Seite
Liber ⁊ iure. l. iuſticia.§. j. ⁊ inſti. eo. ti.§. iuris precepta. ⁊ ſic ſunt intelligenda ho­fides collectīo articulorum vt hic. ⁊. xxiiij. q. j. hec eſt fides. preterea ⁊ in neſte viuere quantum ad ſe: in his.ſ. que nobiſcum agimus: ⁊ que honeſtas pſalmo dicitur: hec eſt fides ca. quam niſi ⁊c̄. Item dicitur fides equitas in actionibus conſiderata. inſti. de actio.§. actionū quedā ſunt bonefi. circa matrimonium conſideratur. ff. de ritu nup. l. ſemper. xxxj. di. nicena. ⁊ dei: quedaꝫ ſtricti iuris. Fides vero ſic deſcribitur ab apoſtolo in epiſto circa mores. ff. de tu. ⁊ cu. datis ab his. l. ſcire.§. pe. ⁊.§. vl. Ber. a Alteꝝ nō ledat. in his.ſ. q̄ circa alios agimus: vnde illud qd̓ tibi non vis la ad hebreos: prout hic ſumitur: fides eſt ſubſtantia reruꝫ ſperandarū argumentum non ap­fieri alijs non facias in pͥn. de parentiuꝫ: ⁊ dicitur ſub cretoꝝ di. j. humanū genus. ⁊ ſtantia ſperandaruꝫ re­jͣ. de ma obe. c. dilecti. prouidimus redigendas: adijcien uat: alterūª non ledat iusᵇ ſuū vni­rum: quia ſperare debe­b Ius ſuuꝫ vnicuiqꝫ. ſiue ſit cuiqꝫ tribuat informatur. Sane di tes cōſtitutiones noſtras ⁊ decreta mus quod dictum eſt a pena afficiendus ſiue premio uerſas conſtōnesᶜ ⁊ decretales epi les epiſtolas ꝑ quas nonnulla que prophetis eſſe futurū. ar remunerandus. diſt. iij. c. fi. ⁊ ſtolas p̄deceſſoꝝ nr̄orū in diuerſa in prioribus erāt dubia declarant̉ gumentū non apparen .jͣ. ti. proxi. c. firmiter.§. j. in n. diſperſas volumina: quarum ali volētes igit̉ vt hac tantum cōpila tiū dicitur: quia per pro ⁊ per hoc dicitur ſeruire deo ſi que ꝓpter nimiam ſimilitudinēᵈ ⁊ tione vniuerſi vtant̉ in iudicijsᵏ ⁊ phetias iam completas bi ⁊ proximo. ⁊ ſūmum bonū ī debemus habere argu­vita eſt iuſticiā colere. ⁊ ius ſu quedā ꝓpter cōtrarietatēᵉ nonnul in ſcholis: diſtrictius prohibemus mentum.i. probationeꝫ um vnicuiqꝫ tribuere. xij. q. ij. le etiam ꝓpter ſui ꝓlixitatē ꝯfuſio ne quis p̄ſumat aliam facere abſqꝫ non apparentem de fu­cū deuotiſſimam. ⁊ per hoc qd̓ nē inducere videbantur. alique ve auctoritate ſedis apl̓ice ſpeciali. turis cōplendis.ſ. de die dicit̉ vnicuiqꝫ: datur intelligi ro vagabāturᶠ extra volumina ſu Rubrica De ſūma trinitate ⁊ fide iudicij ⁊ de fine mundi. qualiter debeat ſe habere er­pradicta que tanquā incerte frequē catholica. Sed videtur ꝙ diffini­ga ſuperiorē parem ⁊ ſubditū. ter in iudicijs vacillabāt. Ad cōeꝫ T Nno. iij. in concilio generali. tio iſta nō ſit bona: quia c Cōſtitutiones. ꝯſtitutio eſt vera diffinitio cōuertibi ⁊ maxime ſtudentiuꝫ vtilitatē ꝑ di quā pͥnceps facit proprio motu Tractat de trinitate ⁊ ipſiꝰ ope lis debet eſſe cū ſuo diffi­decretalis epiſtola ē qn̄ reſpon lectūᵍ filiū fratrē raimundū capella ribus de fide ⁊ articulis fidei ⁊ de nito. ſed hec non eſt con det ad ꝯſultationē. jͣ. de ſen. ex num ⁊ penitentiariū noſtrum illas ſacramentis eccleſie vbi etiaꝫ inter uertibilis qꝛ ſpes ſimili­cō. c. ſi concubine. in vnū uolumē reſecatisᵇ ſuꝑfluis ſerit de ordine. ter eſt ſubſtantia ſperan d Similitudinē. idē dicit im darum rerum. vnde vi­perator ⁊ eandeꝫ cām aſſumit. detur inferendum: ꝙ fides eſt ſpes quod eſt falſum. Item hec diffinitio C. de nouo. co. cōpo. in. iij. conſti. in prin. videtur loqui tantum de futuris: cuꝫ fides ſit tam de preſentibus ꝙͣ de e Contrarietatē. ⁊ ideo cōpilatio antiqua non fuit legitime ordinata: quia preteritis ⁊ futuris: eo ꝙ habet ſe ad omnia. ad preterita: quia creden­nulla cōtrarietas debet eſſe in iure. C. de ve. iu. enu. l. tanta.§. cōtrariū. ideo in pre. cōpilatione nullū debet contrariū reperiri. dum eſt Chriſtum fuiſſe natum ⁊ paſſum. ad preſentia: qn̄ia credenduꝫ eſt quod ipſe ſit qui in altari quotidie conficitur. ⁊ ad futura quia crede f Uagabant̉. quas videbitis per titulos collocatas: iſte nō erāt in antiqua re debemus ipſum venturum ⁊ iudicaturum viuos ⁊ mortuos. ⁊ ita vi ꝯpilatōe: ⁊ ſūt iſte. jͣ. de ſer. nō or. miramur. jͣ. d̓ biga. a nobis. ⁊ ita de alijs. detur eſſe inſufficiens iſta diffinitio: ⁊ licet diuerſa tempora comprehen g Per dilectū filiū fratrē raimūdū. ⁊ recte ⁊ ordinate. debēt eniꝫ taliter cō­dat: vna tamen fides eſſe videtur. vnde ſatis poteſt dici ꝙ non eſt vera pilari decretales vt ordo tēpoꝝ ipſaꝝ ex illaꝝ ꝯpoſitōe ⁊ diſpoſitōe clareſcat: diffinitio. ſed quedam notificatio fidei ab apoſtolo dicta. Poteſt autē pͥmis in pͥmo loco poſterioribꝰ in ſcd̓o ponēdis: vt. C. de no. co. cōpo. in pͥma magiſtraliter diffiniri. Fides eſt voluntaria certitudo abſentium in­ꝯſti. in pͥn. qd̓ quidē ſeruat̉ in pn̄ti cōpilatiōe: ſed in antiqua non: ⁊ qui eas cō fra ſcientiam ⁊ ſupra opinioneꝫ conſtituta. Scientia enim habet cogni ponūt: non ſolū debent eſſe glorioſi doctrina legū: ſed experientia reꝝ: vt. C. tionem: fides vero non. vnde dicit Auguſtinus: fides eſt credere quod eo. ti. conſti. ij. vnde per ordinationē iſtiꝰ cōpilationis ſcietis quis illoꝝ quoꝝ non vides: de peni. diſtinc. iiij. in domo. Species aūt fidei ſunt due. tēpore conſtitutōes concilia ⁊ decretales edita ſunt preceſſit. vna eſt formata quaꝫ habent boni ⁊ ſancti. eſt ⁊ alia informis: quā ha­h Reſecatis. pōt ergo dn̄s papa derogare ꝯſtitutionibꝰ p̄deceſſoꝝ ſuoꝝ nō bent mali ⁊ etiam demones ⁊ infideles: ⁊ exiſtentes in mortali peccato ob. ꝙ par in parē nō habet īperiū. ff. de arbi. l. nā magiſtratꝰ. ⁊ ē no. qꝛ eadem ⁊ fides eorum caret forma. prima eſt virtus a qua dicuntur fideles qui­perſona cenſet̉ cū eo cui ſuccedit: ⁊ nemo pōt ſibi hanc legē īponere: ne liceat ſi cunqꝫ baptizantur. de conſecra. diſtinc. iiij. ꝙ autem apud. ⁊ talis fides bi a prima volūtate diſcedere. ff. de lega. iij. l. ſi ꝗs in prin. dicitur informata charitate. vnde ſic poteſt diffiniri: fides eſt qualitas i Declarant̉. jͣ. de regula. ſtatuimꝰ. que exponit illā conſulti. qua quis credit quod diligit: charitas dignior eſt penes quaꝫ conſiſtit k In iudicijs. ſic ergo videt̉ ꝙ oībus decretal̓ibꝰ iſtis vti poſſumus in iudi omne meritum: ⁊ eſt fons viuus cui non cōmunicat alienus: ſcilicet a cijs: qꝛ indefinita eꝗpollet vniuerſali. xix. di. ſi romanoꝝ. ⁊. jͣ. de priuile. qꝛ ci­ca. ⁊. ff. de ſerui. ſicui. ff. de ſer. vr̄. pre. l. ſi ſeruitus: ⁊ ita non ē hic aliqua īdul fide. jͣ. de regu. licet in fi. ⁊ de peni. diſtin. j. omnis qui non diligit.§. itē vt chriſtus ait. vnde dicitur fides noſtra eſt virtus quaꝫ charitas com­gentia ſiue diſpenſatio. qd̓ falſuꝫ ē: īmo multe ſūt: ⁊ īdulgentia non dꝫ trahi municatur. vnde dicit Auguſtinus: fides que per dilectionem opera­ad ꝯn̄tiā. vij. q. j. petiſti. ⁊ īſti. de iu. na.§. plane dicas ꝙ ꝓpter vnā decretalē tur eſt fundamentum omnium virtutū. j. q. j. cum paulus. ⁊ apoſtolus vel duas aūt plures nec plus nec minꝰ ē. ⁊ ē ſi. de conſe. di. ij. reuera. vbi di­ita diffinit: hec eſt fides que per dilectioneꝫ operatur. de pe. diſtin. ij.§. cit ꝙ oēs illi ꝗ manducauerūt de māna illo qd̓ pluit filijs iſrael in deſerto mor item ſine charitate. ⁊ non ea que demonuꝫ eſt: qua credunt ⁊ contremi­tui ſūt. ⁊ tn̄ caleph ⁊ ioſue non fuerūt mortui ī deſerto: īmo ītrauerūt terrā ꝓ­ſcunt. De fide informata charitate dicit abacuch propheta: iuſtus me­miſſionis. lxxvj. di. ieiuniū. ⁊ ita modicū non nocet. nā modica res non īducit us ex fide viuit. Fides noſtra eſt eadem in ſubſtantia cum fide antiquo ſimoniā. jͣ. de ſimo. ⁊ ſi qōnes. ar. ꝯͣ: qꝛ ꝓ modica re dat̉ actio furti. xiij. q. vlt. rum vt dictum eſt: quod probat euangelium. Turbe auteꝫ que precede c. vlt. ⁊pro ſex ſolidis tm̄ cōmittit̉ ſimonia. jͣ. de ſimo. ex tue fraternitatis. ⁊ ꝓ bant ⁊ que ſequebant̉ clamabant dicentes oſanna filio dauid. Diſtant vna gallina cōmittit̉ furtū. īſti. de rerū di.§. gallinaꝝ. ſo. dic in talibus affe­tamen in qualitate: quia quod ipſi credebant de futuro: nos credimus ctus ⁊ ītentio ꝯmittentis ꝯſiderat̉. vel dicas qd̓ dicit ī ſcholis: refert̉ ad decre de pretericis.ſ. chriſtum natū ⁊ paſſum. Principales autem articu­tales illas que continēt īdulgentiā ſiue diſpēſationē: qꝛ ille debēt legi ī ſcholis li fidei noſtre ſunt ſeptem ẜm ꝙ ſeptem ſunt dona ſpirituſſancti: quos vt per doctrinā ſciatur vbi ⁊ quādo ſit diſpenſandū: que vero ius cōe ꝯtinēt: quilibet chriſtianus ſcire tenetur clerici explicite: laici implicite: ⁊ crede­referunt̉ ad vtrūqꝫ qꝛ illis vtimur ī iudicijs ⁊ ī ſcholis. Si vero decretalis ali re ſicut tenet eccleſia. ⁊ ſunt hi: incarnatio ſiue natiuitas: baptiſmus: qua decetero īueniat̉ extra cōpilatōem iſtā: ꝗdſiet? tene qd̓ dr̄. jͣ. de fide īſtru. paſſio chriſti ſiue mors eius: deſcenſus ad inferos: reſurrectio: aſcēſus c. paſtoralis. Hic precipit papa vt tm̄ hac compilatōe vniuerſi vtant̉. Quid in celum: aduentus eius in iudicium de quibus habes in prima conſti­erit ſi aliꝗ vellent vti ⁊ legere priorē; dico ꝙ illi eſſent excōicandi ꝗ faciūt ꝯͣ mā tutione firmiter: pro quibus Ioannes in apocalypſi legitur fleuiſſe vbi datū pͥncipis. jͣ. de ma. ⁊ obe. ſi ꝗs. ⁊. xxv. q. j. generali. dicitur: vidi librum ſignatū. vij. ſigillis formam imprimentibus in ce­Nica de ſūma trinītate ⁊ fide catholica. Qm̄ omne qd̓ non ē ex fide peccatū ē. lo ⁊ in terra ⁊ apud inferos: ⁊ nemo fuit dignus aperire librum niſi leo xxviij. q. j.§. j. ad roma. xiiij. ⁊. jͣ. de preſcrip. qm̄ omne. ⁊ ordo nr̄e reparatio­de tribu iuda. Secunduꝫ quoſdā theologos ſunt. xij. ar. fi. propter. xii. nis a fide ſumpſit exordiū. iō de fide ca. pͥmo ē agendū. Et ꝗa ī fide pͥmo īſtrui apoſtolos: qui eadeꝫ hora inſtinctu ſpirituſſancti ſymbolū compoſuerūt debemus vt ſic ad baptiſmū creduli veniamꝰ. de cōſe. di. iiij. ante baptiſmū. vnde dicitur ſymbolū a ſyn quod eſt ſimul: ⁊ bolus quod eſt morſellus: videndū ē ergo quid ſit fides prout hic accipitur: ⁊ quot modis accipiatur fi­quia vnuſquiſqꝫ apoſtolorū ſuum morſellum ideſt partem ſuam appo des: ⁊ quot ſint ſpecies fidei: ⁊ quot articuli. quod premium credentiuꝫ: ⁊ que ſuit. ⁊ eſt aliud ſymboluꝫ maius: quod cantatur in miſſa in nicena ſyno ſit pena non credentium. Fides enim multis modis dr̄. Dicit̉ fides quā­do factum propter grecos qui non credebant ꝙ ſpirituſſanctus procede doqꝫ idē quod ſacramentū bap. xlv. di. de iudeis. ⁊. jͣ. de bap. ⁊ eius effec. debi ret ab vtroqꝫ. de conſecra. diſtin. v. c. vlti. ⁊ penulti. Eſt ⁊ tertium ſim­tum. Item dr̄ fides caſtitas thori. xxvij. q. ij. coniuges. ⁊. jͣ. de iureiur. quem­boluꝫ athanaſij: quīcūqꝫ vult. quod cantatur in prima. iſtud poteſt ap­admodū. ⁊ ē vnum de tribus bonis matrimonij. e. cauſa ⁊ q̄ſtione. omne ita­pellari quartum ſymbolum: ⁊ ita ſunt modo quattuor ſicut quattuor qꝫ. Item dr̄ fides ſecuritas ſiue pactum que etiam hoſti ſeruanda ē. xxiiij. q. j. euangeliſte: ſed verius eſt ꝙ articuli vero tantū ſunt..vij. de quibus di noli. Item dr̄ fides quandoqꝫ conſcientia. jͣ. de reſt. ſpo. litteras. ⁊. jͣ. de pre­ctum eſt. Premiuꝫ vero credentiuꝫ eſt vita eterna. Pena vero ſcrip. quoniā omne quod non ē ex fide.i. ex conſcīa. de pe. di. iij. q̄rat.§. Item non credentium eſt gehenna perpetua iuxta illud: hec eſt fides catholi­illud ambroſij. Item dicitur fides credulitas ſecundum quam credimus id ca: quam niſi quiſqꝫ fideliter firmiterqꝫ crediderit: ſaluus eſſe non pote quod non videmus. fides enim eſt de re non viſa. de pe. di. iiij. ī domo. vnde rit. ⁊ qui crediderit ⁊ baptizatus fuerit ſaluꝰ erit. jͣ. de bapti. ⁊ eius effe­etiam dicitur: fides non habet meritum cui humana ratio prebet experimen­tū. Item dr̄ fides promiſſio. īſti. de rerū di.§. vendite. Iteꝫ alio modo dicitur ctu: maiores. Bernardus.