Dante C Obturare aures(zu thū. ⁊c̄. Luxuria ſenſus obturat(ſtūpff (vn̄ kumpff macht Obtutꝰ(angeſicht in angeſicht Obulus) ein heller. Obuentus(nutzbarkeit Obuiare(entgegē kūmē/ wid̓ſtāt thō/ vberwindē/ hindern Obūbrare(vmbſchattē) vmbraculū ꝓtectiōis dare. maria ē vmbrata ſpūſctō(mit ſchattē der ſie erkult hat. in ea ex tinxit oēꝫ libidinē vel d̓r finſter vel dunckel machen Obūbratio viciſſitudinis(dūckelkeit die kumpt noch dem liecht/ vnd dar noch wider dz liecht/ vnd dan̄ wid̓ dun­ckel) ibi tūc tangit̉ viciſſitudo obumbratio. Obuoluere(vmb wickeln Occare ē ſecare. ſcīdere. trūcare ſemina. trā aꝑire. Et ꝓpͥe d̓r ruſtici aratiōe ſatiōe factadiuiſis bobꝰ grādes glebas cedūt ligonibꝰ frāgūt. Et d̓r qͣſi ocecare. qꝛ oꝑit ſemina. Occaſio eſt imꝑfecta. vt occaſio luxurie(zufellig vrſach. vt eſt viſio vl̓ auditio mulieꝝ(vl̓ beqwēlichkeit) ſic̄ nox ſolitudo ꝑſonaꝝ luxurie.i. occaſio(vl̓ dꝫ do vrſach gibi etwar zu. vl̓ zu den ſundē/ dz do brīgt zu fal/ zufellikeit gelegēheit/ zuͦfellig vrſach/ nit weſenlich vrſach. Sed d̓r(ei weſenlich vrſach/ vbi.ſ. oportꝫ ſeqͥ effectuꝫ ita ne­ceſſitat. vt ortꝰ ſol̓ cauſat diē. ſil̓r gula eſt ē luxurie. Sꝫ occaſio ſꝑ neceſſitat. vt ꝟginē videre viꝝ eſt ſꝑ ma licie. Itē occaſio eſt ſcādalū actiuū vl̓ paſſiuū. vt fuge oc­caſiōes pctī.i. ne alteri des occaſiōeꝫ peccati ī ſcādaliſan­do. nec tuip̄e ex occaſiōe pecces. ē(erger dich ſelbs nitt Occaſionale(dz do zufelliglich kumpt.(von andern. Occaſionaliter(zufelliglich. Occaſionatus(die ſich begebē wider die meinūg der natur Occaſus ſolis(vndergāck/ nyd̓gāck Occiſus(erſchlagen Occupare(bekūmern/ beſitzen/ furkūmē/ vmbgebē. ſchēdē/ vel ledere(vl̓ vben Occupatio ad idē(bekūmerūg) ſic de alijs. Occupatꝰ(beladē. bekūmert) apl̓i terrā doctrina ſua occu­pauerūt(ſie haben gantz erfult. Occurrere(engegē kūmen/ begegē/ zuͦ hilff kūmen/ zu ſamē kūmen/ zuͦfallen/ engegen lauffen