De diuinis noībus Fo. primū. Tractatus per­utilis triplici diſtinctōe par­titus venerabil̓ mgr̄i Henrici de Gorychū artiū ſacre the ologie ꝓfeſſoris eximij de di­uinis noībꝰ incipit Omē tuum me moriale tu­um in deſi­derio aīme mee Uerbū iſtud flos phetaꝝ Eſaias pre dulcedīe amo­ris diuini interiora ſua ꝯcremātis eructat Eſaie. xxvi. Teſte nāqꝫ phi loſophoꝝ p: incipe. primo peryher­menias ſicut voci exteriꝰ ꝓlate im­primit̉ interior ꝯceptio mētis. Ita ip̄e intellectꝰ ſpēm rei exit in ac intelligēdi format intra ſe nomē ſecretū in reſultat res ip̄a intelle­cta. vt ex ea ītellectu qd̓dā vnum ꝯſurgere ꝯcedat̉ ꝓpter qd̓ aīa d̓r qͦ­dāmodo oīa eſſe vt habet̉ tercio de aīa. Inde ſit vt qͦtiens aīa in ſecre­to metis nomē dei format. totiens deū ip̄um in thalamo ſecū collocat ſentiēs veritatē eiꝰ qd̓ canit̉ Cōſo lator optime dulcis hoſpes anime dulce refrigerium. Sic alibi Gu­ſtate videte qm̄ ſuauis ē dn̄s Iu xta illd̓ Eccl̓iaſtici. xxiiij. Spūs em̄ meꝰ dulcis. hereditas mea ſuper mel fauū. memoria mea in gn̄ati­one ſeculoꝝ Itaqꝫ ſctō Eſaia uerſus ad deū dicat. Deuotꝰ qͥſqꝫ nomē tuū memoriale tuū in deſi­derio aīe mee. Ueꝝ qꝛ exteriꝰ noīa impoſita ꝓcedūt ab ip̄is interiꝰ for matis noībꝰ. Hinc ē noīa q̄cūqꝫ de deo dicta deficiunt a perfecta re preſentatione eorū que diuine per­fectioni cōueniunt. Nam ecce deꝰ magnus vincens ſcientiā noſtram Iob. xxvi. Et ſicut oculus noctu ad lumē ſolis. ita intellectꝰ noſter ad ea ſunt manifeſtiſſima in na­tura.. metaphyſice. Que perpē­dens autor libri cauſarū viceſima ſequūda propoſitōe ſui libri confi­tetur prima cauſa eſt ſuꝑ omne nomē quo nominat̉. Euenit igitur tum ꝓpter diuine perfectōis excellē tiam. tum propter noſtre cognitio­nis inopiā multa ac varia nomi na doctoꝝ ſollicitudo excogitauit. vt qd̓ paucoꝝ virtuti denegatur ex pluralitate recuperetur. Sed qꝛ ex verbis inordinate prolatis incurri tur hereſis Teſte Hierony. Ideo de diuinis loquimur cautela et modeſtia eſt agendū. d̓t em̄ Au­guſtinus pͥmo de trinitate. Nec pe riculoſius alicubi erratur. nec labo roſius aliquid querit̉. nec fructuoſi us aliquid inuenit̉ Animo igit̉ proficiēdi nōnulla de diuinis no­minibus autores late ac ſparſim ſeminata ſuccingere ſub compēdio ſtudui. qͣtenꝰ ī theologia nouitij ne facilius aut confidētius. qͥnimo de tanta re loqui ſermone in offen­ſo valeāt deo gratiꝰ ip̄is ſalubriꝰ Intēdo aūt ꝓcedere ꝓpōes ex di ctis regul̓ autēticis eaꝝ cauſas declaratōes ſubiūgēdo ad gloriaꝫ bn̄dicte trinitatis gl̓ioſe ſꝑqꝫ virgi­nis dei matris. necnō totius curie celeſtis in ſecula ſeculoꝝ Amē Ut pie ſentiēdo loqͣmur re ꝓpō pͥma. cte de diuinis. ꝓhibet ortho­doxa fides vti qͥbuſdā noībꝰ. Ptꝫ duo fuerūt circa dīnā na turā ꝑnicioſi errores.ſ. Arrij ponen tis trinitate ꝑſonarum trinitatē eſſentiarum. Et Sabellij qui po­ſuit cum vnitate eſſentie vnitatem