Tractatꝰ mgr̄i Herici Gorychūmerita Abrae ⁊ ſanctorū patrum reputabant ſe predeſtinatos. Fuit auteꝫ alioꝝ poſitio ꝙ ꝯſtellatio celi foret cā p̄deſtinatōis vel reprobatōisqꝛ em̄ ad certā ꝯſtellatōem celi ꝓuenit inclinatio hoīs ad aliqua oꝑa.hinc eſt ꝙ ex natali ꝯſtellatōne aliqͥſunt inclinati ad opera virtutum. ⁊ſic tales dixerūt fore predeſtinatos.Alij vero ſunt oppoſito modo inclinati tanqͣꝫ reprobati. ⁊ hec fuit poſitio mathematicoꝝ qui iudicijs inſiſtūt aſtroꝝ Alioꝝ vero poſitio fuitꝙ differentia predeſtinatōnis vel reprobationis hominū in hac vita fuerūt merita p̄cedētia in alia vita. cuius inuētor d̓r fuiſſe Origenes. quicōſiderans ꝙ om̄es hoīes ex parteipſoꝝ ſunt equales tam ẜm naturaꝫqͣꝫ ẜm pctm̄ originale Et qꝛ iniquūvidet̉ ꝙ equalibꝰ īequalia diſtribuantur. ideo poſuit omēs aīas ab initio ſimul creatas ante corꝑa. ⁊ ẜmdiuerſitatem ſuoꝝ operuꝫ diuerſosſtatus eas ſortiri in hoc mūdo corporibꝰ vnitas. Fuerūt etiā alij dicētes merita p̄exiſtētia in hac vita fore cauſam ⁊ roneꝫ effectus p̄deſtinationis. Poſuerunt em̄ Pelagiani ꝗinitiū benefaciendi ſit ex nobis. conſummatio aūt ex deo. ⁊ ſic ex hoc cōtingit ꝙ alicui datur predeſtinatōiseffectus ⁊ nō alteri. qꝛ vnus initiuꝫdedit ſe p̄parando. nō aūt aliꝰ Deinde fuerūt alij dicentes ꝙ p̄ſcientiahoni vſus gratie eſſet rō ⁊ cā effectꝰp̄deſtinationis. vt intelligat̉ ꝙ ideodat deus alicui grām ⁊ pordinauitſe daturū. qꝛ p̄ſciuit eū bene vſurumgratia. Sicut ſi rex dat alicui militiequū quē ſcit eo bene vſuꝝ Alij adhuc fuerūt totaliter ab effectu p̄deſtinationis excludentes ꝯcurſuꝫ ſeucooperatiōem liberi arbitrij humani. Nā qꝛ apl̓us d̓t. nō eſt volētis neqꝫ currentis putabāt totū effectump̄deſtinatōis reſoluendū ad ſolū deum quaſi nihil influeret liberū hoīsarbitriū ¶ Sectum p̄ambulumꝙ ſacra ſcriptura certis ex cauſis interdū loquitur extremius ſuꝑficialiter qͣꝫ ſimpliciū ſenſus pͥma frontepoſſit cōprehendere. Uerbi gr̄a. necredat̉ ꝙ in meritis noſcere bonisequaliter hō operet̉ ſicut deus. autꝙ in malis operibꝰ ſil̓iter deus concurrat. ſicut in bonis. ideo ſacra ſcriptura ẜm ſuꝑficiē verboꝝ videt̉ ſolideo aſſcribere bona oꝑa noſtra Un̄Eſa. xxvi. Oīa oꝑa noſtra in nobisoꝑatus es dn̄e. Et apl̓us eodē ſpūd̓t vbi ſupra. Nō eſt volentis neqꝫcurrentis ſed dei miſerentis. aut etiam ad deſignādū nimiā neceſſitatēgratie dei diuina ſcriptura loquiturde deo tanqͣꝫ de pͥncipaliter agente.vbi tn̄ deus ſe hꝫ ꝑmiſſiue. ſicut dicitur deus aliquos tradere in reprobum ſenſum. nā gratia ſua nos deſerente et eo ꝑmittente nos cadereꝯſequens eſt nos labi in peccatumet tandē vſqꝫ ad reprobum ſenſumSil̓i quoqꝫ mō d̓r quoſdā indurare. qꝛ eo a nobis ſuaꝫ grām ſubtrahente ad peccata labimur. ex quibꝰſeqͥtur obduratio cōtra dona ſpūſſancti. que hoīem faciūt deo humilem ⁊ obedientē. Aut etiaꝫ ad deſignādū ꝙ ipſe nobis bonū inſtinctūinſpirat. quo nos frequenter abutimur. ⁊ occaſione accepta talē inſtinctum in deterius ꝑmutamus. Eſa.decimo ſcribit̉ de rege Babylonie.cui dn̄s inſtinctuꝫ inſpirauit ad defendendū iura regni ſui ⁊ ad puniēdum rebelles. que inſtinctū ad prauam intentōem ꝯuertit. ſcꝫ in ꝓpriam ſuꝑbiam. in diuitiarū accumlationē. ⁊ hominū occiſionē. ⁊ ſic rōne boni inſtinctus ſcriptura d̓t euꝫmiſſum a deo ad alioꝝ punitōneꝫ etſubiugatōem. Itaqꝫ talibꝰ ex cauſis