Practica eijciēdi demōes f. lxiiij vo. 1. Conueniēs ē expellētiū in­tētōem qͣꝫtū ad qͦſdā cerimo­niales obſeruātias exteriꝰ in oꝑe qͣꝫtū ad circūſtantias re cte fidei in aīo p̄inſtructā eſſe. Hec ꝓpō p̄t elici qͦdāmō ex hijs ſparſim ſuꝑiꝰ ſtꝭ p̄miſſa. ip̄e ſacerdos expellere p̄ſumēs agit cō­ſulte ſi ſeip̄m ꝯfeſſiōem mūdet. ieiuniū reddat ſpiritualē. ora tōes p̄uias ſe p̄parat ad īpetrādū d̓r em̄ Math̓. xvij. de qͦdā gn̄re de­monioꝝ eijcit̉ illd̓ niſi ī ieiunio et oratōe. ꝓpter qͥd quādoqꝫ prius legunt̉ ſeptē pſalmi q̄dā euāgelia ſcꝫ vl̓ paſſionalia vl̓ euāgelioꝝ ini­tia q̄dā pͥus miſſe celebrant̉ ele moſyne largiunt̉ ſic de alijs Cauē etiā ē ne fiāt aliqͥ characteres īcō ſueti ignoti aut ꝟba extranea. qͥa talia inducerēt ad ſuꝑſtitōem neqꝫ cupiditate q̄ſtus. ſꝫ ꝯpaſſiōe affli­cti odio ſpūs maligni Neqꝫ debēt exorciſte credere ſuis meritꝭ aūt ex oꝑe oꝑato valeāt expellere demo­nes neqꝫ aliquā ꝯtrahere ſocietatē ip̄is aliqd̓ ab eis obtinendo aūt addiſcēdo ſic de alijs. ſꝫ tm̄ īſiſtere debēt ad eoꝝ expulſiōem īuiti di­uine miſcd̓ie reuerētie ſctōꝝ rebꝰ ꝯſecratꝭ ſil̓ia ꝯferūt ad eoꝝ cru­ciatū repulſaꝫ. talibꝰ em̄ modifica­tōibꝰ obſeruatꝭ ꝯſultius ꝓceditur ad opus. ꝓpō. x. Ip̄os exorciſtas ē mirādū in eiectōe demonū aliqͦtiens obtinere ſuū intentū. Hec ꝓpō pꝫ pͥmo iuxta p̄habita ſuperiꝰ. ī practica huiꝰ oꝑis ore et oꝑatōe tractant̉ diuina qͥbꝰ ſi deferat̉ debita reuerētia obſeruā tias p̄memoratas ip̄i adiurantes reddūt ſe immeritos ad ꝯſequēdū ſuū ꝓpoſitū. Cuiꝰ ſignū ē diſcipu­li bn̄ ſe habētes ad fidē po­tuerūt curare demoniacū eis obla­ vt habet̉ Math̓. xvij. p̄terea hec declarat̉ ex alio pͥncipio gn̄ralit̓ Eſt nāqꝫ regula quādo duo or­dines ſic ſe habēt alter ē ſub alte ro tūc lex ordinis inferiorꝭ qn̄qꝫ p̄­termittit̉ ẜm ſuꝑioris ordinis exigē­tiā ſic̄ curſus agētiū naturaliū de­ſeruiēs ſtatui huiꝰ vite Aliqn̄ pa­tit̉ inſtātiā in oꝑatōe miraculoꝝ. obſequunt̉ ꝯfirmatōe fidei reſpi­cit futurā btoꝝ vitā Sic ī ꝓpoſito ip ſa vexatio corporalis a demonē ẜm ſecretum diuini iudicij qn̄qꝫ ordi­nat̉ ī bonū aīe vl̓ illiꝰ corꝑalit̓ ve­xat̉. forte em̄ ſi eēt ſui ꝯpos plura mitteret mala Aut forte ē in gr̄a et talis afflctio cedit ī magnū meritū eiꝰ aut cedit in exēplū alioꝝ ſic de alijs quēadmodū ſolꝫ dici de alijs aduerſitatibꝰ tribulatōibꝰ ſiue in corꝑe ſiue in rebꝰ exterioribꝰ. vn̄ ip ſi obſeſſi qn̄ habēt lucida īterualla debēt rogare deū ſi eoꝝ ꝯueniat ſa­lute ẜꝫ ſuū bn̄placitū eis fiat quēad modū orādū ē in alijs languoribꝰ corporū ſeu ſucceſſu tꝑaliū igit̉ ⁊c̄. ꝓpſi ē indignū ip̄os adiurā tes ſuſtinere interdū a demo niacis ꝯfuſiones iniurias. Patet qͥa vt pꝫ ex ſuprahabitꝭ il li p̄ſumūt negociū exercere ſepiꝰ ſe habēt irreuerēter īdebite. incurrūt offenſam apd̓ deū correſ pōdēter ſuis demeritꝭ ꝑmittit de­monē irrogare aliqd̓ detrimētū ip­ſis adiurātibꝰ cooꝑatoribꝰ. ſic etiā aliqͣlit̓ tactū fuit ſuꝑiꝰ ī tercia ꝓpōe ꝓpō xij. Penſatis p̄miſſis ē diffi cile aſſignare ratōem differen ter ip̄os demones ſe habere ẜm varios gradus ad ſuaꝫ ad iurationem. A iij