Capitulum IIII miſſuſqꝫ ad ſyloenſtatim poſt reſtitutionem oculorū carnaliū ſpiritales oculi eiꝰ interio res illuminati ſunt. vt te ſummū ſaluatorē et medicū. ſine metu aliqͦ deū deiqꝫ filiū p̄dica ret crederet. Illumina etiā nr̄os interioreſ ocl̓os dn̄ator dn̄e. vt te iugit̓ diligamꝰ. tibiqꝫ ꝯfiteamur ex charitate magis quā neceſſita­te. oēs volūtates tuas ꝑficere valeamꝰ. ſi ꝓcul ē a nob̓ ſylo miſſus ē cecꝰ. ſꝫ p̄cioſus calix ſanguinis tui plenꝰ vita lumine nob̓ in ꝓximo ē: tāto ꝓpinquior qͣꝫto acceſſerit fue rit purior. hoc nob̓ reſtat miſericors chri­ſte. vt pleni gr̄a illuminatiōe ſcīe tue/ fi­de ſanctificatiōe accedamꝰ ad calicē tuū: vt ꝓficiat nob̓ ad remiſſionē pctōrū/ ad ꝯfu­ſionē in die iudicij: qꝛ qͥcūqꝫ myſterijs tuis in dignus acceſſerit/ ſuā aīam ip̄e ꝯdēnat/ ſe caſtificans: vt celeſtē regē atqꝫ īmortalē ſpon ſum in ſui pectoris puriſſimū ſuſcipiat thala­. aīa nr̄a. ſpōſa ē īmortalis ſpōſi. Co­pula aūt nuptiaꝝ celeſtia ſacr̄a ſunt: qꝛ ducamꝰ corpꝰ eiꝰ/ ſanguinē bibimꝰ. ip̄e in nobis ē. nos in eo. Attende ergo tibimet­ipſi frat̓. feſtina thalamū cordis tui iugit̓ ꝟtuti bus exornare. vt māſionē bn̄dicto pr̄e ſuo faciat apd̓ te: tūc coraꝫ angelis archāgelis erit tibi laus gloria gloriatio. magex­ultatiōe gaudio īgredierꝭ in paradiſum. Ca. IIII. Ex deꝰ nihil p̄ter ſalutē no ſtrā q̄rit reuocās nos a negligētia excitans ad vigilantiā exercitiū bonoruꝫ operū atqꝫ dei dilectionē. Et huiꝰ occaſiōe excellenter tutē charitatis cōmendans. Uid enim pre ter ſalutē tuā o deus q̄rit a te­Si aūt neglexerꝭ ſaluꝰ fieri nolu eris. rectaſqꝫ dei vias ambulauerꝭ nec data eiꝰ cuſtodierꝭ. temetip̄m int̓ficis: a cele ſti thalamo tute expellis. Deꝰ ſpūſſcūs ſolꝰ ſi ne pctō ꝓpt̓ te ꝓprio filio peꝑcit. tu infe­lix tui miſererꝭ. Exꝑgiſcere itaqꝫ a ſomno tuo parūper. O miſerāde aꝑi os tuū obſe­cra. proijce abſte onera pctōꝝ. Ora fre­quent̓ ſine ceſſatiōe lachrymas funde molli­ciem aīe fuge. negligentiā execrare. maliciā ama. Ama ꝟo māſuetudinē. dilige ꝯtinēti am: meditare pſalmodiā. Feſtina/ ora frater donec tibi datū ē tꝑs. Dilige dn̄m ex tota aīa tua: ſic̄ ille dilexit te. Eſto tēplū dei: deꝰ ex­celſus habitabit in te. Aīa em̄ hn̄s deū ī ſe: tē­plū dei ē. Diuina etiā myſteria celebrant̉ ī ea­eli archāgeli letant̉ ei: frequent̓ viſi­tare feſtināt. qꝛ habitāte deo ī aīa. angeli feſti nāt honorare vtpote dei tēplū effectā. Be atus vir deū ex toto corde dilexerit. mun­dum iſtū/ oīa in eo ſunt tota ꝟtute odit: vt te ſolū ſcm̄ poſſideat. p̄cioſaꝫ margaritā vi­te ſue theſauꝝ. Si qͥs itaqꝫ ſincere diligit de um. hꝰ ꝯu̓ſatio ē ī t̓ris. ſꝫ ſurſū ē ſꝑ: vbi aīa eiꝰ deſiderat mēs ē. vn̄ dulcedinē ſentit. et lumē accipit. charitate dei ꝑfruit̉. Uere em̄ dilectio dei: gr̄a dulcedīe plena ē. Et btūs guſtauerit: nec ē exſatiatꝰ ab ea. de dul cedine charitatꝭ dei: qͥs putas ē digne poſ­ſit exponere: Paulus apl̓s guſtauit reple tus ē ex ea clamat dicit. Neqꝫ altitudo neqꝫ ꝓfundū neqꝫ ip̄a vita. neqꝫ mors. neqꝫ futura neqꝫ āgeli. neqꝫ pͥncipatꝰ. neqꝫ ptātes. neqꝫ creatura alia pot̓it nos ſeꝑare a charitate dei ē in chriſto ieſu dn̄o nr̄o. Ignis em̄ īmortali tatꝭ ē charitas dei. ſꝑqꝫ oꝑat̉ ī aīa. Qui dilexe rit illuminationē gr̄am ꝟtutē: ſenſum eiꝰ eleuat a t̓ris ad celū. vt oīa t̓rena ſunt odio habeat. ſolū deū vite ſue auctorē ꝯtēplet̉ et diligat. Sꝫ ſcōꝝ aīe exēplo ſuo nos doceant qꝛ de ip̄a charitate nihilominꝰ ſic̄ apl̓i guſtaue rūt. Molle vinculū ē charitas dei. gladius vtriqꝫ acutꝰ. pōt īcide̓. Semꝑ em̄ tira­ni ſcōꝝ martyrū mēbra ſecabāt. charitatem dei ī illis redūdabat ſecare poterāt. O molliſſimū charitatꝭ dei vinculū ſtuporꝭ mi­raculi plenum qd̓ nec ſecare potuit nec ſolui. Bis acutꝰ gladiꝰ illd̓ ſecuit: flagrās ignis ſoluit. Mēbra ſecabant̉. charitas ſeca bat̉. Cōburebant̉ viſcera vincula ſolue­bant̉. Demergebant̉ iteꝝ ī ꝓfundū ſcōꝝ cor­pora: charitas dei non potuit aliqn̄ mergi. Quis putas āmiret̉ de vinculo charita tis. Quicūqꝫ puro ſincero corde dilexerit talē charitatē hr̄e ꝓbat̉. hāc aūt charitatē de dit deꝰ eccl̓ie ſue: vt ip̄a ſemꝑ exornet̉ polle­at. Hec charitas. pignꝰ dei ī nr̄is aīabꝰ exiſtit. Hec charitas colūne firmamētū ē diligētibus deū. Hec charitas vnigenitū dei filiū ad nos de celis attraxit. Propt̓ hāc charitatē deꝰ factꝰ ē. ꝓpt̓ hāc charitatē aīa ſpōſa chriſti effe cta ē. ea īpaſſibil̓ paſſus ē. ꝓpt̓ hāc charita tem ꝑadiſus reſeratꝰ ē. propt̓ hac charitatē in corporeꝰ īcarnatꝰ ē. propt̓ hāc charitatē īuiſi­bilis viſibil̓ ē. Sine hac charitate ſi fuit aīa. placebit ī ea deꝰ. nec delectabit̉ ſuꝑ ea. Quis putas digne pōt vl̓ ſufficit glorificare collau dare deū ſaluatorē. nob̓ tātā gr̄aꝫ tribuit ꝓ­pter ſuam ineffabilem bonitatem. Ca. i. Exponēs aliū auctoris quētis