¶ Capitulum III tas ⁊ apl̓os legimus interfectos: ⁊ riſus ꝓferimus. Et quid dico ꝓphetas ⁊ apl̓os? Ip̄m dn̄m/ verbum patris/ pependiſſe in ligno ⁊ ꝓpter peccata noſtra ꝑemptū eſſe audiuimus ⁊ legimus: ⁊ elata ceruice contempnimꝰ ⁊ ridemus? Sol nō potuit ferre dn̄i noſtri contumeliam. ſed claritatem ſui luminis conuertit ī tenebras/ nos aūt a tenebris malicie noſtre conuerti nolumus. Uelū templi qd̓ nihil deli querat/ a ſemetipſo ſciſſum eſt: nos autem ꝓ p̄ter peccata noſtra/ cor noſtrum cōpungi nō cupimus. Terra iugiter pertremiſcens a facie dn̄i ſub pedibus noſtris cōmouet̉/ vt nob̓ metum incutiat/ ⁊ nec ſic ob noſtrā duriciam formidamus. Urbes abſorꝑte ſunt/ ⁊ loca ab ira dn̄i deſolata ſunt. ⁊ nec ſic trepidamꝰ. Sol ſemel ⁊ iterum meridianis horis ſuꝑ nos obſcuratus ē. ⁊ nec ſic corde expaueſcimꝰ. Bella perſarum/ ac diuerſarū gentiū barbararū cōmota ſunt/ ⁊ regiones noſtre deſolate ſunt vt nos metuentes deū penitentiā ageremus cum indigeamꝰ penitentia nō dierū aut men ſium/ ſed temporū plurimorū. ⁊ nec ſiquidem cōuerti volumus. Penitentiam itaqꝫ agamus fratres/ vt peccatorū noſtrorū ꝓpitiato rem deum habere poſſimꝰ. Dep̄cemur eum/ quia exacerbauimus eum. Humiliemus nos vt nos exaltet. Plangamus/ vt cōſolet̉ nos. Proijciamus a nobis conſuetudinē malam/ ⁊ quaſi veſtimentū/ virtutē animi induamꝰ/ maxime nos qui hanc cōuerſationē angelicā ꝓmeruimus. Et iam dilectiſſimi aſſumamus menſurā ac regulā bonā illam atqꝫ ꝑfectā patrum noſtrorū. Ne hodie ipſum aque potum accipias/ ⁊ craſtina vina percipias. Ne hodie diſcalciatus/ ⁊ craſtina diuerſa calciamēta re quiras. Ne hodie cilicinā veſtem/ ⁊ craſtinaꝫ trilicem induaris. Ne hodie viliſſimo habitu ⁊ craſtina cōpoſitꝰ ⁊ ornatus incedas. Ne hodie mitis ⁊ humilis/ craſtina vero petulās ac ſuꝑbus. Ne hodie quietus ⁊ obediens. craſti na turbidus ⁊ cōtradictor exiſtas. Ne hodie ī fletu ſis ⁊ lamentatione/ ⁊ craſtina riſus cum cachinno ꝓcaciter proferas. Ne hodie ſuper nudam humū quieſcas/ ⁊ craſtina lectuli mol licie delecteris. Sed ad vnā regulam chariſſi me temetipſum aſtringe/ ꝑ qͣꝫ poſſis deo placere/ ⁊ tibimetipſi/ ac proximis tuis vtilem te exhibere. Si aūt mortificaueris temetipſum ⁊ ſolus es/ noli diſcernere/ ſi ab alijs tibi mini ſtratum fuerit. Si aūt cum multitudine fueris/ audi dn̄m deum dicentē. Quēadmodum vultis vt faciant vobis hoīes/ ⁊ vos facite illis. Si vero neceſſe fuerit vt tibi ꝓpter morti ficationem corporis miniſtret̉/ attende ne ꝓximo tuo in aliquo inferas leſionem. ¶ Propter hoc em̄ perfecti patres fundātes ſemetipſos. in vnam regulam conſūmati reꝑti ſunt Quicqͥd a pͥncipio arripuerunt vſqꝫ ad fineꝫ vite. nullis negocijs impediti integrū ſeruauerunt. Uſqꝫ ad qͥnquageſimū ſiquidē et eo amplius annū exigentes/ in nullo ceptam re gulam mutauerunt. id ē continentiā bonam atqꝫ irrep̄henſibilem/ eſcarū abundantiā ac lingue intemperantiā cohibentes/ ſectantes aūt humilitatē cordis/ manſuetudinē quoqꝫ ⁊ fidem/ necnō ⁊ charitatem/ que perfecte ac ſpūalis edificationis vinculū ē. Suꝑ his aūt om̄ibus pauꝑtatem voluntariam/ ⁊ ab om̄ibus negocijs terrenis quietudinē ⁊ vitā pudicam/ ac ſobriā/ vigiliarū quoqꝫ ⁊ orationuꝫ inſtantiā/ cū compunctione cordis ⁊ fletibus ⁊ nō tm̄ riſum/ ſed ⁊ ſubridere precauebant. Suꝑbia aūt ab eis om̄ino calcata eſt. Ire nāqꝫ ac furoris feruor frixit in eis. Aurum apud eos aut argentū pro minimo ducebant̉/ ⁊ horum omniū cōtagione ſemel emundati ſunt. Idcirco ⁊ deꝰ habitauit in eis/ ⁊ in eis glorifi catus eſt. Qui videbant eos ⁊ qui audiebāt de eis. honorificabant deum. Idcirco vnuſ quiſqꝫ niſi ſe emūdauerit ab om̄i re nequā et a ſordidis quoqꝫ cogitationibus. cōcupiſcen tiarum quoqꝫ malarū. necnō ⁊ a furore atqꝫ inuidia. ſuꝑbia quoqꝫ ac vana gloria. odio et detractione. cōtradictione. ac verboſitate. et inordinatis actibus. que odit deꝰ. auertat ſemetipſum ac procul faciat. nequaqͣꝫ in eo habitat deus. Dicito nāqꝫ mihi. Si quis te in lu tum ceni proiecerit. ⁊ ibi ſꝑte eē fecerit. liben ter hoc feres. Si tu cū ſis cinis ⁊ vermis hͦ ſuſtinere nō potes. qūo vis impolutū deū. qͥ cū ſanctis ⁊ in ſanctis requieſcere ſolitus ē. vt in te cum ſis totus fetidus. ⁊ cenoſo horrore repletus inhabitet. ¶ Capl̓m. III. Exhortans nos ad mūdificationem tam ꝓpter celeſtia bona nobis pro miſſa. qͣꝫ ꝓpter cauenda ꝑicula diei iudicij im prouiſe ſuꝑuenientis. quēadmodū in diebus Nōe contigit. timorē ex ſcripturarum cōpletione exaggerans. Tideo fratres chariſſimi/ mūdemus noſmetip
