Fo. XXII. tale peccatū ꝯmittere illd̓ ad diſcat. ſic ducat̉ in tētatōeꝫ Uerbi gr̄a. Si fatet̉ ſe ꝯmi ſiſſe viciū luxurie: ſtatim interroget confeſſor ſi ſeip̄m ſuis manibꝰ polluit. et hmōi ſed ita paulatim interrogꝫ modo et circūſtātijs tal̓ pctī ꝯmiſſi et hmōi Terciū eſt in peccatis carnalibꝰ de­ſcendat̉ nimis ad ꝑticulares circūſtantias neceſſarias. qꝛ eſt ſeip̄m in tentatōeꝫ in ducere. ad inuētōeꝫ pctōrū docere eos ignorāt. aliqn̄ poſtea talia referūt̉ in plateiſ in deriſuꝫ et ſcādalū ſacerdo . vbi gr̄a. Si vir fatet̉ pol luiſſe mulierē extra vas debi­: vlteriꝰ q̄rāt ꝯfeſſores ī ꝑte corꝑis et quō. quia iaꝫ hꝫ vltimā ſpēꝫ pctī. Alias ve ro turpitudīes qͣs miſeri ho­mines inueniūt. ip̄imet ſi vo lunt exprimāt. De circūſtātijs pctōꝝ. et ibi vſus eaꝝ. et circūſtātie ſūt ī qͥntuplici ſpecie.§. iij. Ed nota ꝯfeſſor ſoluꝫ dꝫ int̓rogare mor talibꝰ: ſꝫ etiā de circūſtātijs aggrauāt vl̓ alleuiāt. Unde Inno. in. c. omnis dn̄e re. dicit. Sit diſcretꝰ ſacerdos cautus vt more ꝑiti medici ſuꝑ infundat vinuꝫ et oleum vulneribus ſauciati. diligen ter inqͥrens peccata eoꝝ cir­cūſtātias. qͥbꝰ diligēter pru­denter inqͥſitis intelligat qͣle ei d̓beat p̄bere ꝯſiliū. cuiuſ modi remediū d̓beat adhibe re diuerſis vtēdo exꝑimētis ad ſanādū egrotū. ibi. Ad illud facit qd̓ dicit Augꝰ. de circūſtantijs pctōꝝ. pe. di. v. c. ꝯſideret qͣlitatē criminiſ ī loco: ī tꝑe. ī ꝑſeuerātia. ī ꝑſo ne varietate. qͣli fecerit intē tōe. de ip̄iꝰ vicij multiplici executiōe. Oīs iſta varietas ꝯfitenda eſt et deflēda. Dolē eſt non ſolū qꝛ peccauit. ſꝫ qꝛ ſe v̓tute et gr̄a pͥuauit. do­leat aliorū vitā in ſua fuiſſe corruptā.ſ. ſuo exēplo. cō­modū qd̓ dediſſꝫ ꝓximo ſuo exemplo bono: doleat de tri­ſticia quā ītulit bonis peccā do. et de leticia quā eis ad hibuit. hec Augꝰ. Que oīa intellige ẜm declarātur. Illas aūt circūſtātias tra hūt peccatū in alterā ſpecieꝫ oꝑtet neceſſario cōfiteri ẜm Tho. Alb̓. et alios doctoreſ Alias enī circūſtātias cōfite ri: ſint pc̄ta venialia ꝑfecti