Seite
Primus De ſumma trinitate. Irmiter. Nō ſolet ſūmari ſed pro ſūmario diuiditur in o Coeterni. Sed cōtra videtur in dicto ſymbolo vbi dicit: ⁊ tamē non tres duas partes pͥncipales. Scd̓a ibi: vna vero. Prima tra eterni: ſed vnus eternus. Solutio: hic ponuntur adiectiue iſte dictiones: ibi ctat de ſūma trinitate ⁊ eius operibus: de fide catholica ⁊ autē ſubſtantiue. hec ē differentia: hic deſignat perſonas: ibi eſſentiā. ſed tote articulis fidei. Scd̓a pars pͥncipalis tractat de ſacramen perſone coeterne ſibi ſunt ⁊ coequales. tis. Et primo de ſacramēto euchariſtie īferēs de ſacramē p Simul ab initio tēporis. vnde ſalomon: qui manet in eternū creauit oīa to ordinis. Secundo de ſimul. vnde in geneſi. In pͥn. ſacramēto baptiſmi ibi: cipio creauit deus celuꝫ ⁊ ter­Sacramentum. Tertio Irmiterª credimꝰᵇ ⁊ ſim­cōeꝫ eſſentiā īdiuidua ⁊ ẜm ꝑſona ram. qd̓ dmul factuꝫ fuit: ſed ſi de ſacramento peniten­pliciterᶜ ꝯfitemur ꝙ vn mul dici non potuit. les ꝓprietates diſcreta. primo per tie. ibi: Et ſi poſt. Quar q Humanam. qꝛ prima die ſolus ē verusᵉ deus eter­moyſen ⁊ ſanctos ꝓphetas alioſ to de ſacramento coniu­āgelos creauit: ⁊ ſexta die cre­nusᶠ īmēſusᵍ ⁊ incōmuta gij. ibi: Non ſolum. Ab qꝫ famulos ſuos iuxta ordinatiſſi auit homines. bilisᵇ incōprehēſibilisˡ oīpotensᵏ ⁊ bas ſiculus. mā diſpoſitionēᶻ tꝑum doctrinam. r Quaſi communem.i. me­a Firmiter. Hoc ideo ineffabilisˡ pater ⁊ filius ⁊ ſpirituſ­humano generi tribuit ſalutarem. diam inter angelicam ⁊ mun­dicit: quia ordo fidei no­ſanctus. tres quidē ꝑſone: ſed vna Et tandeꝫ vnigenitus dei filius danam. vel cōmunem.i. vtri ſtre probari non poteſt. eſſentia ſubſtantia ſeu natura ſim qꝫ conformem: quia in pluri­Ieſus chriſtusʳ aʳ tota trinitate cōi ⁊ quia vbi ratio deficit: bus conformat ſe cum ange­plexᵐ oīo: pr̄ a nullo: filius a patre ter īcarnatꝰꝰ: ex Maria ſenīꝑ vit fides ſupplet. de ꝯſe. di. lis ſcilicet in ratione: ⁊ in mul ſolo: ac ſpirituſſanctus pariter ab ij. reuera ī fi. vt quod ſer gine ſpirituſſancti cooperatōe con tis cum inferioribus creaturis vtroqꝫ: abſqꝫ initio ſemꝑ ac ſine fi mo ſonat effectus ſenti­ceptus: verus homo factus ex ani qꝛ ſentimus cuꝫ illis ⁊ in pluri­at.i. fides. de con. diſtī. ne: pr̄ generās: filiꝰ naſcens ⁊ ſpiri ma rōnali ⁊ humana carne cōpoſi bus alijs. vlti. c. vlti. ⁊ de con. diſ. tuſſanctꝰ ꝓcedens. ꝯſubſtātiales ⁊ tus: vnaʳ in duabus naturis perſo s Diabolus. dicitur crimi­iiij. nil eſt aliud. argu. qꝛ coequales ⁊ coomnipotētesⁿ ⁊ co nator ⁊ ē grecum vocabuluꝫ. na viā vite manifeſtius demōſtra fides eſt de re non viſa. eterniº vnuꝫ vniuerſoꝝ pͥncipium t Demones. demon īterpre uit. Qui cū ẜm diuinitatē ſit īmor de pe. diſt. iiij. in domo. tatur ſciens. ⁊ ē ar. ex hac litte­creator oīum viſibiliuꝫ ⁊ īuiſibiliū talis ⁊ īpaſſibilisª: ideꝫ ipſe ẜm hu in fine. ra ꝙ de bono procedat maluꝫ. ⁊ ſpūaliū ⁊ corꝑaliū: ꝗ ſua oīpoten b Credimus. hoc ideo manitatē factus ē mortalis ⁊ paſſi qd̓ eſt falſum vt hic exponitur dicit quia dubius in fi­ti virtute ſimulᵖ ab initio tꝑis vtrā bilis: qui etiam pro ſalute humani qꝛ angelus non habuit reme­de infidelis eſt. jͣ. de he­qꝫ de nihilo ꝯdidit creaturaꝫ ſpiri. gn̄is in ligno crucis paſſus ⁊ mor diū ſicut homo: qꝛ homo pec­re. dubius. argu. xxij. q. tualē ⁊ corporaleꝫ angelicā videlꝫ cauit per ſuggeſtionē āgelus tuusᵇ deſcenditᶜ ad inferos: Reſui .j. omne quod in fi. ⁊ eſt ⁊ mūdanā: ac deinde humanam per ſe ſine alterius ſuggeſtio­rexitᵈ a mortuis: ⁊ aſcenditᵉ in celuꝫ ſimile de accuſato con­ne vt dicit littera ſequēs. quaſiʳ cōem ex ſpiritu ⁊ corpore cō ſed deſcēdit in anima: ⁊ reſurrexit tra quem nihil ē proba­v Ereati ſunt boni. Nunꝗd ſtitutam. Diabolusⁱ enim ⁊ alij de in carne: aſcēditqꝫ pariter in vtro tum: ⁊ ſic dubius quan­ē ideꝫ de hoīe; vr̄ ꝙ nō per hoc monesˡ a deo ꝗdem natur a creatiˡ do ſe non purgat. Et ꝙ qꝫ venturusᶠ in fine ſeculi iudicatu qd̓ dicit apoſtolus. Eramus fides eſt exordium noſtre ſunt boni: ſed ipſi perˣ ſe facti ſunt rus viuos ⁊ mortuos ⁊ redditurꝰ enim natura filij ire ſicut ⁊ ce­reparatiōis: ideo prius mali. hō vero diaboli ſuggeſtiōe ſingulis ẜm opera ſua tam repro teri: a qua nullus liberat̉ niſi de ea premittit: qꝛ prius per fidem. de conſecra. diſtin. peccauit. Hec ſancta trinitas ẜꝫ bis qͣꝫ electis: qui omnes cum ſuis homo debet inſtrui in fi iiij. firmiſſime. dicas ꝙ homo de. de conſecratione di­ab initio bonus creatus fuit ſi ſtinctione. iiij. ante baptiſmum. ⁊. c. ante. xx. cut ⁊ angeli ⁊ in charitate: vt de pe. diſtinctione. ij.§. romanos. ver. Adam c Simpliciter. fides eniꝫ ſimplicibus verbis eſt proponenda. xxiij. di vero. ⁊. c. ſequen. ⁊. c. princeps. videtur ꝙ homo creatus fuit īmortalis. de cō­ſtin. qui epiſcopus. ⁊. xxiiij. di. quando. ſic ⁊ teſtimonium debet eſſe pu­ſe. diſtin. iiij. placuit igitur. verſus fi. diſtin. ⁊ auctoritas predicta ſic debet in ruꝫ. iij. q. ix. pura. ⁊ ſimplex debet eſſe cōſtitutio: ſimiliter ⁊ lex. iiij. diſt. telligi. eramus enim natura filij ire.i. eramus debitores.i. digni pena eter­erit auteꝫ. ſic ⁊ quelibet ſcriptura ſi obſcure loquatur pro nō ſcripta ha na. ire. i. pene eterne. natura.i. inſeparabili vitio.ſ. originali peccato. origi­betur. ff. de his que pro non ſcrip. ha. l. j. ſic ⁊ teſtimoniū obſcurum non nale enim peccatuꝫ ita inheret humano generi ſicut eſſet ei naturale. qꝛ ſicut valet. jͣ. de proba. in preſentia. ⁊. jͣ. de teſti. cum clamor. ⁊. ff. de īterro. natura nos non deſerit dū ſumus: ita nec originale peccatū: ſed tamen poſt ac. de etate.§. nihil ītereſt. ⁊ generaliter nūquā per extranea verba res baptiſmū non nocet. de conſe. diſtin. iiij. c. ij. eſt proponēda ſed per vſitata. arg. xxxvij. di. relatum. x Per ſe.i. ex proprio defectu. d Unus. hoc dictum fuit ad differentiam plurium planetaruꝫ. quo­y Suggeſtione. ⁊ ideo magis puniēdus eſt diabolus ꝙͣ ipſe faciens. lxxxvj. quidam colebant tanꝙͣ deos. di. tanta. nec illud excuſat diabolum: ſi homo illud alias facturus eſſet. ff. de e Eſt verus. dictus eſt ad differentiā fictorum. ſer. cor. l. j.§. qui igitur. licet videretur ꝙ pro ſola tantū hortatiōe non debet f Eternꝰ. hoc ideo dicit: qꝛ miſericordie dei nec mēſuras poſſumꝰ po­teneri. non.n. qui exhortatur: mādatoris opera fungitur. ff. de his qui no. in nere nec tēpora diffinire. de pe. di. j. multiplex. ⁊. xxvj. q. vj. is qui. fa. ob hec verba in fi. nec id excuſat hominem ꝙ conſilio alterius fecit: qꝛ de­g Immenſus.i. ſine menſura. vnde dr̄ inter omnia non īcluſus extra buit ⁊ potuit explorare apud ſemetipſum an expediret ei tale conſiliuꝫ. ff. mā. omnia non excluſus: ſuper omnia non elatꝰ. l. ij. in fine. ⁊ ſi dubitabat potuit conſulere peritiores. quare imputatur alicui b Incōmutabilis. xxij. q. iiij. incōmutabilis. ⁊ tamen dat cuncta mo ff. de in. ⁊ facti ignorātia. l. regula.§. ij. ⁊ de bo. poſfeſ. in bonorū ī fi. ⁊. xxxvij. ueri. vnde boetiꝰ: ſtabiliſqꝫ manens dat cūcta moueri ⁊c̄. ſepe tamē mu diſcin.§. vltimo. Io. tat ſnīam ſuaꝫ vt ibi dicitur. ⁊. c. vnuſquiſqꝫ in fi. z Diſpoſitionem. hec fuit diſpoſitio quia tria fuerunt tempora: tempus an i Incōprehenſibilis. vnde in ve. le. dicitur: beſtia que monteꝫ tetige­te legem ⁊ tempus ſub lege ⁊ tempus gratie. In tempore ante legeꝫ habe­rit lapidabit̉. ⁊ illud: accedet homo ad cor altum ⁊ exaltabitur deus ab bant homines ius naturale: quo regebant̉: quod conſiſtebat in his duobus eo. ⁊ illud: O altitudo diuitiaruꝫ ſapientie ⁊ ſcientie dei ꝙͣ incōprehenſi preceptis cōtentis his verbis. Quod tibi vis fieri mihi fac: quod non tibi no­bilia ſunt opera eius ⁊ īueſtigabiles vie eius. li. ſic potes in terris viuere iure poli. diſtinctione.i. in principio. In tempore k Omnipotēs. qꝛ omnia pōt que decent eius potentiā: ⁊ q̄ poſſe ē ali­ſub lege regebant̉ decalogo moyſi dato a deo: ⁊ tūc contingebant omnia in quid poſſe. vnde peccare nō pōt: qꝛ peccare nō eſt aliꝗd poſſe: vt ait Au figura. que completa fuerūt tempore gratie quando dei filius nos docuit pre guſti. īmo ē aliꝗd non poſſe: vt de pe. di. ij.§. charitas. cepta euangelica quibus hodie regimur. in quo ſcripture fuerūt complete. ⁊ l Ineffabilis. vn̄ illud: ſapiētiaꝫ eius ꝗs enarrabit: qͣſi diceret nullus. hic ē ordo de quo hic dicit. m Simplex omnino. No. ꝙ duplex ē cōpoſitio. Eſt enim proprie cō­⁊ A tota trinitate. hoc ideo dicit qꝛ inſeparabilia ſunt opera trinitatis. de poſitio partis ad partes: vt in rebus corporalibꝰ. Item eſt cōpoſitio ꝓ­conſe. diſtin. iij. c. vlti. in fi. ⁊. xxviij. q. j. ſic enim neqꝝ circa prin. per mediam prietatis ad ſubiectum vt rationabilitas in anima. Item forme ad ſub­colum. nec poteſt filius a ſe facere quicquam niſi quod viderit patrem facien ſtantiaꝫ ⁊ ſubſtantie ad formā: nulla iſtarum compoſitionū cadit in eū. tem. de conſe. di. v. ſaluator in fi. dem. ⁊ ideo dicitur ſimplex omnino.i. in quolibet ſenſu cōpoſitiōis. Et ꝯ Incarnatus. hic explicat̉ primus articulus fidei. pone quaſi ſimile in anima: cuius ſubſtantia ſimplex eſt. ⁊ tamen tria x Una. hoc fuit figuratū in archa noe vbi fuit redemptio ſanctorū per du­reperiuntur in anima. Intellectꝰ qui preconcipit: ratio que diſcernit: ⁊ as naturas quo ad opinionem ⁊ veritateꝫ. memoria que conſeruat. intellectus preconcipiens patri primo operan­a Impaſſibilis. xxij. q. iiij. incōmutabilis. ⁊ habetur figura his verſibus. ti comparatur. Ratio diſcernens comparatur filio qui eſt ſapientia pa Nil iſaac patitur aries ſit victima chriſto. Nec deitas patitur cum moriatur tris diſponens omnia in celo ⁊ in terra. Memoria conſeruans compa homo. xxij. q. ij.§. abraam. ⁊. c. ſe. ratur ſpirituiſancto qui omnia bona corroborat ⁊ confirmat: ſicut iſta b Mortuus. hic explicatur tertius articulus fidei. tria idem ſunt in ſubſtantia cum anima. ſic tres perſone pater ⁊ filius ⁊ c Deſcendit ad inferos. quartus articulus. ſpirituſſanctꝰ ideꝫ ſunt in ſubſtātia. d Reſurrexit. v. n Coomnipotētes. vt in ſymbolo athanaſij. ſed tamen non tres om­e Aſcendit. vj. nipotentes: ſed vnus omnipotēs. t Uenturus. vij. a iij