pliciter neceſſaria ad ꝯſecratōem. Quibꝰ deficientibꝰ nō fieret conſecratio: id eſt panis in corpus xp̄i ⁊ vini in ſanguinē conuerſio. Aliquā requirunt̉ de congruo. Ouibꝰ nō exiſtentibꝰ: licet nō impediat̉ ꝯſecratōis effectꝰ qͥ eſt ꝯuerſio pāis ⁊ vin in corpus ⁊ ſanguinē xp̄i impedit̉ tn̄ fructꝰ: eo ꝙ inordinate ⁊ indigne ꝯſecrat̉ ⁊ ſumitur. ☞ Ex parte ſacramenti quedā requirunt̉ de neceſſitate: vt materia ⁊ forma. Quedā de ꝯgruitate: vt puritas materie ⁊ mundicia et azyma. Atqꝫ aque cōmixtio quantū al ꝯſecratōem vini. de q̇bus po ſteris ſuis locis tractabitur. Capitulum ſcd̓m Que requiruntur ad conſecrationem ex parte miniſtri. X parte miniſtri de ne ceſſitate reqͥrunt̉: ptās ordinis: facultas ẜmonis: integri tas intentōis. ☞ Ptās ordinis dat̉ in collatiōe ordīs ſacerdotalis: dū ep̄s aliquē ordinādo in preſpyteꝝ tradens ei calici cū patena: infuſo vino aqua mixto ⁊ pane ſuppoſito d̓t. Accipe pote ſtatē celebrādi ꝓ viuis ⁊ mortuis ⁊c̄. Un̄ ptꝫ ꝙ nullus qͥ non eſt ſacerdos celebrare pōt.i. eucariſtiā ꝯficere. lꝫ oīa ageret. intentōe. verbis ⁊ geſtis. q̄ ſacerdos conſecrās agit. vn̄ nec angeli. nec mulieres. nec laici ꝯſecrare pn̄t. Reqͥrit̉ ſcd̓o facultas ẜmoīs. vt ſcꝫ ſacerdos poſſit diſtincte ꝓferre v̓ba ꝯſecratōis. Un̄ muti ⁊ elingues cōſecrare nō pn̄t. qͣnta aūt diſtinctio verboꝝ in ſua ꝓlatōe requirat̉: infra dice tur cū de forma diſſeret̉. Requirit̉ tertio intentio integra vt ſcꝫ ſacerdos habeat intentōem virtualē faciēdi illd̓ qd̓ eccl̓ia intendit.i. ꝙ intēdat: ꝙ ꝑ actū ꝯſecratōis ſue id fiat in materia pāis ⁊ vini: qd̓ eccl̓ia intēdit. etiā ſi nō credat aliqͥd fieri. Un̄ ad ꝯſecratōem nō re quirit̉ fides ſacerdotis: qͥppe hereticꝰ preſbr̄ ſeruans formā eccleſie cū intentōe predicta ⁊ debita materia: ſi attēptat vere cōſecrat. de qͦ in expoſitōe canonis Lec. 6. late. ☞ Non aūt reqͥrit̉ intētio actua lis in toto miſſe officio vt ſcꝫ in oībꝰ ibi agendis ⁊ ꝓferendis actualiter intendat facere qd̓ eccl̓ia intendit ibi fieri: ſed ſufficit virtualis. Hoc ē ꝙ in p̓ncipio officij: ſiue cū celebrare ꝓpōit: intēdat actualiter celebrare: ⁊ hoc agere qd̓ eccl̓ia intēdit: ⁊ in virtute illiꝰ intentōis ꝓcedat ad celebrandū ⁊ agendū ea q̄ ad officiū requirūt̉. etiā ſi poſtea nō cogitet actualiter de cōuerſiōe panis ⁊ vini in corpus ⁊ ſanguinem xp̄i: dūmodo nō interuenit intētio ꝯͣria. Un̄ oīa ſequentia agit in ꝟtute pͥme intentōis: q̄ nō ageret ſi pͥma intentio actualis nō preceſſiſſet. De quo latius vbi ſupra Lec. 6. ☞ De ꝯgruitate vero ex parte miniſtri requirunt̉ duo in genere: ad ordinate ꝯſecrandum. Lectio.6. Lectio.7.