Liber VII CCLV uis llbertatē amplexi fuerīt. alij aūt cenſuerint eſſe reſpuendam ⁊ in hūc caſum extendenda eſt diui marci ora tio. proculdubio ⁊ in hac ſpecie audiēdus eſt petitor hereditatis ⁊ ma neat liberum arbitrium ſeruorum ſi ue ad libertatem venire volunt ſiue in ſeruituteᶻ manere. licetᵈ enim ro manam ciuitatem recuſare neminiuorum licitum ſit. tamen in hoc caſu ne propter quorundam indeuotionem alij maneant in ſeruitute volē tibus quidem omnibus ſeruis licere in libertatem peruenire. nolentibus aūt quibuſdam vel recuſantibꝰ ſpontaneamᶜ ſeruitutem imminere oportet. ⁊ quē patronum habere no luerint dominum ſuum et forſitan acerbum ſentiant. ¶ Sin vero non omēs libertates adimplere pollicit fuerit ſed certū numeruꝫ ſeruorum exiijs qui ad libertatem venire iure ſunt iuſſi melius eſt ſiquidem res he reditarieᵈ ſufficiunt adimplendos creditores etiam oībus ſeruis dare libertatem. ⁊ ſi hoc pollicitus nō eſt. Sin aūt deeſt in exoluendis credi toribus humanius eſt vt pauci ſaltem ꝑueniant ad libertatem. ſed hoc quidem antiquisᵉ dubitationibus remediū inuenimusᶠ belliſſimā aūt repletionem p̄fate cōſtitutōi donātes ſancimus ſi nō vnus veniat hereditatis petitor ſed plures ſiqͥdem vno momēto vterqꝫ vel ampliores oībꝰ detur lnīa cōiter hereditatē ad ire. prius ſatiſdatōe ab oībus dāda vt creditoribus ⁊ libertatibus ſatꝭfa ciunt. Sin aūt ꝑ interualla tempoꝝ hoc fiat qui primus veniat habeat p̄ rogatiuā ſi et ſatiſdationē p̄ſtare p̄t ¶ Illo aūt ceſſante hoc facereᵍ alij gradatim ſcd̓m tempora petitionis ſuccedāt. ⁊ hoc intra annaleᵇ tēpus obſeruetur. ¶ Sin autem vno pol licente quoſdaꝫ liberos facere n̄ aūt totusᵏ alius emerſerit ſatiſdationē paratus idoneam preſtare qd̓ oībuſ creditoribus ⁊ omnibus libertatibꝰ ſatiſfaciat equiſſimum euꝫ eſt admit ti. vt omnes libertates indiſtincte celebrentur qd̓ priuilegium damus non ſolum ſeruo qui libertate dona tus eſt. ſed etiam ei cui nulla llbertaſ relicta eſt. vt aliquid venuſtum eue niat vt per eū cui relicta libertas nō eſt alijs libertas imponatur. ſed ſiqͥ dem anteqͣꝫ prior hereditarias res ⁊ libertatem accipiat hoc eueniat ſecundo petitori vel tertio vel deintitur. ſcd̓o nō vt inſti. de eo cuilibet ca. bo. adij.§. hec cōſtitutio a ¶ Licet enim. id eſt ꝙͣuis. b ¶ Nemini ẜuoꝝ.ſ. al̓s. ⁊ ſic no. regulā qd̓ ſerui inuiti libertatē ꝯſequūt̉ vt hic ⁊. ff. de here. inſti. ſi ꝟo lex.§. i. ⁊ inſti. de her̄. qͣ. ⁊ dif.§ i. ſꝫ fallit hoc in caſu quē ponit hec lex. nā cū eiꝰ fauore ſit inductū vt ſic bona petant̉ p̄t ei fauore renunciar vt s. de pactꝭ ſi qͥs in ꝯſcribēdo Itē fallit ⁊ alio caſu quē hēs. ff. d̓ fideicō. li. l. ſed ſi alienare. q̄ eſt ꝯͣ huic regule. vbi legatū erat dn̄o ſerui vt ẜuū heredi vēderet. qͥ heres manumitteret̉. Sed certe pōt ibi reſiſtere dn̄o vt nō ac cipiat legatū. ſꝫ eo ac cepto nō p̄t teſiſtere quin manumittat̉. ſ ibi nō recuſauit liber tatē. ſed volebat vēdi heredi qͥ non erat ſoluēdo a qͣ relicta ē fideicō. li. itē ſecus ē in emācipatiōe q̄ nō o atur īuito. vt ī aut̉. qͥ mo. naturales eff ſui.§. gnaͣlit̓. col. vij. c ¶ Spōtaneā. ſic et s. d̓ neceſ. ſeruis. l. fi. accurſius d ¶ Res hereditarie p̄ter ſeruos e ¶ Antiquis. ſubau di ſuperf ¶ Inuenimus.i. induximus. g ¶ Hoc facere.ſ. ſa tiſdationem. h ¶ Annale. cōputandū ex qͦ primi pe titor adiuit iudiceꝫ vt. jͣ. in fi. l. k ¶ Totoſ.i. oēs ac. l. ¶ De lege ſuffia canina ſublata Eruoruꝫ ad exēplū qd̓ qͦ valet in ꝯͣ ctibꝰ ⁊ in vltīa volūtate ⁊ eꝯͣ vt hic ⁊ īſti e. ⁊. ff. de pac. l. pactū. n ¶ De fideicōmiſ ſarijs libertatibus Oꝫ ꝓponas legittimo ag nato. vt īſti. de legi. ag. tu. in prin. p ¶ Nullo iur̄. īmo ꝯͣ. vt. ff. e. in teſtō. ſo. ibi ī ꝑſonis ill̓ ſpāle q ¶ Coget̉. vt ⁊.s. ſi qͥs omiſ. cā teſta. l. i. dū tn̄ priꝰ cōueniapoſſeſſor. vt. ff. ſi qͥs omiſ. cau. te. l. lꝫ ſcd̓ quoſdam Uāuis n̄ infirmat. valꝫ libertas vt hͦ ⁊. ff. de ma. te. cum ex falſis. ⁊. ff. de iure pa. l. pe.§. fi. ſed ꝯͣ s. de pe ti. her̄. l. pe.§. fi. vbi ex falſo teſtō nō ꝯpetit libertas. ſo. hic fuit p̄ ceps ampliores libertates pollicentibus fieri locum cenſemus. ¶ Sin aūt iam rebus ſeruo qui primus petijt hereditatem datis ⁊ libertatibꝰ ab eo quibuſdaꝫ ſeruis hereditarijs impoſitis quidam ſeruus alius he reditarius vel quilibet extraneus hͦ facere naaluerit. licebit quidem hoc ei impetrare ⁊ ſub maioribus pollicitationibus ⁊ ſatiſdationibus hereditatem accipere. ſed prior in liber tate petitor maneat lꝫ res ab eo diſtrahantur ⁊ his omnibus intra an num ſcd̓m qd̓ dictum eſt celebrandis ex quo prior petitor iudicem adi erit. De lege ſuffiaˡ canina ſublata. iij. ¶ Idem Menne. pre. preEruorum libertates ī teſta mēto relictas tam directas qͣꝫ fideicōmiſſarias ad exem pluᵐ inter viuos libertatū indiſtincte valere cenſemus. lege ſuffia canina de cetero ceſſante nec impediente teſtantiū ꝓ ſuis ſeruis clementes diſpoſitiones effectui mācipari Deⁿ fidei commiſſarijs libertatibus iiij ¶ Imꝑ. Seue. ⁊ antho. aa. primo Um ꝓponas hereditatē ei teſtatoris aditam non eſſe a quo tibi fideicōmiſſariam li bertatem relictam dicis ⁊ ab inteſta to aliū qͣꝫ qui ſcriptus eſt hereditatem poſſediſſe ſi non a legittimoº qͦ qꝫ herede fideicommiſ. libertas re petita eſt nullo iureᵖ preſtari eaꝫ ab eo qui rogatus nō eſt deſideras. pla ne ſi pecunia accepta heredem īſtitutum omiſiſſe hereditatem docue ris libertatem tibi preſtare cogeturq ¶ Imꝑa. Antho. a. Ualerio Uamuis codicilli quibus a uunculo defuncte legatꝰ eē videaris falſi ꝓnunciati ſūt tamen ſi ante motam ctiminis que ſtionem iuſtam libertateꝫ es a legatario conſecutus poſterior euentus non infirmatᵗ ita datam libertatem plane ſecundum diui adriani conſti tutionem datur heredi. xx. aureoꝫ repetitio ¶ Imꝑ. Alex. a. Lucio Um libertatem mulieribus ſub ꝯditōe datā ꝓponas q̄d dubiū eſt eos qui ex his ante imple tam eam eduntur ſeruos naſci ⁊ per tinere ad heredes iure dominij. ſtita ⁊ bona fide ibi nō. l̓ ibi a lege dabat̉ libertas. hic ab hoīe qͦſ idē recidit. Uel illa corrigit iſtā ſꝫ cū heres dederit hūc ẜuū qͣſi ſegatarij credens factū eius nō vr̄ trāſtuliſſe dn̄iū. vt. ff. de ꝯdi. cauda. l. iij.§. ſubtilius qd̓ ſi eſt quō ſeruo alieno dedit libertateꝫ. rn̄. dic ꝙ heredis fuerat ſeruus l̓ alienus ⁊ heres rogatꝰ de redimēdo ⁊ p̄ſtando vn̄ tanqͣ ſeruū heredis n̄ tāqͣꝫ legatarij dedit. ⁊ hoc erat verū. ⁊ ſic tranſtulit dn̄iū. ⁊ ſcd̓m hͦ ēt ſoluit̉ dictū ꝯͣriū. s ¶ Aureoꝝ. qͦs ſoluet manumiſſus he redi. vt. ff. de īof. teſt. papi.§. fi. ⁊. l. ſequēti Om lſſterta tē ⁊ ingenui vt ⁊ s. ad or fi. l. quidā. ⁊ vt tollaſ ꝯͣria ſic diſtīgue. aut n̄ eſt adita hereditas ab herede aut ē adita. prīo caſu ſi fiat do lo heredis mora ẜui naſcūtur ſꝫ tradent̓ matri ad manumittendū vt. ff. e. ſi qͥs ro gatus in fi. ⁊ idē ſi he res deliberat de adeū da hereditate. nā ēt tūc tradit̉ atri ad manumittēdū. vt. ff e. ſꝫ ſi nō data.i. rn̄. ſe cus ſi iō retardabat adire qꝛ ſe inſtitutuꝫ ignorabat. qꝛ tūc na ſcit̉ ſeruus ⁊ ip̄e heres manumittit. vt ī eo. l. ſed ſi nō data. i̓ rſi. Secūdo caſu qn̄ ſcꝫ eſt adita hereditaſ aut retardat̉ ſtudio heredis ⁊ naſcit̉ ꝑtuſ ingenuus vt hic. ⁊. ff e. l. cū vero.§. apparet ⁊. l. ſi quis rogatꝰ in prin. Aut nō ſtudio heredis ⁊ tunc naſcit̉ ſeruus. ſed matri tra dit̉ ad manumittendu. vt. ff. e. ſi pregnāſ ⁊ ſi mr̄ nō accipit vel acceptum nō manu mittit cōpellit̉ vl̓ heres manumittit. vtff. e. ſi mr̄. ⁊ hoc niſi fij at mora ex volūtate defuncti. nā tūc inte rim natus ſeruꝰ manet heredis. vt s. ꝓx. rn̄. I voluntat. dn̄i.i. heredis. accur
