¶ Practica eijciēdi demōes f. lxiiij vo. 1. ¶ Conueniēs ē expellētiū intētōem qͣꝫtū ad qͦſdā cerimoniales obſeruātias exteriꝰ in oꝑe ⁊ qͣꝫtū ad circūſtantias re cte fidei in aīo p̄inſtructā eſſe. ¶ Hec ꝓpō p̄t elici qͦdāmō ex hijs q̄ ſparſim ſuꝑiꝰ ſtꝭ p̄miſſa. Nā ip̄e ſacerdos expellere p̄ſumēs agit cōſulte ſi ſeip̄m ꝑ ꝯfeſſiōem mūdet. ꝑ ieiuniū reddat ſpiritualē. ⁊ ꝑ ora tōes p̄uias ſe p̄parat ad īpetrādū d̓r em̄ Math̓. xvij. de qͦdā gn̄re demonioꝝ ꝙ nō eijcit̉ illd̓ niſi ī ieiunio et oratōe. ꝓpter qͥd quādoqꝫ prius legunt̉ ſeptē pſalmi ⁊ q̄dā euāgelia ſcꝫ vl̓ paſſionalia vl̓ euāgelioꝝ initia ⁊ q̄dā pͥus miſſe celebrant̉ ⁊ ele moſyne largiunt̉ ⁊ ſic de alijs Cauē dū etiā ē ne fiāt aliqͥ characteres īcō ſueti ⁊ ignoti aut ꝟba extranea. qͥa talia inducerēt ad ſuꝑſtitōem neqꝫ cupiditate q̄ſtus. ſꝫ ꝯpaſſiōe afflicti ⁊ odio ſpūs maligni Neqꝫ debēt exorciſte credere ꝙ ſuis meritꝭ aūt ex oꝑe oꝑato valeāt expellere demones neqꝫ aliquā ꝯtrahere ſocietatē cū ip̄is aliqd̓ ab eis obtinendo aūt addiſcēdo ⁊ ſic de alijs. ſꝫ tm̄ īſiſtere debēt ad eoꝝ expulſiōem ⁊ īuiti diuine miſcd̓ie ⁊ reuerētie ſctōꝝ ⁊ rebꝰ ꝯſecratꝭ q̄ ⁊ ſil̓ia ꝯferūt ad eoꝝ cruciatū ⁊ repulſaꝫ. talibꝰ em̄ modificatōibꝰ obſeruatꝭ ꝯſultius ꝓceditur ad opus. ꝓpō. x. Ip̄os exorciſtas nō ē mirādū in eiectōe demonū aliqͦtiens nō obtinere ſuū intentū. ¶ Hec ꝓpō pꝫ pͥmo iuxta p̄habita ſuperiꝰ. Nā ī practica huiꝰ oꝑis ore et oꝑatōe tractant̉ diuina qͥbꝰ ſi nō deferat̉ debita reuerētia ꝑ obſeruā tias p̄memoratas ip̄i adiurantes reddūt ſe immeritos ad ꝯſequēdū ſuū ꝓpoſitū. Cuiꝰ ſignū ē ꝙ diſcipuli nō bn̄ ſe habētes ad fidē nō potuerūt curare demoniacū eis oblatū vt habet̉ Math̓. xvij. p̄terea hec pō declarat̉ ex alio pͥncipio gn̄ralit̓ Eſt nāqꝫ regula ꝙ quādo duo ordines ſic ſe habēt ꝙ alter ē ſub alte ro tūc lex ordinis inferiorꝭ qn̄qꝫ p̄termittit̉ ẜm ſuꝑioris ordinis exigētiā ſic̄ curſus agētiū naturaliū deſeruiēs ſtatui huiꝰ vite Aliqn̄ patit̉ inſtātiā in oꝑatōe miraculoꝝ. obſequunt̉ ꝯfirmatōe fidei q̄ reſpicit futurā btoꝝ vitā Sic ī ꝓpoſito ip ſa vexatio corporalis a demonē ẜm ſecretum diuini iudicij qn̄qꝫ ordinat̉ ī bonū aīe vl̓ illiꝰ q̄ corꝑalit̓ vexat̉. forte em̄ ſi eēt ſui ꝯpos plura cō mitteret mala Aut forte ē in gr̄a et talis afflctio cedit ī magnū meritū eiꝰ aut cedit in exēplū alioꝝ ⁊ ſic de alijs quēadmodū ſolꝫ dici de alijs aduerſitatibꝰ ⁊ tribulatōibꝰ ſiue in corꝑe ſiue in rebꝰ exterioribꝰ. vn̄ ⁊ ip ſi obſeſſi qn̄ habēt lucida īterualla debēt rogare deū ſi eoꝝ ꝯueniat ſalute ẜꝫ ſuū bn̄placitū eis fiat quēad modū hͦ orādū ē in alijs languoribꝰ corporū ſeu ſucceſſu tꝑaliū igit̉ ⁊c̄. ꝓpſi e¶ Nō ē indignū ip̄os adiurā tes ſuſtinere interdū a demo niacis ꝯfuſiones ⁊ iniurias. ¶ Patet qͥa vt pꝫ ex ſuprahabitꝭ il li qͥ p̄ſumūt hͦ negociū exercere ſepiꝰ ſe habēt irreuerēter ⁊ īdebite. ⁊ ꝑ hͦ incurrūt offenſam apd̓ deū qͥ correſ pōdēter ſuis demeritꝭ ꝑmittit demonē irrogare aliqd̓ detrimētū ipſis adiurātibꝰ ⁊ cooꝑatoribꝰ. ſic etiā aliqͣlit̓ tactū fuit ſuꝑiꝰ ī tercia ꝓpōe ꝓpō xij. ¶ Penſatis p̄miſſis nō ē diffi cile aſſignare ratōem differen ter ip̄os demones ſe habere ẜm varios gradus ad ſuaꝫ ad iurationem. A iij