De obſeruatōe feſtorū Fo. xij. vt poſtea diſtinctius ſpecificabitur Igitur ꝓpoſitio vera. ꝓpō iij. dictat circa feſtoꝝ obſer­uatiā in ꝑſonis qͣꝫ in locꝭ qͣꝫ etiā tꝑibꝰ pēſare differentiam Hec ꝓpoſitio pꝫ pͥmo ex cōi ꝯdi tione humanoꝝ actuū ſtatutorū. in qͥbꝰ attēdi ꝯſueuit varietas circū ſtantiaꝝ. eo ip̄aruꝫ drn̄tia inducit drn̄am obligādi. Deinde pꝫ in ſpe­ciali. nam vt dictū eſt ad quieſcēdū qn̄qꝫ ab oꝑbꝰ corꝑalibꝰ fatigatiuis mouetur ex rōnis dictamine vt mens poſſit liberiꝰ vacare diuinis. ſꝫ aliquotiēs ī qͥbuſdā tꝑibꝰ emer­git altius diuinū aliqd̓. excitās nos inſiſtere dīno officio dei laudibus Un̄ de die dn̄ico d̓t btūs Apollo­niꝰ illa die nihil agēdū eſt niſi deo vacadū. nulla oꝑatio illa die ſancta agat̉. niſi tm̄ hymnis pſalmis can­ticis ſpūalibꝰ dies illa tranſigat̉ Cu ius cām ſctūs Leo papa quaſi aſſi gnās ait. Hec dies tātis diuinaruꝫ diſpenſatōibꝰ myſterijs eſt ꝯſecrata vt quicqͥd inſigne a deo eſt ꝯſtitutū in terris. in huius diei dignitate ſit geſtū. in hac mūdus ſumpſit exordi um. in hac reſurrectōeꝫ mors in teritū vita ſumpſit exordiū. Sil̓iter etiā de alijs feſtis facile ē aduertere. Idē on̄di p̄t. qꝛ ad celebratiōeꝫ eiuſ­ feſti ceſſatōeꝫ ab oꝑbꝰ plꝰ aſtri­git̉ diues qͣꝫ pauꝑ intereſſe dīnis plꝰ eccl̓iſticus qͣꝫ laicus. ſic de alijs multimodis ꝑſonaꝝ drn̄tijs De lo­cis idē ꝑpendere ē difficile. ali qͥs patronꝰ ē vniꝰ loci ē alteri loci. rōne cuiꝰ celebratio feſti īſtituit̉ Aduertēdū āt ē declaratōe āplio ri qͣliter feſtoꝝ inſtitutio p̄t dici par­tim moralis tanqͣꝫ deriuata a rōnis dictamine. Etem̄ ſicut iudiciū nis ſpeculatiue ꝓcedit a naturali co gnitōe pͥmoꝝ pͥncipioꝝ. ita etiaꝫ iudiciū rōnis practice ꝓcedit ex qͥ­buſdā pͥncipijs natural̓r cognitꝭ. ſꝫ ex illis diuerſimode ꝓcedi p̄t ad iu dicādū de diuerſis. Quedā em̄ ſunt in hūanis actibus adeo explicita ſtatim modica ꝯſideratione pn̄t approbari vel reprobari illa cōia pͥncipia. ſicut parētes ſint honorā di. eſt occidendū. ⁊c̄ijs. Que ꝟo ſunt ad quoꝝ iudiciuꝫ reqͥrit̉ multa ꝯſideratio diuerſaꝝ circūſtā tiaꝝ. qͥs ꝯſiderare diligēter eſt iuſſibet ſꝫ ſapiētū. vt corā cano ſurge et honora ꝑſonā ſenis Quedā vero ſtꝭ ad iudicāda indiget adiu­uari inſtructōem diuinā. ſicut eſt circa credēda. hoc p̄cepta de fe ſtoꝝ celebratōne referūtur ad dicta­men naturalis rōnis ꝓut eſt illumi nata fidē orthodoxam ꝓpō iiij. Ad cognoſcēdū oꝑa in fe­ſtis ꝓhibent̉ fieri. contingit ex duobꝰ locis veteris teſtamen ti dirigi­Patꝫ. Exo. ij. d̓r. memento vt die ſabbati ſctīfices. ī tāgit̉ finis obſeruātie ſabbati ſeu feſti eſt va­care rebꝰ dīnis. illa em̄ ſctīficari di­cūt̉ in lege dīno cultui applicātur. De in ſubdit̉ in eodeꝫ loco. Septīo die dn̄i dei tui facies opꝰ Dein̄ hec vl̓is nude poſita ſpecificat̉. Le. xxiij. vbi d̓r. De opꝰ ſeruile facie tis in eo. Gr̄a cuiꝰ eſt aduertēdū opꝰ ſeruile d̓r a ſeruitute. Eſt āt tri­plex ẜuitꝰ. vna qͥdē ſeruit pctō ẜm illud. Qui ſeruit pctō ſeruꝰ eſt pcc̄i. ẜm opus pcc̄i d̓r ſeruile. Alia ꝟo ſeruitꝰ ē ſeruit hoī. eſt aūt alteriꝰ ſeruꝰ ẜm metē. ſed ẜm corpꝰ. oꝑa ſeruilia dicūt̉ ẜm oꝑa corꝑalia. in qͥbꝰ vnꝰ alteri ſeruit. Tercia aūt ē ſeruitꝰ dei. hoc opꝰ ſeruile poſſet dici opꝰ latrie quod ꝑtinet ad dei ſeruitiū hij.