥncipiū generatōis ſicuti pͥus in utero per deciſionē ſeminis a generāte et ad corpꝰ organiſatū per virtuteꝫ deſciſaꝫ a generāte licet vir­tute diuina aīa exuta pōt reuiri corꝑi eideꝫ. ſicut in lazaro et in iuuene vidue reſuſcitato et thabita. ſicut fiet in die iudicij generalis reſuſcitatio. Sꝫ diceret qͥs. in pluribꝰ morientibꝰ apꝑet dolor ſꝫ qͣſi dormiendo moriūt̉. Veꝝ qͥdeꝫ. qͥa a circūſtātibꝰ videt̉ pena. ſed neſcimꝰ qͥd intꝰ agat. qͥa cor ēpͥmū viuēs et vltimum moriens. Et qͥa m̄bra exteriora pꝰ deſtituūt̉ viribꝰ et pͥꝰ pͥuant̉ operatōibꝰ ſuis īteriora ad ſanguis con fluit. ideo exteriora deſolata manēt vt nec lingua cla mare nec manꝰ palpitare nec aures audire poſſint. ſed tota vitalis vis remanet in corde. Et ſi eſſet poſſent mēbra exteriora moueri. magna ſigna doloris videre­mus. Ideo dic̄ phūs. Mors ſenū dulcis. qͥa ad vltimā deſtitutionem virium deueniunt et in eis eſt parua re­ſiſtentia nature. et diu illa reſiſtere pōt tam diu aīa manꝫ ī corpore. Ido iuuenes gͣuiꝰ moriūt̉ vtplurimū