Di. XXXI.idem poſſet dici ad ſecundū de tyrannotamē ibi aliter pōt dici ꝙ tyrannus nōpōt inferre niſi ꝑſecutionē extrinſecamiuxta illud Sal. Nolite timere eos quioccidunt corpus. ⁊ poſtea nō habēt amplius quid faciāt. talis autē ꝑſecutio exterior frequenter eſt electis materia proficiendi in virtutibus. precipue in paciētia que ẜm Iacobū opus ꝑfectū habet.hoc enim mō a principio quelibꝫ eccl̓iaꝑſecutionē paſſa eſt ⁊ ex hoc ꝓfecit. ⁊ iōin caſu illo nō uidet̉ ꝙ liceat optare tyranno etiam mortē corporalē. niſi forteeſſet aliquis a quo iuſte eſſet ſibi talismors infligenda ꝓpter pctā ſua ⁊ tuncpoſſet aliquis optare ꝙ a tali iudice fieret iuſtitia. tamē cū triſtitia. quia ſemꝑtenet̉ nolle ipſum eſſe dignuꝫ tali pena.Sed loquēdo de alio intellectu p̄cepti.ſ. de actu poſitiuo diligēdi inimicum.poſſet dici ꝙ nō tenet̉ quis aliqn̄ elicereactū diligendi proximū. quia nec etiaꝫtenet̉ cogitare de eo. puta ſi eſſet aliquiſita ocupatus circa contēplationē dei ꝙnunꝙͣ cū plena deliberatione cogitaretde proximo. Si etiā cogitet nō eſt neceſſe elicere actū diligendi circa ipſum. qꝛabſqꝫ hoc poteſt habere circa finē actuſordinatos: ⁊ circa ea que ſunt ad finemconſequendū neceſſaria. ⁊ ſi hoc. igiturmulto magis non tenet̉ elicere actu diligendi circa inimicuꝫ. quia nec cogitarede eo. tamē moderādo illud poteſt diciꝙ ſi appareat alicui euidens neceſſitasproximi. puta ꝙ ſine ipſo nō poteſt habere ſibi neceſſaria ad attingendum addilectionē dei. puta ſi eſt infidelis ⁊ ſineeius doctrina non poſſit cōuerti ad veritatem. uel ſi eſt malus ⁊ ſine eius correctione non pōt conuerti ad bonū qd̓tn̄ forte nunꝙͣ ꝯtingeret: ibi tenet̉ qͥs advelle bonum finale ſpūale ꝓximo. īmoetiā iſta bona neceſſaria ſibi ad ꝯſequēdum finale bonū nō ſolū uelle ſed etiaꝫexequi oꝑatōne efficaci ſi adeſt facultaQuantū aūt ad diuitias uel ſanitatē ⁊⁊ huiꝰ quorū oppoſita pōt ſibi velle uttactū eſt prius: nō tenet̉ quis in aliqͦ caſu poſitiue velle ſibi iſta. Quantū autēad bona ſpūalia tenet̉ etiaꝫ qͥs velle ſibinō ſolū interius ſed etiā exterius efficaciter in oꝑe. ſpāliter quantuꝫ ad hoc ꝙqͥlibet tenet̉ orare deū ſuū ꝓ ſe ⁊ ꝓ totaeccleſia dei. ⁊ tenet̉ velle iſta or̄onem valere bono ⁊ malo ad bonū ſpūale. ſicutenī eſſet malus ſtomachꝰ qͥ nollet ſuſtentationē ſuā valere ſuſtētationi manus.ita nō eſſet bonus in eccleſia qui nolletbonū actū ſuū ſi quē habꝫ valere omnimēbro eccleſie ꝓ quibus deus illū acceptat ⁊ pro quāto pōt valere ſibi ⁊ alijsnunꝙͣ aūt tenet̉ qͥs velle ſimpliciter illd̓cuius oppoſitū pōt bene nolle. ¶ Sꝫ devita corporali forte tenet̉ qͥs velle qͦ adactū interiorē. ⁊ eaꝫ ſaluare ſimplicit̓ qͦad actū exteriorē ſi nō aſſit alius proximus qui poſſit eū iuuare. puta ſi quismoreret̉ fame uel ī fluuio. ⁊ vnus ſolusadeſſet qui poſſet liberare eū. tenereturforte nō tm̄ huic velle vita ſed ut eā habeat pro viribus laborare. Unde tamēprobetur iſta tentio non uidet̉ manifeſtum ex ſcriptura nec ex ratione. quia ſitunc periclitaret̉ poſito ꝙ eſſet bonus ꝑtingeret ad diligendū deuꝫ ꝑfecte in patria ⁊ ſaluatus ad vitā corporalē fortefuiſſet poſtea lapſus in peccatū: ⁊ fortefinaliter malus. piū tn̄ eſt laborare provita proximi ſaluāda. quia ſupponend̓eſt ſi eſt bonꝰ ꝙ erit melior ⁊ valebit ſibi⁊ alijs ſua bonitas. ⁊ ſi eſt malus ſupponendū eſt ꝙ corriget̉. hoc enī eſt pie iudicare.ſ. interpretare ſemꝑ melius qn̄ nōeſt oppoſitum manifeſtū.Ad primum argumentuꝫ dico ꝙ illa reſponſio xp̄i ad. q.quis eſt proximus debet ſic intelligi. ꝓximus dicit relationeꝫ equipantie ſicutamicus uel frater. igit̉ ſi faciens miſericordiā eſt ꝓximꝰ. qd̓ habebat̉ ex reſponſione phariſei ſequit̉ ꝙ ille cui facta eſt
