Q I tutis ſimul accepte ſunt magis meritorie ꝙͣ actus tantū. Unde Saluator Pau lo dixit. Oſtendā ei quanta oporteat pati. non dixit quāta oportuit eum age ergo xp̄us voluit ſic pati ꝓceſſit ex amore intenſo finis noſtri quo dilexit nos ꝓpter deū. Ad aliud cum dicitur minima leſio iſtius perſone fuit maiꝰ malum ꝙͣ omīa peccata. hoc ꝓbat pro­poſitū.ſ. aliter potuiſſet redime̓ ꝙͣ per morteꝫ. dico tamē leſio illa valuiſſet tantū pro quanto fuiſſet accepta. Ad aliud dico peccatū occidentiū chriſtū potuit redimi. tamē An. dicit. 15. c. 2. non potuerunt eum ſciēter occidiſſe. hꝰ tn̄ non credo. ſed credo licet ſciuiſſent eum deum per vnionem adhuc potuiſ­ſent eum occidiſſe. ſi hoc feciſſent: ad­huc eorum peccatum fuiſſet remediabi­le per paſſionē chriſti. quia plus dilexit deus illā paſſionem acceptando: ꝙͣ odiſ ſet eorum malum. vnde non potuerunt habere actum tam difformem in mali­tia: ſicut fuit bonus bonitati morali ac­tus voluntatis quo chriſtus voluit pa­ti. quia actus ille habuit bonitateꝫ non ſolum ex potentia volitiua ſed ex ſūma charitate qua voluit mori. aliqͦ ex illa perſona. ſed actus aliorū malus habuit tantā malitiā ex habitu precedē te de ordinato. Et qd̓ apoſtolus dicit ſi cognouiſſent nunquā dominū glorie crucifixiſſent loquit̉ de iudeis: ſed de principibus mundi.ſ. de demonibus. qꝛ ſi ſciuiſſent eum eſſe verū deū non inſti­gaſſent homines ad eius mortē. et hoc ꝓpter bonū ſecuturū ex morte.ſ. redem ptionē homīs. qd̓ bonū nolebant acci­dere. Unde primo quando ignorauerūt hoc inſtigauerūt iudeos ad mortē. poſt­ꝙͣ vero ſciuerūt ip̄m eſſe verū deū: per­ſuaſerūt contrariū. vnde vxor Pylati miſit ad eum dicꝭ. Nihil tibi iuſto illi multa eniꝫ paſſa ſum iſta nocte in viſu propter eum. bene tamen voluiſſent ip­ſum mori ſine redemptōne humani ge­neris ſi fieri potuiſſet. Oſt predicta conſiderandū eſt circa illā. ri. di. in qua magiſter agit de ſtatu chriſti in morte. et de conſequētibus corpus chriſti poſt ſe­paratione anime. Querit̉ vnū. vtrū ſ. corpus chriſti fuiſſet putrefactum ſi re ſurrectio fuiſſet accelerata: ſic. na­tura non incipit motum quē terminare non poteſt metha... phiſi. in fine. terminus autē corruptōnis mixti viuē­tis eſt putrefactio ẜm ph̓m. metha. ſed natura incipit illam in ſeparatōe aīe a corpore. illa enim ſeparatio eſt inchoa tio ad putrefactionē reſolutionē in ele menta. ſicut patet ī alijs homībus. ergo videt̉ corpus fuiſſꝫ putrefactū ſi reſur rectio fuiſſet accelerata. Preterea chriſtus aſſumpſit paſſiones nature hu mane viuentis. ẜm Damaſ. 66. Totum hominem omnia que ſunt homīs aſ­ſumpſit preter peccatuꝫ.ſ. eſuriem: ſitim laborem: dolorem: lachrymas. corrup­tionem mortis: agoniam: timorem: ta lia: que vniuerſaliter inſūt homini. om­nia enim aſſumpſit vt omnia ſanctifica ret. hec ille. igitur per eandem ratōnem aſſumpſit paſſiōes inature mortue. que naturaliter omībus inſunt. talis paſſio eſt putrefactio reſolutio. ergo. Con­tra in pſal. Non dabis ſanctum tuum videre corruptionem. Ad queſtōnem illā reſpondet. h. quolibet. 12. q. 12. di. ali­quid eſt futuruꝫ quo ad cauſas natura­les ſi non prohiberet̉. ſed dimittitur ſue cauſalitati. qd̓ tamē eſt futurum. nec euenire poterit ꝓpter cauſā ſuperiorem prohibentem cauſas naturales inferio­res ſuā cauſalitatē exercere. Et ideo ſim pliciter illud dicendū eſt eſſe futurū qd̓ eſt futuꝝ ẜm cām ſuꝑiorē vincentē. non aūt eſſet futurum ẜm cās inferiores ſi