Seite
Liber quādo ī mōte trāffiguratꝰ potētiā deitatis ⁊ ſpeciē eterne beatitudinis a Nunc geſtant. vnde apoſtolus: hoc mortale īduet īmortalitatē. oſtendit. ſpirituſſanctꝰ dedit teſtimoniū: qn̄ ſuper baptizatū ī ſpecie colū b Extra quaꝫ. xxiiij. q. j. quoniā veius. be reꝗeuit: vel qn̄ ad īuocationē noīs xp̄i corda credentiū īpleuit. c Sacrificiū. de cōſe. di. ij. nec moyſes. vnde dicit̉: Rex ſedet in cena turba v Et hi tres vnū.i. indifferens quo ad dandam gratiam. vel vnuꝫ.i. cinctus duodena. Se tenet in manibꝰ ſe cibat ipſe cibꝰ. Dicit Auguſtinꝰ de carne beate Marie carnē accepit: ⁊ eandē carnē ad māducādū dedit ad ſalu­vnius ſubſtantie vel eſſentie. x In terra.ſ. ꝙ chriſtus tē. de ꝯſe. di. ij. acceſſerūt iudei fuit hō. jͣ. de cele. miſ. in ⁊ h̓ fuit ſignificatū ī ꝑſona da quadaꝫ. uid de quo dr̄: ferebat̉ dauid proprijs reſurgent corporibꝰ que ſpirituſſanctus: nec eſt eſſentia nec y Spiritus.i. huma­manibꝰ iuis vt ibi dr̄. B. nuncª geſtāt ut recipiant ẜm opera ſubſtantia nec natura: quāuis con na anima quaꝫ emiſit in d Sub ſpēbus panis. hoc ex ſua ſiue bona fuerint ſiue mala illi cedat ꝙ pater ⁊ filius ⁊ ſpirituſſan paſſione. cauſa ſtatutū fuit vt ī alia for ctus ſunt vna eſſentia vna ſubſtan cū diabolo penā perpetuā. ⁊ iſti cū z Sanguis ⁊ aqͣ. q̄ flu ma ſumeret̉ ꝑꝑ horrorē. vn̄ di­tia vnaqꝫ natura. verum vnitateꝫ xp̄o gloriam ſempiternā. Una xerūt de latere xp̄i: vt in cit̉: niſi ꝗs manducauerit cor decre. pre. in qͣdaꝫ. ⁊ fuit pus meū ⁊ biberit ſanguinem uero eſt fidelium vniuerſalis eccle huiuſmodi nō verā ⁊ propriā ſed vera aqͣ ⁊ nō aquaticus meū ⁊c̄. audito h̓ v̓bo ſcandali ſia extraᵇ quaꝫ nullus oīno ſaluat̉: quaſi collectiuā ⁊ ſimilitudinariaꝫ humor: vt quidā hereti­zati ſūt diſcipuli ⁊ dixerūt: du in qua ideꝫ ipſe ſacerdos. eſt ſacrifi eſſe fatetur: quēadmodū dicuntur ci mentiūtur. rus ē hic ẜmo. de ꝯſe. di. ij. pri ciumᶜ Ieſus chriſtus cuiꝰ corpus ⁊ multi hoīes vnus populus: ⁊ mul ⁊ Et hi tres vnū ſunt. ma. de hoc ſacramento tradit̉ ſanguis in ſacramento altaris ſub ti fideles vna eccleſia: ⁊ iuxta illud nō natura eiuſdē ſubſtā j. de cele. miſ. cū marthe. ſpeciebusᵈ panis ⁊ vini veraciter multitudinis credentium erat cor tie: ſꝫ cooperatōe eiuſdeꝫ e Scd̓ꝫ claues. no. hic ꝙ nō myſterij: qꝛ ſpūs ꝑ ado­continentur: tranſubſtantiatis pa pōt conficere corpꝰ xp̄i niſi fue vnuꝫ ⁊ anima vna: ⁊ qui adheret ptionē nos filios dei fe­rit ordinatꝰ in forma eccleſie. deo vnus ſpiritus ē cum illo. item ne ī corpus: ⁊ uino in ſanguine po cit: aqua fecit nos filios f Sacramentū v̓o baptiſmi. ille qui plantatᵐ ⁊ qui rigatⁿ vnum teſtate diuina ut ad perficiendum dei ꝑ ablutōeꝫ baptiſmi hic eſt ſcd̓s articulus ꝗ vltimo myſterium unitatis accipiamꝰ ipſi ſunt ⁊ oēs vnum corpusº ſumꝰ in ſanguis per redemptio­ponit̉: ⁊ hic exprimit̉ forma ba de ſuo quod accepit ip̄e de noſtro. chriſto. Rurſus ī libro regum: po neꝫ gratie. ptiſmi quā ſeruat eccl̓ia. de cō­ Et hoc utiqꝫ ſacramentum ne pulus meus ⁊ populus tuus vnuꝫ ꝯ Non eſt generās.i. ſe. di. iiij. firmiſſime. ⁊. jͣ. de ba mo pōt ꝯficere niſi ſacerdos ꝗ rite ſunt. Ad hanc autem ſuam ſnīam non generat ſed eſt per­ptiſ. ⁊ eius effectu maiores. ſona generans. g A quocūqꝫ. a quocūqꝫ er fuerit ordinatus ẜm claues eccle aſtruendā illud potiſſimū verbuꝫ x Neqꝫ genita. no. ad go baptiſmꝰ conferat̉ ī forma ſie: quas ipſe cōceſſit apoſtolis eo inducit qd̓ xp̄s de fidelibus inquit ītelligentiā perſonaꝝ in eccleſie: ratū ē vt.j. q. j. ꝙ ꝗdaꝫ in euāgelio: volo pr̄ vt ſint vnuꝫ rumqꝫ ſucceſſoribꝰ Ieſus chriſtꝰ. trinitate ꝙ nominū que ⁊ de cō. di. iiij. a quodā. ⁊. c. ro Sacramētumᶠ uero bbptiſmi in nobis ſicut ⁊ nos vnumq ſumꝰ. dā ſūt eſſentialia q̄dā ꝑ­manos. xxiiij. q. j.§. ſed iſtud. qd̓ ad dei inuocationē ⁊ indiuidue vt ſint ꝯſumati in vnū. nōʳ enim ut ſonalia qͥdā notionalia. h Cōiugati. no. ꝙ tres ſunt trinitatis uidelꝫ patris ⁊ filij ⁊ ſpiri aitᶠ fideles chriſti ſunt vnū.i. quedā ordines ī eccl̓ia dei.ſ. virgines Eſſentialia ſunt q̄ in ſin gulari numero dicūtur cōtinētes. ⁊ ꝯiugati. xp̄s enim tuſſancti conſecratur in aqua: tam vna res que ꝯmunis ſit oībus ſed cōgrue de tribꝰ ꝑſonis ſi plus amat virgines ꝙͣ alios. paruulis qͣꝫ adultis in forma eccle hoc modo ſunt vnum.i. vna eccle gillatim vt deus bonus qꝛ ſponte tribuit qd̓ ſibi nō fue ſie a quocūqꝫᵍ rite collatum ꝓficit ſia ꝓpter catholice fidei vnitatē ⁊ deus iuſtus eternus oī­rat īperatū: continētes ēt plus ad ſalutem. Et ſi poſt ſuſceptio tandē vnū regnū propter vnionē potens ⁊ ſimilia. ī plura deo placēt ꝙͣ ꝯiugati: qꝛ nō ex neꝫ baptiſmi quiſqͣꝫ prolapſus fue īdiſſolubilis charitatis quēadmo li vero numero īcōgrue pedit hōi ad regna celeſtia ten duꝫ in canonica Ioannis apoſtoli rit in peccatum per uerā pōt ſemꝑ dicūtur iuxta illud atha denti acciꝑe vxorē: vt. xxxiij. q. naſij: ⁊ non tres dij: ſed epiſtola legit̉: qꝛ tres ſunt qui teſti penitentiā reparari. Non ſoluꝫ v. tūc ſaluabit̉. ⁊ ea ſūt in nr̄is vnus eſt deus. Perſo­officijs gratiora: que cū liceret. moniuꝫ dant in celo paterᵗ ⁊ filius autē uirgines continentes uerum nalia ſunt q̄ ſupponunt nō īpendere tn̄ cā dilectiōis ī­etiam coniugatiᵇ per rectā fidem ⁊ ⁊.ſ.ſ. ⁊ hi tresᵛ vnū ſūt: ſtatīqꝫ ſub­ꝑſonā ⁊ in ſingulari nu­pendimꝰ. xxviij. q. j. iam nūc. operationē bonam placentes deo iungit̉: ⁊ tres ſunt qui teſtimoniuꝫ mero tm̄: vt pater ⁊ fi. ⁊ Amnamus. Hec de­ad eternam merentur beatitudinē dant in terraˣ ſpiritusʸ aqua ⁊ ſan­ſ..ſ. Notionalia ſunt que cretalis diuidit̉ in duas T Deꝫ in eodē. guisᶻ ⁊ hi tres vnū ſuntᵉ: ſicut̉ ī qui peruenire. notāt diſtīctionē ī perſo ꝑtes pͥncipales. l̓ pͥma r̄probat buſdā codicibꝰ inuenitur. Nos nis vt generās genera­ Pater ⁊ filius ⁊ ſpirituſſan­doctrinā abbatis Ioachim. in ta ⁊ ꝓcedēs. Iſta notio­ſcd̓a ibi. Reprobamus dānat. autē ſacro approbante cōcilio cre­ctus uera unione nō collectiua ſeu nalia cū veniunt adiecti illā Almerici. Prima ꝑs fa­dimus ⁊ confitemur cum petro: ꝙ ſimilitudinaria ſunt vna eſſentia ue: dicūtur tm̄ de ꝑſonis cit quinqꝫ: qꝛ primo reprobat vna quedam ſūma res eſt incom ſubſtantia ſeu natura: contrarium ⁊ nōde eſſentia: ſed qn̄ te doctrinā abbatis Ioachim prehenſibilis quidem ⁊ ineffabilis ſentientes vt heretici ſunt cēſendi nent̉ ſubſtātiue tūc dicū­magiſtrū ſnīaꝝ quē ꝓſequit̉ ex que veraciter eſt pater ⁊ filius ⁊.ſ. niſi ab errore reſipiſcāt: ⁊ correcti tur tam de eſſentia ꝙͣ de primēdo motiua ⁊ rōnes ipſiꝰ. .ſ. tres ſimul perſone ac ſigillatim Scd̓a ibi: nos auteꝫ. approbat oni apoſtolice ſe. ſe ſupponant. ꝑſonis. vn̄ hec ꝓpoſitio ſimpliciter ē v̓a: pr̄ ē ge­quelibet earundem: ⁊ ideo in deo ſnīam magr̄i quā dānat Ioa­Amnamus ergo ⁊ reproba nerans. ſi hec dictio ge­chim. Tertia ibi: cuꝫ ergo rn̄­mus libellum ſeu tractatum ſolūmodo trinitas eſt non quater­nerans teneat̉ adiectiue det auctoritati qua principal̓r queꝫ abbas ioachimedidit contra nitas: qꝛ quelibet triū perſonarū ē ſiue ſubſtātiue. Si autē mouebat̉ Ioachim. Quarta magiſtrū petrū lōbarduꝫ de vnita illa res videlicet ſubſtātia eſſentia dicat̉ ſubſtātia diuina ē ibi: ſi ꝗs. dānat tenentes opīo ſeu natura diuina que ſolū eſt vni­te ſeu eſſentia trinitatis appellans generās. ſi hec dictio ge nem Ioachim. Quīta ibi: in ipſum hereticū ⁊ īſanum pro eo ꝙ uerſoruꝫ principiū: preter qd̓ aliud nerans teneat̉ adiectiue nullo proteſtatur pro monaſte falſa eſt qꝛ vellet notare in ſuis dixit ſententijs: quoniā que inuenire nō poteſt: ⁊ illa res nō eſt rio cui prefuit Ioachim. diſtīctionē ī diuina eſſen i Nō eſt generās. adiūctiue dā ſūma res eſt pater ⁊ filius ⁊ ſpi generāsꝰ neqꝫ genitaʳ nec ꝓcedes tia. ſi teneatur ſubſtanti tenetur ideſt nō generat licet rituſſanctus: ⁊ illa nō eſt generās ſed ē pater qui generat: ⁊ filius qui ue vera ē: qꝛ tūc ē ſenſus ſit perſona generans. gignitur ⁊ ſpirituſſanctꝰ qui proce neqꝫ genita neqꝫ ꝓcedens. vn̄ aſſe ſubſtantia diuina eſt ge k Aſſerit.ſ. Ioachini. dit ut diſtinctiones ſint in ꝑſonis et rit ꝙ illeˡ non tam trinitatē qͣꝫ qua nerans.i. ꝑſona qͥ gene­l Quod ille.ſ. petrus. vnitas in naturaª. Licet igitur aliꝰ ternitatem aſtruebat in deo videlꝫ rat. vnde noīa iſta gene m Et ꝗ plantat.ſ. p̄dicādo. rās genita ⁊ ꝓcedēs ad­ſit paterᵇ aliꝰ filius aliꝰ ſpirituſſan tres ꝑſonas: ⁊ illā cōmunem eſſen n Et qui rigat. baptizando ī iūcta noībꝰ ꝑſonaꝝ diſtī tiā qͣſi quartā: manifeſte ꝓteſtās ꝙ ctꝰ: non tamē aliud ſed id quod eſt epiſtola ad corinthios. ctōeꝫ notāt ꝑſonaꝝ. iun­o Unū corpus. vnione cha­pater ⁊ filius et ſpirituſſanctꝰ idem nulla res eſt que ſit pater ⁊ filius et cta vero cuꝫ noībus iſtis ritatis ⁊ ſpiritu. de conſe. diſt. ſubſtātia natura ſeu eſ iiij. queris a me. ſentia diuina tenētur ſubſtātiue: ⁊ notant eſſentiaꝫ tantum. p Ut ſint vnum.i. eiuſdem voluntatis. a Natura. hec eſt illa ſūma res quā dixit magiſter. P. q Nos vnum.ſ. vnione nature. b Alius pater ⁊ aliꝰ filius. diſiūctiua ſiue partitiua noīa vt vnꝰ aliꝗs r Non enim. hic rn̄. cōcilium auctoritatibus Ioachim. alius duo ⁊ ſimilia aliqn̄ ſignificāt eſſentiaꝫ aliqn̄ non. Noīa partitiua s Ait.ſ. Ioachim. iūcta cū noībꝰ ꝑſonalibꝰ ⁊ nō eſſentialibꝰ ī maſculino ⁊ feminino gene t Pater ⁊ filius. pater dedit teſtimoniū deitatis qn̄ dixit: h̓ ē filiꝰ meus di­re notāt diſtīctionē in ꝑſonis. pater eſt vnꝰ. filius eſt aliꝰ. pater ⁊ filius lectus ī quo mihi bene cōplacui: ipſuꝫ audite. filius dedit teſtimoniū deitatis