Dante C Obturare aures(zu thū. ⁊c̄. Luxuria ſenſus obturat(ſtūpff (vn̄ kumpff macht Obtutꝰ(angeſicht in angeſicht Obulus) ein heller. Obuentus(nutzbarkeit Obuiare(entgegē kūmē/ wid̓ſtāt thō/ vberwindē/ hindern Obūbrare(vmbſchattē) vmbraculū ꝓtectiōis dare. maria ē vmbrata ſpūſctō(mit ſchattē der ſie erkult hat. ꝙ in ea ex tinxit oēꝫ libidinē vel d̓r finſter vel dunckel machen Obūbratio viciſſitudinis(dūckelkeit die kumpt noch dem liecht/ vnd dar noch wider dz liecht/ vnd dan̄ wid̓ dunckel) ibi tūc tangit̉ viciſſitudo ⁊ obumbratio. Obuoluere(vmb wickeln Occare ē ſecare. ſcīdere. trūcare ſemina. trā aꝑire. Et ꝓpͥe d̓r cū ruſtici aratiōe ſatiōe factadiuiſis bobꝰ grādes glebas cedūt ⁊ ligonibꝰ frāgūt. Et d̓r qͣſi ocecare. qꝛ oꝑit ſemina. Occaſio eſt cā imꝑfecta. vt occaſio luxurie(zufellig vrſach. vt eſt viſio vl̓ auditio mulieꝝ(vl̓ beqwēlichkeit) ſic̄ nox ⁊ ſolitudo ꝑſonaꝝ cā luxurie.i. occaſio(vl̓ dꝫ do vrſach gibi etwar zu. vl̓ zu den ſundē/ dz do eī brīgt zu fal/ zufellikeit gelegēheit/ zuͦfellig vrſach/ nit weſenlich vrſach. Sed cā d̓r(ei weſenlich vrſach/ vbi.ſ. oportꝫ ſeqͥ effectuꝫ ita ꝙ neceſſitat. vt ortꝰ ſol̓ cauſat diē. ſil̓r gula eſt ē cā luxurie. Sꝫ occaſio n̄ ſꝑ neceſſitat. vt ꝟginē videre viꝝ nō eſt ſꝑ cā ma licie. Itē occaſio eſt ſcādalū actiuū vl̓ paſſiuū. vt fuge occaſiōes pctī.i. ne alteri des occaſiōeꝫ peccati ī ſcādaliſando. nec tuip̄e ex occaſiōe pecces. hͦ ē(erger dich ſelbs nitt Occaſionale(dz do zufelliglich kumpt.(von dē andern. Occaſionaliter(zufelliglich. Occaſionatus(die ſich begebē wider die meinūg der natur Occaſus ſolis(vndergāck/ nyd̓gāck Occiſus(erſchlagen Occupare(bekūmern/ beſitzen/ furkūmē/ vmbgebē. ſchēdē/ vel ledere(vl̓ vben Occupatio ad idē(bekūmerūg) ⁊ ſic de alijs. Occupatꝰ(beladē. bekūmert) apl̓i terrā doctrina ſua occupauerūt(ſie haben gantz erfult. Occurrere(engegē kūmen/ begegē/ zuͦ hilff kūmen/ zu ſamē kūmen/ zuͦfallen/ engegen lauffen