Tercia pars libri pͥmi Autū eſt etiā ſibi declarare ⁊ ꝓmittere. ꝙ C ſi aliqͣ die ex obliuio ne vl̓ ex negligētia dimitterꝫ pn̄iam impoſitā. puta ieiuni um vl̓ orōes: et hmōi. ꝙ poſ ſit alia die commutare. ¶ Et ẜm Pe. de pal̓. ꝯſulendū ē di uitibus et nobilibꝰ ꝙ q̄rāt ꝑticipatōem bonoꝝ q̄ fiūt ī re ligiōibꝰ. in qͥbꝰ ſunt ⁊ plures penalitates qͣꝫ alibi. et magꝭ deo accepte. et ꝙ in pnīaꝫ im ponat̉ eis ꝙ nō ſolū q̄ facient ꝑ ſeip̄os: ſed etiā q̄ ꝓcurabūt ab alijs. et om̄ia quoꝝ ſpecia liter ſunt ꝑticipes. Dicit etiā Pe. de pal̓. in. iiij. ꝙ debꝫ cō feſſor cū minorē penitentiaꝫ debito imponit īnoteſcere ei ꝙ illa penitentia ſibi impoſita non eſt digna: ne decipiat̉ putans ſufficere. ſed ꝙ deberet pro quolibet mortali ſeptennē agere penitentiā. quaꝫ ſi hic nō ꝑficiet in purgatorio luet Si tamē ꝑ illā decla ratiōem crederet eū incidere in deſperatiōem. nō debet ſibi hoc dicere. Quid fiendū quādo peni tens nō confitet̉ peccatuꝫ ali quod mortale qd̓ ꝯfeſſor ſcit eſſe in eo. E ꝯfitente aūt qͥ nō ꝯfitet̉ aliqd̓ mortale d quod nouit d̓ eo cōfeſſor ex eo ꝙ nō reputet illd̓ pctm̄. Dicit Goff. ī qͦlibꝫ. ix. ꝙ ſi eſt certū illd̓ eſſe mortale tūc qͥcūqꝫ cōfeſſor debꝫ ei fa cere cōſcientiā de eo: cū ꝯfeſſor ordinet̉ ad vtilitatē eius. Sed vtilitas eiꝰ ē ꝙ ſciat ſta tū ſuū: nec debꝫ eū abſoluere ſed reputare eū indignū ⁊ in diſpoſitū ad recipiēdū abſolutōem dum manet ī tali ſtatu Sꝫ ſi dubiū ē vtꝝ ſit mor tale: ⁊ opiniones ſunt docto rū diuerſe. vicꝫ vtrū ſit licitū emere redditus ad vitaꝫ. tūc aut cōfeſſor eſt ordinariꝰ eiꝰ. ita ꝙ tenet̉ ꝯfeſſionē eiꝰ audi re. et tunc ſi ſit opiniōis illiꝰ ꝙ illud nō ſit peccatū dꝫ euꝫ abſoluere ſimpl̓r. Si aūt cre dit ꝙ ſit peccatū debꝫ ei face re ꝯſcīam ꝙ ꝯfitens ſe diligē ter informet de illo facto vtꝝ ſit pctm̄. ſed dato ꝙ ille non vellet recognoſcere illud eſſe peccatū. nihilominꝰ exquo ē ordinariꝰ tenet̉ eū abſoluere nec dꝫ eū r̄putare īhabilē ad abſolutiōem. qꝛ hͦ ex errore ⁊ non ꝓterna opiniōe ꝓcedit. Ordinariꝰ aūt abſoluēdo de bꝫ ſequi ꝯmune iudiciū eccle
