Seite
Liber nihil noui iuris tribuit: ſed ſolūmodo vetꝰ ꝯferuat. xij. d. p̄ceptis. ar. xxx. q. iij. do demōſtrato. ff. de iure do. cū poſt diuortiū.§. gener a ſocero. ⁊. ff. de iu c. vl. ⁊. jͣ. e. cū dilecta. ⁊. c. ſequētibꝰ. ⁊. jͣ. de p̓uil. qꝛ ītētionis. vn̄ ꝑ talēcōfirma re fiſ. ita fidei. exp̄ſſam enim debent facere mentionē de primis: ad hoc vt tionē vel innouationē nō īpedit̉ petitio alteriꝰ vel iudicis cognitio. jͣ. de ꝯceſ. prime reuocentur. sͣ. de offi. dele. ex lr̄is. p̄bē. qꝛ diuerſitatē. jͣ. e. bone. ar. ix. q. iij. ꝯqueſtus. nūc v̓o: ⁊ sͣ. de offi. ordi. lꝫ. h Tādiu. iſta lr̄a multū videt̉ ꝯͣdicere pͥori q̄ dicit ꝙ poſteriores debent ⁊. ff. ne ꝗd in lo. pu. l. ij.§. ſi ꝗs a pͥncipe. qꝛ hoc facit papa ſine preiudicio alicu preiudicare prioribus. ⁊ h̓ innuit̉ ꝙ valent r̄le cōfirmationis prime: ergo ius vt patꝫ per iura predicta. nō eſt opus vt in pͥoribꝰ fi Quid ergo valent huiuſmodi at mentio de appellatio poſtca exortaª decernere aut eā dif confirmationes: parū valent ne: ⁊ ita non refert vtruꝫ gardeuen̄. ſua cuperent priuil egia­in ſecundis fiat mentio d̓ niſi qꝛ ſolet plus timeri qd̓ ſpā finire abſqꝫ ſe. ap. mandato. innouari: propter viarum diſcrina primis vel nō. vn̄ di ītel­liter ⁊c̄. xxiij. di. quāquam. T Dem vigorien̄. epiſcopo. quatuor epiſcopis ⁊ abbatibus to­ligi.§. iſte in eo caſu cum a Exorta. qꝛ dicit hoc nō eſſe Idem dicit. tidem: vt ea inſpicerent diligenter pͥme valēt cū appellatus licitū iudici cognoſcere d̓ qō̓ne 7 E2 mationibus autem ro ⁊ tenorem ipſoruꝫ fideliter tranſcri non preuenit diligentiaꝫ exorta ſine mādato pape. Dic̄ mani ponti. volumus tenere vin. ꝙ ſi poſt ꝯfirmationē mo­bentes ſub ſigillis ſuis nobis remit appellantis: ſed expecta ueat̉ ei qō: an licite obtīeat bn̄­uit legitīo tꝑe ⁊ ſunt lr̄e quod contra illas niſi nouuꝫ apo. ſe. terent duxerimus iniungendū: ⁊ in fine aliquo vicio: ⁊ ſic ꝓ ficiū an nō: nō ē licitū iudici de procedat mandatum: aut certuꝫ ſit fra. Nos autem tam legato qui hoc cognoſcer̄ ſine mādato pa cedent pͥmi iudices ad cō quod ſint per falſi ſuggeſtionem il ſub ſigillo proprio ea noſtro fecit pe. ſed ſi ei obijcit̉ crimē nō im firmādā vel infirmandā licite: non eſt aliquatenus iudicandū conſpectui preſentari: quam inqui­pedit̉ ꝑꝑ cōfirmationē iudicis ſnīam: vt. sͣ. de appella. C Eleſtinus. iij. ſitoribus ipſis fidem debitam ad­oblate. ad fi. qꝛ ꝑ taleꝫ ge cognitio. Sꝫ certe nō ē verū ſi Littere confirmationis ſuꝑ ſnia hibentes: licet non videremusⁱ qua neralitateꝫ nō reuocant̉ ꝯfirmatio ſit fcā in forma cōi ſi a qua erat appellatuꝫ non valent ne cāe cognitiōe. ſi aūt cū cāe pͥme legitime impetrate re non deberent eadem priuilegia cognitione ꝯfirmatio ſit fcā tūc ſi appellatus malicioſe pͥuenit ap vt dr̄ in ꝓxima notula. innouari: quia tamē capitulo maio veꝝ ē qd̓ dicit vin. ⁊ idē dic̄ qd̓ In primo caſu nō valent pellantem alias pendent donec de ioris eccleſie: ⁊ infra. Sancte crucis tā. ⁊ la. dicit ꝙ ſi moueat̉ qd̓ prime qꝛ appellatus pͥue appellatione cognoſcatur. canonici propoſuerūt hildeſemen̄. an talis cōfirmatio valeat vel nit diligentiā appellātis eccleſiam in poſſeſſione ſubiectiōis One me. A. canonicus veſter non: de hoc nō pōt cognoſcere nec fecit mentionē de ap propoſuit ſententiaꝫ a delega ipſius monaſterij per centuꝫ annos iudex inferior: qd̓ verum eſt. pellatione vt pꝫ ex ip̄a lit T. diſtinxit ⁊ meliꝰ aūt enī cō tera. vl̓ dic ꝙ iudices da ⁊ amplius extitiſſe: priuilegia ipſa tis iudicibus ꝓlataꝫ fuiſſe: īfra. x. di firmatio fcā fuit ſine cāe cogni ti ſuꝑ appellatiōe debent es ille contra quē ſententiatū fuerat tunc nō duximus innouāda. Un tione in forma cōi ⁊ tūc nō īpe­cognoſcere de iniquitate ab illa ſentētia appellauit: iudices ta de iudicibus dedimus in mandatis dit̉ petitio alicuiꝰ vel cognitio ī ſnīe ⁊ lr̄e ꝯfirmatōis tan vt ad locum idoneum accedentes men nihilominus ſnīam executioni quo caſu loquūtur iura ſuꝑius diu valebūt quouſqꝫ con citatis qui fuerint uocandi: inqui­mandaruntᵇ. Ceteruꝫ appellans iti aſſignata. ſi v̓o ꝯfirmatio fiat ſtet de iniqͣ ſnīa. ⁊ ſi ſnīa nere ſtatim ad apo. ſe. arrepto litte­rerent ſuper his diligentius verita de bn̄ficio alicuiꝰ vel de aliqua ꝯfirmet̉ remanebit confir ſnīa cū cāe cognitiōe ⁊ hoc co­ras de retractando ſententiā impe matio in ſtatu ſuo. Si v̓o tem: a quibus pars hildeſemen̄. ec gnito papa ex certa ſcīa confi caſſetur cōfirmatio non trauit: aduerſarius auteꝫ ip̄m caute cleſie ad apoſtolicam ſedem appel mat tibi bn̄ficiū tuū vel ſnīam valebit. arg. sͣ. de fide in preueniensᵗ confirmationis ꝓmul lauit. ¶Unde nuper autem itera latā de qōne illa ſi poſtmoduꝫ ſtru. accepimus.§. interī gate ſnīe reſcriptuꝫ fuerat aſſecutus to predicta petijt abbatiſſa: quaten qō ſuboriat̉ nullus poterit iu­⁊ in. c. proxi. in fi. arg. ad in quo nulla de facta appellatione deberemus priuilegia ſue eccleſie re dicare ſine ſpāli mādato pape: hūc ſenſum lr̄a iſta cōpe mentio habebaturᵇ. Ideoqꝫ requi­nouare. Ex aduerſo uero fuit poſtu ⁊ hoc ītelligit̉ ex ip̄a ꝯfirmatio­tentiꝰ adaptat̉ ⁊ iſta fuit ne qꝛ tūc ſimpl̓r ꝯfirmat nulla ſiſti: que quibus litteris pͥiudiciuꝫ fa latum: vt cām ipſam diſcretis vi ſimplex confirmatio ſnīe conditione appoſita. De tali ciant. Reſpondemus igitur ꝙ po quā fecit papa in forma ris committere dignaremur: qui ꝯfirmatione hēs. sͣ. de of. dele. cōi cōmiſſa īpetranti: al̓s teſtes reciperent quos contra pri­ſteriores debent prioribus preiudi quoniam abbas. ⁊ sͣ. de trāſa. qͣre fuiſſet poſita hec de cium generareᵉ. Uerū ſi dicatur uilegia monaſterij et ad probanduꝫ c. i. ⁊ sͣ. de pac. quotiēs. ⁊ sͣ. de cret. in titulo iſto. potius in illis litterisᵍ ueritati ⁊ iuſticie p̄iu preſcriptionem legitimam inducer̄ teſti. veniens. ⁊ sͣ. de of. dele. debuiſſet poni in titulo d̓ dicantibus vel ſub alia forma ver proponebant. Nos igitur atten corā in fi. ⁊. jͣ. d̓ teſta. raynutiꝰ appella. ſi deberet intelli borum dūmodo nil diceretur de ⁊. c. raynaldus. ⁊. jͣ. de inſti. ex dentes quod iure ſit ciuiliᵏ ſtatutū vt gi ẜm illam decre. obla frequētibꝰ. ⁊. jͣ. e. c. pe. ⁊ in alijs lr̄is confirmationis exp̄ſſe: dicimꝰ quando periculum teſtiuꝫ formida te: ⁊ ex lr̄a vtriuſqꝫ decre. confirmatiōibꝰ cū dr̄: ꝯfirma. pꝫ intellectꝰ iſte. in illa ob ꝙ prime tādiuʸ ſuum debent habe­tur: ne veritas occultetur: ⁊ proban mus ſicut iuſte poſſides. ſic̄ ex­late dr̄ ꝙ plebanꝰ de ſam re vigorem: donec de iniqua ſentē di copia fortuitis caſibus ſubtraha ponit̉.i. ſi. jͣ. de ꝯceſ. pͥbē. qꝛ di bro ſuꝑ obſeruatione ſnīe tia cognitio plenior habeatur. tur: etiā lite non conteſtata teſtes ua uerſitatē. ⁊ iſtas duas decre. ī lr̄as ad iudices impetra TNno. iij. decano padeburen̄. litudinarij ⁊ alij de quibus ex aliqua telligebat tan. de ꝯfirmatōe q̄ uit cōmiſſiōis ſicut rōna Innouatio pͥuilegij nouum ius ratiōabili cauſa timetur ad teſtimo­ſit in cāe cognitiōe ex certa ſcīa bil̓r lata erat. ⁊ hic dicit̉ non tribuit nec antiquuꝫ confirmat pape: tamen ſi certuꝫ eēt ꝙ per nium admittantur: eiuſdem equita ꝙ reſcriptū cōfirmatiōis falſi ſuggeſtionē ꝯfirmatio ſit ſed ſi quod competebat conſeruat fuerat aſſecutus qꝛ papa tis ſimilitudine prouocatiⁱ predi­obtenta non valebit huiuſmōi eā ꝯfirmauit ī forma cōi Um dilecta in chriſto filia ab cta priuilegia quaſi iam nimia ve ꝯfirmatio. jͣ. c. ꝓxi. ⁊ ſic poſſunt ⁊ ſic nō intelligit̉ iſta ẜm batiſſa et ſorores eccleſie de tuſtate conſumpta: cuꝫ fnerint non intelligi iſte due decre­illā: ⁊ lr̄e ꝯfirmatiōis nō One niemorie. mittunt̉ h̓ iudicibꝰ ſꝫ illis O Poteſt legi ⁊ alijs mo­ꝗ ꝯfirmationē īpetrāt. b. dis ꝙͣ in rubro vt pꝫ ex īfra dicēdis: ſed nō inſiſto qꝛ nō continet vtilitateꝫ ma Umdilecta Greuius ſic pōt ſūmari. Innouatio pͥuilegij non in ducit ꝯfirmationē iuris in eo cōtenti. Diuidit̉ in ſeptem ꝑtes. Prīo gnam. ⁊ pͥmo ponit̉ cōſultatio. Scd̓o reſponſio bimembris ibi: Reſpondemꝰ ſcd̓m membrum ibi: verum. Ab. fi. ponit̉ ſoroꝝ petitio ⁊ pape cōmiſſio. In ſecūda ibi: Nos aūt. inꝗſitoꝝ re b Mādarūt. qd̓ facere non debuerūt: qꝛ appellatiōe īterpoſita nihil ē inno latio ⁊ canonicorū obiectio. In tertia ibi: vn̄. iudicuꝫ datio ⁊ ab ipſis ap uādū. ij. q. vj. appellatiōe. ⁊. ff. nihil īno. appel. pē. l. vna. īmo r̄uocari dꝫ exe pellatio. In qͣrta ibi: vn̄ nuꝑ. ſororū iterata petitio ⁊ eoꝝ ꝯͣdictio. In ꝗn̄ cutio an̄ꝙͣ de appellatōe cognoſcat̉. sͣ. de iureiur. veniēs. ⁊ sͣ. de app. dilecti. ta ibi: Nos igit̉. pape interlocutio ⁊ pͥuilegij innouatio. In ſexta ibi: ꝗa c Caute p̄ueniēs. qd̓ facere pͥmature nō dꝫ vt appellantē in cōmiſſione īpe v̓o. papa abbatiſſam cōſtituit ꝓcuratricem. In ſeptima ibi: Nolentes cō trata ſupplantēt. sͣ. de appel. oblate. ſecꝰ ſi nō pͥueniat diligentiā appellatio mittit principale diffiniendū. Abb. ſi. nis. jͣ. e. e.§. verum. qꝛ nunc valent pͥme vt ibi. i Non videremꝰ. nec poterat videri qd̓ nō erat: vt. xxv. q. v. ad ſedē. vl d Mentio hēbat̉. ⁊ iō nō valuerūt. sͣ. de reſcrip. ex ꝑte. qꝛ tacita veritate. ſi. tra vnā colūnā. v̓. h̓ ergo euigilēt ⁊c̄. ⁊ hoc iō non poterāt videre qꝛ īno sͣ. de appel. ſepe in fi. Et ita pꝫ ꝙ ſi ꝗs nō facit mentionē de appellatiōe aduer uatio nihil noui iuris tribuit. jͣ. de priuil. ex ꝑte. ⁊. c. qꝛ intētionis. ⁊ ſi ori­ſe partis nō valent lr̄e qd̓ eſt notabile. ſi. sͣ. de reſcrip. ex ꝑte. vbi de hoc. ginalis caſſatur ſil̓iter ⁊ innouatio ſiue cōfirmatio: vt. sͣ. de fi. inſtru. in e Generare. in hoc.ſ. ꝙ nō obſtātibꝰ pͥmis lr̄is cōfirmatōis iudices dati ad ter dilectos. ⁊ sͣ. de re iudi. cū inter vos. appellationē cognoſcēt de ea. sͣ. eo. c. i. ar. ⁊. jͣ. eo. c. ꝓxi. ad fi. ar. ſi. sͣ. de teſti. k Iure ciuili. in auc̄. de teſti.§. qm̄ multe. ⁊.§. hec v̓o. colla. vij. ff. ad. l. ex parte ade. ⁊. c. ad cām q̄. ⁊. jͣ. de priuile. dudum. Ber. aꝗl. in. l. aquilia. ff. de reſti. in intē. diuus. ⁊. C. de vſur. pupillari. l. vlti. f Si dicat̉. ī ſecūdis lr̄is īpetratis ab appellāte: ⁊ qd̓ dic̄ ſi dicat̉ ſupple maxīe ⁊ iure canonico. sͣ. vt lit. non conte. qm̄.i. reſpon. ⁊ sͣ. de teſti. ſignificauit g Illis lr̄is. ꝑ hāc gn̄alitatē nihil reuocat̉. sͣ. de do. ⁊ ꝯtu. ex lr̄is. ⁊. ff. ad. l. ⁊ capi. cum olim. cor. de fal. diuus. nec valet legatū vel ſtipulatio fundi in genere ſcā nullo fun l Similitudine prouocati. ſimilis.n. equitatis rō ſimilia iura ſuadere