IIII Ca. ¶ Ca. III iā viuere: nec eē ſuꝑ t̓rā. Ueniet gͦ ex īprouiſo mors. ⁊ īueniet hoīem pctōrē fortē ⁊ diuitem cōputātē ſibi ml̓tos ānos. ⁊ requiē ī tꝑe lōgio rē. ⁊ diuiciaꝝ ſūmā ꝑ digitos ſupputātē: vſuraſ qꝫ ſibi pecuniaꝝ in ꝓlixiore vita atqꝫ delicijs ꝑcientē. Ueniet gͦ vt dixi velocit̉ mors/ ⁊ oīa ſimul ī momēto deſtruet. ⁊ ſupputatiōes ⁊ diuicias ⁊ ſollicitudines atqꝫ cogitationes vaniſſimas. Uēiet iteꝝ mors/ ⁊ īueniet viꝝ ſcm̄ ⁊ iuſtū ꝓ diuicijs et̓nis ſollicitū: ⁊ celeſtes ſibi ꝯggātē theſauros. ꝑ or̄oes ⁊ ieiunia ⁊ oꝑa bōa. ¶ Ca. III. Propt̓ p̄memorata/ ꝑiculoſaqꝫ tꝑa vētura/ ac etiā pn̄tia mala q̄ qͦtidie creſcūt ⁊ ī peiꝰ ꝓficiūt/ āmones vt die mortꝭ atqꝫ iudiciū futurū ſꝑ an̄ ocl̓os habeamꝰ: on̄dēs qͣꝫ qͥs illa effuge poſſit: ⁊ qd̓ cā ml̓ti ea īcidat: negligentia nr̄am rep̄hēdēs: ml̓tiſqꝫ argumētꝭ diligentiā ſuadēs/ ⁊ ad ſollicitudinē incitans. Abeto ergo pre ocl̓is diē mortꝭ chariſſime: ⁊ nūqͣꝫ eiꝰ formidab̓ aduētū: q̄ ſpiritalis ⁊ ītelli gens ꝑdies ſingulos ſeꝑationē corꝑis aīeqꝫ ꝑ tracta. Qualit̓qꝫ an̄ tribunal iudicꝭ ſtatuēdꝰ es cogita. ⁊ para iugit̓ lāpadē tuā. vt ī ꝯu̓ſatione btīſſima fulgeat. Tāqͣꝫ prudēs ⁊ ꝓuidēs viſita eā. ⁊ exornata lachrymis ⁊ or̄onibꝰ ⁊ qͣꝫ to tꝑe ſuꝑuixerꝭ: feſtina vt ſꝑ accēſa ſit. Uenient em̄ tꝑa ꝑiculoſa. timore ⁊ ꝑturbatiōe plena. ⁊ ī fidelitate ⁊ reſolutione atqꝫ duricia cumulata: q̄ nō ſināt mētē de melioribꝰ cogitare ꝓpt̓ ſue ꝯfuſiōis caliginē. Cōſiderate fratres qūo oīa mala creſcūt: ⁊ qͦtidie ī penis ꝓficiūt Nā magnitudo neqͥcie īminētē ꝯfuſionē ſigni ficat. tribulationēqꝫ magnā q̄ ī vniu̓ſū orbe ꝓpter nr̄a pctā vētura ē. Nō gͦ vulnerabit̉ ī bello: qͥſquis oderit mūdū. Et deſpiciēs tꝑalia ⁊ caduca pot̓it tāqͣꝫ eximiꝰ belligerator vince̓: ⁊ brauiū pꝰ victoriā ꝓmereri. Nā qꝛ t̓rene cupi ditates ꝑtrahūt nos ad ſe deorſum ī t̓rā. ⁊ paſ ſiones corꝑis ocl̓os nr̄i cordis excecāt. ꝓpt̓ea ī illo deijcimur a maligno. qꝛ ea q̄ t̓rena ſūt ꝯcupiſcimꝰ ⁊ ſollicitudinibꝰ ſecl̓i ⁊ voluptatibus deẜuimꝰ. Singuli nr̄m hodie ſi ꝯſcīaꝫ no ſtrā diſcutiamꝰ. dep̄hēdimꝰ nos mūdū diligere. ⁊ mētē nr̄am ī t̓renis cogitationibꝰ affixaꝫ eē. ꝓpt̓ mollicie ⁊ deſidiā nr̄am. Dies iā declinauit ad veſpeꝝ: hora cene ē tꝑus nr̄m. ⁊ nos ceca īfelicitate arbitramur mane iteꝝ exiſte̓. Ecce regnū celeſte ī ianuis ē. ⁊ parat̉ vt fulge at ⁊ nos nec hͦ cogitare aliqn̄ volumꝰ nec audire. Signa ⁊ ꝓdigia q̄ a deo ſūt p̄dicta iā ſcā ſūt. fames. t̓remotꝰ. timores. male auditiōes gētiū cōmotiōes gignunt̉: ⁊ nos nec auditu nec aſpectū ꝯtremiſcimꝰ. Oēs ſcī ⁊ electi an̄ tribulationē q̄ vētura ē colligūt̉. ⁊ a dn̄o aſſumunt̉. vt nō videāt ꝯfuſionē illā magnā. que vniu̓ſū obruet mūdū. Tāqͣꝫ meſſis ſecl̓i finis ad mētēdū ꝑuenit. ⁊ āgeli accincti ⁊ p̄ꝑati falces tenēt māibꝰ dn̄i expectātes imperium. ¶ Ca. IIII. Ex eo ꝙ iā hora diei vndecīa ē. ⁊ vie nr̄e curſus lōgiſſimꝰ īcutiēs nob̓ tiorē et ad vigilātia excitas: de effugatōe etiā ⁊ expul ſione charitatꝭ nos accuſans. docēſqꝫ qͥd agedebeat qͥ celeſtis eē deſiderat: ⁊ pulchrā ad hͦ adaptas ſimilitudinem. Imeamus cha riſſimi frēs. qꝛ iā vndecīa hora ē diei: ⁊ vie nr̄e curſꝰ lōgiſſimꝰ ē. ꝓperemꝰ gͦ cū oībꝰ ſcīs ī celeſtibꝰ māſiōibꝰ/ vt ibi poſſimꝰ reꝑiri. Simꝰ ꝑuigiles: excitemur a ſōno neqͥcie: neſcimꝰ eī qͣ hora dn̄s domꝰ adueniat. Ex oneremꝰ nos a pōderibꝰ ſollicitudinū t̓renarū. Precepit nob̓ dn̄s/ vt oēs oīo diligamus Et nos magꝭ odiētes ⁊ īuidētes ⁊ detrahētes alt̓utrū. dilcōnē a nob̓ ⁊ charitatē repellimꝰ. ⁊ receſſit a t̓ra dilectio. nō eī īuēit̉ ī t̓ra charitas ꝑfecta q̄ ẜm deū ē. ab oībꝰ effugata ē: ab oībꝰ expulſa ē. magꝭ īuidētia regͣt ī nob̓ ꝯtētiōes ⁊ ꝯtradictōes lites pctōrūqꝫ ꝯfuſio abūdauit: īiqͥtas oīa ſil̓ oꝑuit. vnuſqͥſqꝫ t̓rena reqͥrit. celeſtia r̄ſpuit: ꝯcupiſcit tꝑalia. ⁊ btītudinē et̓nā n̄ diligit. ſi d̓ſideras eē celeſtꝭ. ſꝑ q̄ t̓rena ſūt ex ecrare ⁊ deſpice. ꝑfcōꝝ exēpla ſectare: ne cogites ītra te. nec aliqn̄ ſic dices. multꝰ ⁊ īmerſꝰ ē labor ꝓpoſiti atqꝫ īſtitutiōis nr̄e. ego āt ſum ꝑuulꝰ ⁊ īfirmꝰ vald̓. nec valeo ī hͦ ꝓpoſito ꝑcipere ꝟba ꝯſilij mei. O dilectiſſime frat̓ ītellige q̄ tibi dico: d̓o digniſſime. ſi voluerꝭ ꝓficiſci in lōginquā regionē vl̓ pr̄iaꝫ: n̄ poterꝭ vniꝰ hore mom̄to totiꝰ vie int̓ualla ꝯcurre̓: ſꝫ gͣdati ⁊ nūmero paſſuū qͦtidie ꝑficꝭ māſionē ⁊ ad pr̄iam quā d̓ſideras ꝑuenis. ſic ē ⁊ regnū celeſte ⁊ pa radiꝰ deliciaꝝ. ⁊ deſiderabil̓ pr̄ia monachoꝝ ad quā or̄ones ⁊ vigilias ⁊ ieiunia. ⁊ ꝑtinētiā ꝑ lachrymas. ⁊ obediētiā ꝑ charitatē. ⁊ ꝑſeuerātiā. ꝑ hūilitatē ⁊ iuſticiā. ⁊ ſi q̄ ſūt alie ꝟtuteſ ꝑueniēdū ē. He ſunt māſiōes. ꝑ qͦs ad regnū celeſte/ ⁊ deū patrē vēturos nos eē credimꝰ. Hec ẜua. ne timeas initiū bone vie ſuſciꝑe: q̄ ꝑducit ad vitā et̓nā. Uelle tm̄ ī hac vita eſto ꝑatꝰ ⁊ ꝓmptꝰ: ſtatī ip̄a via corā te p̄ꝑabit̉: ⁊ de lectabit te labor cuiꝰ ꝑ ſingl̓os dies ī ꝟtutum māſiōibꝰ reqͥeſcēs. cogitatiōibꝰ mirabilit̓ obC 3