![]()
Tracta. Mhri Herici Gorychū ad eē ſuppoſiti Scd̓o pꝫ ꝙ hec etiā ē ꝯcedēda. hō ē deꝰ. ⁊ hͦ vi regularū p̄miſſaꝝ. Tercio pꝫ hāc nō eē ꝯcedendā. chriſtꝰ ē hō dn̄icus. Nā regula ē. ꝙ idē nomē nō p̄dicatur de eodē eſſential̓r ⁊ denoīatiue. qꝛ igit̉ xp̄s ē deꝰ ⁊ dn̄s eſſential̓r. nō e ꝯcedendū ꝙ denoīatiue ſit hō dn̄icus Dicit̉ tn̄ xp̄s humanatus ad hunc ſenſum. qꝛ illud ſuppoſitum qd̓ ab eterno eſt diuine nature aſſumpſit ex tꝑe humanā naturā. Poteſt igitur hoc nomen diuinū p̄dicari de ſuppoſito dei. ſicut Dionyſius nominat chriſtū diuiniſſimū ieſum. qꝛ hoc nomē accipit̉ ẜm p̄dicatōnem eſſentialem quādoqꝫ. ſicut d̓r diuina eſſentia. ꝑſona diuina Quarto ptꝫ ꝙ hec ſunt ꝯcedende. deus fuit paſſibilis. fuit mortalis. eſt temporalis ⁊ cetera hmōi. que ꝯueniunt ꝑ ſe nature humane ⁊ ꝯſequēter ſuꝑ poſito diuino cui natura humana eſt vnita. Opie ieſu qͣꝫ recte dixiſti ore. Mirabilis facta eſt ſciētia tua ex me. qꝛ almiflua tua incarnatōne prioꝝ ph̓oꝝ ſcientia obſtupuit audiens veritates ante inſolitas vt ꝙ immortale eſt mortale. Eternū eſt temporale. Om̄ipotens eſt infirmꝰ ſuꝑdiues eſt egenus. immenſum eſt in virginis vtero clauſum. virgo peperit. deus eſurit ⁊c̄. Regula tamē eſt notanda qua dicit̉ ꝙ in ꝓpoſitōne in qua aliquid de aliquo p̄dicatur. nō ſolum attenditur qd̓ ſit illud qd̓ p̄dicatur ⁊ de quo p̄dicatur. ſed etiam ẜm quid Unde de eodem ſuppoſito ⁊ ſubiecto p̄dicātur in ꝯcreto ea q̄ ſunt nature diui ne. ⁊ ea q̄ ſunt nature aſſumpte. ſed tn̄ dicunt̉ ea ẜm q̄ p̄dicant̉ p̄ditata Quinto ptꝫ ꝙ ea q̄ ſuūt nature hu mane nō poſſunt p̄dicari in abſtra cto de natura diuina nec econuerſo Patꝫ. quia huiuſmodi nature ma nent diſtincte. Sexta patet hanc eē concedendam. deus factus eſt hō. qꝛ deus incepit eſſe hō ex tꝑe. Nō tn̄ hec ꝓprie eſt ꝯcedenda. hō vl̓ iſte hō factus eſt deus. quia ẜm cōem vſum ſubiectū ꝯſueuit capi materialiter ⁊ ꝓ ſuppoſito. ꝯſtat aūt ꝙ il lud ſuppoſitū eſt verbuꝫ dei qd̓ ab eterno fuit deus. Ꝙ ſi ab aliquibꝰ autenticis autoribus inueniat̉ tal̓ aūt ꝯſimilis loquutio debet exponi ꝑ iſtam. factū eſt vt hō eſſet deus Quia aūt regula eſt ꝙ ex verbis in ordinate ꝓlatis incurritur herſis. Et iteꝝ alia eſt regula ꝙ cum here ticis nō debemus habere noīa cōmunia Hinc ē ꝙ tales nō admittū tur abſolute Chriſtus eſt creatura Chriſtus eſt minor patre. ſed appo nenda eſt hec determinatio. ẜm na turā humanā. qͣꝫuis de virtute ẜca tionis terminoꝝ nō eſſet opus adiūgere tales modificatōes. Septimo patꝫ hanc nō fore ꝯcedendam ille hō incepit eſſe. chriſto demōſtra to. dū tn̄ ſubiectū ſumat̉ material̓i ꝓ ſuppoſito ſuo. qꝛ illud eſt eternuꝫ Quia vero regula eſt. ꝙ terminus ſuꝑ quē cadit reduplicatio accipit̉ ꝓ natura. eo ꝙ tenet vicem p̄dicati hinc eſt ꝙ talis p̄t ꝯcedi. Chriſtus ẜm ꝙ hō eſt creatura. Nō aūt xp̄s ẜm ꝙ hō eſt deus. nam natura humana nō dat eſſe deū ſed creatura Octauo ptꝫ hāc tutius fore diſtinguendā. Chriſtus ẜm ꝙ hō eſt hypoſtaſis vel ꝑſona. Nam ly hō reduplicabitur pro natura. ¶ Poteſt ergo vno mō ielligi ꝙ nature humane competit eſſe in aliquo ſuppoſito. ⁊ hoc mō eſt vera. Alio modo poteſt intelligi ꝙ nature hu mane ī chriſto ꝓpria ꝑſonalitas de beatur cauſata ex principijs humane nature. ⁊ ſic negatur ꝙ chriſtus ẜm ꝙ homo eſt hypoſtaſis vel ꝑſo 