De cariſmatibus diuinis et diſcite a me. nō vtiqꝫ vt demones celeſti ptāte pellatis. non vt leproſos emū detis. nō vt cecos illuminetis. nō vt mor tuos ſuſcitetis. Hec enim etiā ſi ꝑ qͦſdā ſeruos meos operor. non poteſt ſe inſerere laudibus dei humana conditio. nec vllam ſibi in hoc miniſter et famulus de cerpere portionem. vbi ſolius diuinitatꝭ eſt gloria. Uos autem inquit hoc diſcite a me. quia mitis ſum et humilis corde. Hoc enī eſt qd̓ cunctis generaliter diſcere ⁊ exercere poſſibile eſt. opera autē ſignorū atqꝫ ꝟtutum nec ſꝑ necͣia. nec oībꝰ cōmoda. nec omnibꝰ cōcedunt̉. Humi litas eſt ergo omniū magiſtra virtutuꝫ ip̄a eſt celeſtis edificij firmiſſimū fundamentum. ip̄a eſt donum proprium atqꝫ magnificuꝫ ſaluatoris. Iſta etenī vniu̓ ſa miracula quę chriſtus operatus eſt. ſi ne periculo elationis exercet. qui mitem dominū. nō ſublimitate ſignorum ſꝫ patientię atqꝫ humilitatis virtute ſectat̉. Qui vero immūdis ſpiritibus imperare. aut languentibus ſanitatuꝫ dona cōferre. aut aliquod ſignū mirabile popul̓ geſtit oſtendere. quāuis in oſtentationibus ſuis chriſti inuocet nomē. tamē alie nus a chriſto eſt. quia humilitatis magiſtrum ſuperba mente nō ſequitur. Naꝫ etiā cū ad patrē remeās quoddā vt ita dixerim conderet teſtamentuꝫ. hoc diſci pulis dereliqͥt. Mādatū inqͥt nouū dovobis vt diligatꝭ inuicē ſicut dilexi vos vt et vos diligatis inuicem. Statimqꝫ ſubiunxit. In hoc cognoſcēt oēs qꝛ mei eſtis diſcipuli. ſi dilectionē habueritꝭ adinuicem. Non ait. ſi ſigna atqꝫ virtutes ſimiliter feceritis. ſed ſi dignā dilectiōeꝫ inuicem habueritis. qͣm certū eſt niſi mites atqꝫ hūiles ẜuare nō poſſe. Quaꝓpt̓ nūqͣꝫ monachos ꝓbos nec morbo cenodoxie vacuos noſtri maiores eſſe dixer̄t. qui ſemetip̄os exorciſtas corā homībꝰ ꝓ fitentur. et inter admirantiū turbas hāc qͣm vel meruerūt vel preſumpſerūt gr̄aꝫ iactantiſſima oſtentatiōe diffamāt. Sꝫ incaſſum. Qui enim innititur mēdacijs hic paſcet ventos. idem autē ip̄e ſeqͥtur aues volantes. Sine dubio enī eueniet eis illud quod in prouerbijs dicitur. Si cut venti et nubes ⁊ pluuie manifeſtiſſime ſunt. ita qui gloriātur in dato falſo. Et ideo ſi quis coram nobis hoꝝ aliqͥd fecerit. nō de āmiratione ſignorum. ſꝫ de ornatu morum debet apud nos eſſe laudabilis. nec vtrum demonia ei ſubiecta ſint. ſed vtrum charitatis membra q̨̄ deſcribit apoſtolus poſſideat inquirendū. ¶ Ꝙ mirabilius ſit de ſemetipſo vicia qͣꝫ d̓ altero demones extrū ſiſſe. ¶ Cap. viij. Treuera maius miraculum ē de propria carne fomitem luxurię eradicare. qͣꝫ expellere īmun dos ſpiritus d̓ corporibus alienis. ⁊ ma gnificentius ſignum eſt virtute patiētię truculentos motus iracūdie cohibere. qͣꝫ aereis principatibꝰ imperare. pluſqꝫ eſt excluſiſſe edaciſſimos de corde proprio triſtitie morbos. qͣꝫ valitudines alterius febreſqꝫ corporeas expuliſſe. Poſtremo multis modis preclarior virtus ſublimiorqꝫ profectus eſt. anime proprie curare languores. qͣꝫ corporis alieni. Quanto eniꝫ hec ſublimior carne eſt. tanto preſtā tior eius eſt ſalus. quantoqꝫ precioſiorꝭ excellentiorisqꝫ eſt ſubſtantię. tanto grauioris ac pernicioſioris eſt et ruine. ¶ Quantum precellat vite probi tas opera ſignorum. ¶ Cap̄. ix. T de illis quidem curationibꝰ ita beatiſſimis apl̓is dr̄. Nolite gaudere quia demonia vobis ſubijciuntur. Hoc eniꝫ faciebat nō eorum poteſtas. ſed virtus dominici nominis inuocati. et idcirco monētur. vt ex hac parte nihil ſibi beatitudinis aut glorię audeant vendicare. quę dei tantum potentia ac virtute perficitur. ſed ex illa vite ſuę cordiſqꝫ ītima puritate. ob qͣm nomina eorum inſcribi merētur in celis.
