Fo. XXXIIII. I It pe d trus de pal̓. vbi ē ꝙ ad celandū ꝯfeſ ſionem tenet̉ is qui confitet̉ licite vel illicite: mediate vel immediate. Un̄ et non ſacerdos qͥ ī caſu neceſſitatꝭ audit de mortalibꝰ ⁊ venialibꝰ. Itē interpres quē pro ſe penitēs adhibet. Itē qͥ caſum audit Itē cui de licētia ꝯfitentis re uelat̉. Itē qͥ ſe confeſſorē fin git. Itē qͥ latenter abſconditus confeſſiōes audit: qd̓ ē ſacrilegiū. ⁊ iniuriam facit ſa cramēto. Itē ꝯfeſſor anteqͣꝫ abſoluat. ⁊ etiā qn̄ nō abſoluit tenet̉ celare. Itē nota ꝙ cū quis recipit aliqͥd ſub ſigillo ꝯfeſſionis: qͣꝫuis ei non fuerit cōfeſſus: dicēs illd̓. ta mē debꝫ ita ſecretū tenere ac ſi haberet in ꝯfeſſiōe. nō qui dem rōe ſacramēti qd̓ ibi nō eſt: ſed rōe ꝓmiſſi ſi ꝓmiſit illud ſic celare. Hec ẜm Tho. ⁊ Pe. d̓ pal̓. Dicūt tn̄ Tho. ⁊ Pe. ꝙ homo nō dꝫ aliqͥd d̓ facili recipere in ꝯfeſſiōe Ad dit qͦꝫ Pe. de pal̓. ꝙ qͥ tradidit l̓ accepit ī ꝯfeſſiōe aliqͥd quod nō eſt cōfeſſio videt̉ fa cere irreuerentiā ſacramento cū nil ſit eque celandū eo qd̓ ſcitur in ꝯfeſſiōe. Similiter cū quis accepit ab aliquo cō ſiliū recōmendans vt illd̓ te neat ſecretum tenet̉ ad celan dum. et frangens quodlibꝫ iſtorū ſigillorū ſiue ſecreti ſi ue confeſſiōis peccat mortaliter. Et tamē que quis reci pit ſub ſigillo cōfeſſionis: et nō in ꝯfeſſione: nō plus obligant qͣꝫ ſi quis iurat tenere ſecretū aliquid. Unde cū ali quis qn̄ iurat celare aliquod malū qd̓ māifeſtādo cū alijs poſſit impediri. ⁊ illd̓ maluꝫ aufert̉: vt ꝓditio aliqͣ et huiuſmodi tenet̉ manifeſtare n̄ obſtāte iuramēto. xxij. q. iiij. c. Inter cetera. Ita ⁊ qd̓ accepit ſub ſigillo cōfeſſiōis et non in ꝯfeſſiōe. Ad que ſe extēdat ſigilluꝫ ꝯfeſſionis.§. i. E cit tho d maſi. iiij. ꝙ directe nō niſi ad illa q̄ ca dūt ſub ſacramētali ꝯfeſſiōe Indirecte aūt nō ſolū ſe extē dit ad ea que audiuit ſub cō feſſiōe vt pctā. ſꝫ oīa alia ꝑ q̄ poſſit pctōr vel pctm̄ dep̄hē di. vt ſi diceret ꝙ nō abſoluit eū vel talem cuiꝰ impedimen tū cognouit per cōfeſſioneꝫ e
