Fo. I. XIIII Si ſimulauit maiorē ſan ctitatem qͣꝫ habuit. vel occul tauit ſuū defectū ad edificationē ꝓximorū. non eſt pecca tum: vel leue vel veniale eſt. aut ſi hoc facit ob aliqͣm vanitatem vel inanē gloriaꝫ: eſt veniale. De iactantia Ilaudauit ſeip̄m de ſ aliquo oꝑe pctī mor talis. mortal̓r peccauit. Si autē de oꝑe veniali: venialiter peccauit qͣntuꝫ eſt de ſe Si laudauit ſe de ali quo oꝑe bono. vicꝫ de ꝟtute de ſciētia. de induſtria. vl̓ diuitijs. vl̓ potentijs. et hmōi ex ſuꝑbia ⁊ inani gl̓ia: morta le eſt vel veniale ẜm radicem ip̄ius ſuꝑbie vl̓ inanis gl̓ie vnde ꝓcedit. Si laudauit ſe cōtemnendo alios: ut pha riſeus publicanū mortale ē. Si autē ex aliqua leuita te vel vtilitate cōſequēda ve niale l̓ nullū eſt. De ironia F vilificauit ſe v̓bis l̓ factis plus qͣꝫ ſenti at in ſeip̄o in mente. dicēs ali qua mala de ſe que in ſe non cognoſcit veniale eſt. ⁊ dicit̉ ironia. De contentione I qͥs ꝯtendit aduer ſus aliū ꝯtra veritatē ſcienter in rebꝰ ali cuiꝰ importātie mortale eſt. ſecꝰ in rebus ꝑuiſ ⁊ aduertē ter. Si ꝯtēdit ꝓ vitate. ſꝫ nimis inordīate cōiter ē veniale. ſꝫ poſſꝫ ibi eē tāta inordinatio ꝙ rōe ſcandali ſeq̄ntis eſſet ibi mortale. De diſcordia I habēs tractare ali qͥ cū alijs in cōmuni nolit cōcordari cum alijs de his que ordinant̉ ad honorē dei vl̓ ꝓximoꝝ vtili tatem ex eo ꝙ male afficitur ad eos. vl̓ ut on̄dat ſe plꝰ ſcire qͣꝫ alij: mortale ē. ſecus autem ſi nō cōcordat. vicꝫ qꝛ ſi bi videt̉ eſſe magis ẜm deuꝫ et ratōem qd̓ ip̄e intendit. qꝛ tunc vl̓ nō eſt peccatū vl̓ leue niſi ſit nimis ꝑtinax De ꝑtinacia I fuit pertinax ī ſen tentijs ſuis diſcrepāſ a cōmuni ceteroꝝ cō ſilio vel iudicio: cōmuniter ē veniale periculoſum et indu ctiuū erroris. De ſingl̓aritate nouitatū I fec̄ ſingl̓aritates l̓ nouitates ī ꝯuerſati one vite vl̓ veſtibꝰ vl̓
