Seite
De natiuitate Chriſti Fo. VIII. bū d̓i libent̓ audirēt. ip̄m ꝟbū d̓i qͣtuor reꝝ gene­ribꝰ ꝯꝑādo.ſ. collirio ex eo ꝙ ocl̓ꝫ nr̄i ītellectꝰ illuī nat. Potōi: ex eo ꝙ nr̄m affectū ab oī carnali āo­re purgat ⁊ mūdat. Emplaſtro: ex eo ꝙ pct̄orum nr̄oꝝ vulnera ſanat. Cibo ex eo ꝙ nos celeſtiū āo re delectat. Et ſic̄ inqͥt hec egroto n̄ valēt. niſi ea in ſe receꝑit: ſic nec aīe tanguēti ꝟbū dei ꝓdeſt. ni ſi illud deuote audierit. Predicāte igr̄ apl̓o mig­domia credidit. ⁊ deinceps viri thorū abhorruit. Tūc cariſiꝰ a r̄ge impetrauit ⁊ apl̓m ī carcerē po ſuit. ad que veniēs migdomia rogauit vt ſibi igͦ­ſceret. ꝙ ꝓpter eā in carcerē miſſus eēt quā ille be nigniꝰ ꝯſolās. hec oīa pati ſe libent̓ aſſeruit. Cari ſiꝰ aūt regē rogauit vt reginā ſororē ſue vxorꝭ ad eā mitteret ſi forte eā reuocare poſſet. Miſſa regi­na ꝯuertit̉ ab ea quā volebat ꝑuerte̓: viſiſqꝫ tot miracul̓ q̄ apl̓s faciebat: dixit. Maledicti ſunt a deo. qͥ nō credūt his oꝑbꝰ. Tūc apl̓s oēs qͥ ade­rāt de tribꝰ breuit̓ inſtruxit.ſ. vt eccl̓iaꝫ diligerēt. ſacerdotes honorarēt ⁊ aſſidue ad audiendū ꝟ bū dei ꝯuenirent. Reuertēte aūt regina dic̄ ei rex vt qͥd tamdiu morata es: Que rn̄dit. Putabaꝫ migdomiam ſtultam eē: ſꝫ ⁊ ſapientiſſima ē: ⁊ me ad apl̓m dei ducens. viā veritatis me ꝯgͦſcere fec̄ ⁊ nimis ſtulti ſunt qui ī xp̄m nō credunt. Noluit qꝫ regina regi deinceps copulari. Stupefactus aūt rex. dixit cognato ſuo. Dū tuā vxorem recu­ꝑare vellē meā ꝑdidi ⁊ peior mihi mea effecta eſt qͣꝫ tua tibi. Tunc rex iuſſit apoſtolū ligatis mani­bus ad ſe adduci: p̄cipiēs ei. vt ad ſuos viros cō­iuges reuocaret. Apoſtolꝰ aūt triplici exemplo eī oſtendit qͣꝫdiu ī errore ꝑſiſterent. hͦ facere n̄ debe­rent. videlicet exēplo regis. exēplo turris. et exem plo fontis. Un̄ dixit. Tu cū ſis rex. nō vis habe­re coinqͥnata ſeruitia. ſꝫ mundos ſeruos ꝑit̓ ⁊ an­cillas. Quantomagis credere debes deuꝫ amare caſtiſſima ⁊ munda ſeruitia. qͥd gͦ culpor ſi deum amare predico in ſeruis ſuis qd̓ diligis et in tuis: Fabricaui turrim excelſam. ⁊ dicis mihi vt ego qͥ fabricaui eam deſtruā: Fodi terraꝫ ꝓfundam. et eduxi fontem de abyſſo. ⁊ tu dicis mihi vt obru­am illum. Tunc iratꝰ rex afferri iuſſit ardentes la mīas ferreas. ⁊ apoſtolū ſtare nudis pedibus ſu­per eas. ꝓtinus aūt nutu dei fonſibi erupit ⁊ eas extinxit. Tunc rex cōſilio cognati ſui eum in for­nacem ardente mitti fecit. Que tn̄ ſic refrigerata eſt. vt die altero ſanus inde exiret ⁊ illeſus. Dixit qꝫ regi cariſius. Fac illum offerre ſacrificium d̓o ſoli. vt ſic dei ſui iram incurrat: qui ab his eum li­berat Cunqꝫ ad hoc vrgeret̉: dixit ei. Preſtan­tior es tu qͣꝫ factura tua. ⁊ quō tu verum deuꝫ ne­gligis ⁊ picturam colis? Tu putas ꝙ ſicut dicit cariſius deus meus mihi iraſcet̉. poſtqͣꝫ adoraue ro deū tuū: magis aūt iraſcet̉ deo tuo eūqꝫ cōmi­nuet. adoro igit̉ eū. Si gͦ me adorāte deū tuū deꝰ meꝰ nō euertet illū. ſacrificabo illi. Si aūt ſic tu credes deo meo. Cui rex. Adhuc mecū qͣi cū pa­re loqueris. Precepit igit̉ apl̓s hebraice demōi qͥ in eo erat vt qͣꝫcito cora ydolo genua flecteret: ſtatim ydolū ꝯminueret. Flectens igit̉ apl̓us ge­nua dixit. Ecce adoro ſꝫ nō ydolū. ecce adoro ſed nō metallū. ecce adoro ſꝫ nō ſimulacꝝ: adoro aūt dn̄m deū meū ih̓m xp̄m ī cꝰ noīe p̄cipio tibi demō qͥ in eo latitas: vt ſimulacꝝ iſtud ꝯminuas. Sta­timqꝫ ſic̄ cera liquefactū eſt. Tūc oēs ſacerdotes ydoloꝝ mugitu(aīalia veluti irrōnabilia mortis ꝓpter ꝑicula aduētura ī macella ſuos ꝑ īterfecto res vi allegatis eoꝝ cruribꝰ inhūane funibꝰ ducū tur) dederūt. Pōtifex at̄ ppl̓i eleuās gladiū apl̓ꝫ trāſuerberauit: dicens. Ego vindicabo iniurias dei mei. Rex aūt ⁊ cariſius aufuger̄t. videntes ꝙ populus vellet apl̓m vindicare ⁊ pontificē viuū incendere. xp̄iani aūt corpꝰ apl̓i tuler̄t. ⁊ honori­fice ſepelierūt. Poſt longū tp̄s.ſ. circa annos dn̄i ducentos ⁊ triginta. corpꝰ apl̓i in ediſſā ciui­tatē ſuam q̄ olim dicebat̉ rages medoꝝ trāſlatū eſt. Alexādro imꝑatore ad ſyroꝝ p̄ces hoc faciē­te. In illa aūt ciuitate nullꝰ hereticꝰ. nullus iudeꝰ nullus paganꝰ pt̄ viuere: nec tyrannus aliqͥs ibi nocere. poſtqͣꝫ abagarꝰ rex illiꝰ ciuitatis epl̓aꝫ ma nū ſaluatoris ſcriptā acciꝑe meruit. Naꝫ ſi qn̄qꝫ gens aliqͣ ꝯtra ciuitatem illā inſurrexit. infās ba­ptizatꝰ ſuꝑ portā ſtans. epl̓am illā legit: ⁊ ea die taꝫ ſaluatoris ſcriptis qͣꝫ apl̓i thome meritis ho­ſtes aūt fugiunt aūt pacant̉. Iſidorus in libro de vita ⁊ obitu ſct̄oꝝ ſic de iſto apl̓o dicit. Tho­mas diſcipl̓s xp̄i ac ſl̓is ſaluatori audiēdo īcredu lus. videndo fidelis fuit. hic euangeliuꝫ p̄dicauit parthis. medis ⁊ ꝑſis. hirchannis. ⁊ brachianis. et intrans orientalem plagam ⁊ interna gentiū pe­netrās: ibi p̄dicationē ſuā vſqꝫ ad titulū ſue paſ­ſionis ꝑduxit. hic lanceis tranſfixꝰ occubuit. hec yſidorꝰ. Criſoſtomꝰ qͦꝫ ait. ꝙ dum thomas ad re gionem magoꝝ qͥ ad xp̄m adorandū venerāt de­ueniſſet eos baptizauit. ⁊ facti ſunt adiutores fi­dei chriſtiane. De natiuitate domini. Icto de feſtiuita tibꝰ q̄ incurrūt infra tp̄s renoautionis qḋ incepit a moyſe ⁊ ꝓphetis. ⁊ dura­uit vſqꝫ ad aduentū xp̄i in carne: qd̓ tp̄s repn̄tat eccl̓ia ab aduentū vſqꝫ ad natiuitatē dū incluſi­ue. Sequit̉ videre de feſtiuitatibꝰ qͥ eueniunt in­fra tpus qḋ partim ꝯtinet̉ ſub tꝑe recōciliatōis. partim ſub temꝑe ꝑegrinationis. qd̓ tempꝰ rep̄­ſentat eccl̓ia a natiuitate vſqꝫ ad ſeptuageſimā. ſicut ſupra in prologo dictū eſt.