Expoſitio declarat̉ ibi Uere dignum ⁊ iuſtum eſt. Tertio ꝯfeſſionis exhibite acceptatio poſtulat̉. ibi. Cum qͥbꝰ ⁊ noſtras In excitatiōe ppl̓i ad fidelem laudis ꝯfeſſionē premittit verbū ꝯſuete ſalutatōis. Scd̓o ſubiungit exhortatōem altioris ꝓfectionis. Tertio attollit ad actū gr̄arūactōis: q̄ eſt ꝯfeſſio diuine laudis. ☞ Circa primum ait. Dn̄s vobiſcū: optans aſſiſtentiā diuini adiutorij ad altiſſima ſacra menti miſteria angelice ꝑfectioni admiranda: nō curioſe diſcutiēda ſed cordis humilitate ſuſcipienda ac veneranda. Suſcipienda in ce na ſpūali: in qͣreficiendi ſunt pane viuo qͥ de celo deſcendit. Rn̄det aūt ppl̓s. Et cum ſpū tuo: optans vt que non niſi ſpūſſancti oꝑatōe fieri pn̄t: eodem ſpū. ſacerdotis ſpm̄ ſubleuāte ⁊ ſibi veniente: nedū ſacramentaliter ſed ⁊ ſpūal̓r perficiant̉: qm̄ ſpūs eſt deus ⁊ eos qui adorant eum: in ſpū ⁊ veritate oportet adorare. Ioh̓.4. Maxīe aūt in hͦ ſacramēto in quo dn̄o teſte Ioh̓.s. ſine ſpū caro nō ꝓdeſt quicqͣꝫ: īmo plurimū nocet: qm̄ qͥ indigne manducat: licet carnē ſacramē taliter manducet: tn̄ qꝛ non ſpūal̓r māducat: iudiciū ſibi manducat non dijudicans ſpūal̓r corpus dn̄i.i. Coꝝ. 11. Scd̓o audita hac rn̄ſione ad altiora ꝓficiſcendū hortat̉ ſacerdos dicens. Surſum cor da. ſupple leuate: vt oīs cogitatio carnalis ac ſecularꝭ abſcedat. Nec qͥcqͣꝫ animꝰ aliud qͣꝫ id ſolū cogitet qd̓ precat̉. Claudat̉ ꝯͣ aduerſarium pectus: ſoli deo pateat. ẜm btm̄ Ciprianum. Sit ergo cor ſurſum Intellectu veritatis flectū charitatis Uirtute ꝯuerſationis Rectitudine intentionis. Intellectu veritatis: vt nihil carnale in ſacr̄o cogitet: ſed oīa alta iſſe intelligat: vt ꝙ in hͦ ſuꝑceleſti cibo ſumptus xp̄s dentibꝰ non di ſcerpit̉: nec ſacramēti diuiſione diuidit̉: ſumptōe nō digerit̉: ſed ma nens integer ſumptus: nos ſibi incorꝑat: non nobis ip̄e incorꝑatur Affectu charitatis vt cor q̄ ſurſum ſunt ſapiat: nō q̄ ſuper terram Sapīat inqͣꝫ nimia patris dilectōem: q̄ vnigenitū ſuū nedū in preciū redēptōis: ſed etiā in cibū ſpūalis nutritōis tradidit: qͦ nos vnigenitus ſibi incorꝑet: ac incorꝑatos: ad alta paterne domꝰ: vbi oēs eterne vite abundant panibꝰ eleuando ꝑducat. Nemo em̄ aſcendit in celum: niſi qͥ de celo deſcendit filius hōis qui eſt in celo. Io.3. Uirtute ꝯuerſatōis vt nr̄a ꝯuerſatio in celis ſit. Unde ⁊ ſaluatorem nr̄m in hͦ ſacramento ventuꝝ expectamus: qͦ ad ſui imitatōem reformabit totū corpus noſtre actōis: ꝯfigurādo corꝑi claritatꝭ ſue. Surſum rectitudine intentōis: vt ſit oculus ſimplex ad deū: nō noſipos: nec que nr̄a ſunt finaliter querēdo: ſed oīa in deū tanqͣꝫ in finem vltimū ⁊ optimū ordinando. Rn̄det aūt ppl̓s. Habemus Dominus vobiſcum Surſum corda
