Seite
De appella. ⁊ rela. 2 1 9 a Habet regreſſum. ang. in. l. fi. jͣ. de var. ⁊ extraor. cogni. tenet ꝙ poſſit mus an ſecūdus. ⁊ tenet ꝙ ſecunduſ ⁊ ibi etiā q̄rit ad ꝗd poterit ꝯueniri iudex conueuiri etiam ſi ſemel vel bis fuerat appellatum vel renuciatuꝫ iudex appellatiōe pendēte: ⁊ dic ꝙ diſputauit h̓ bal. ibi dic ꝙ videt̉ ꝙ h̓ allegat Inno. in. c. paſtoralis. de offi. dele. ⁊ in cle. ſepe. in glo. perempto pēdeat ex futuro euētu: ⁊ ſubdit bal. ꝙ ꝑ deſertionē appellatiōis purgat̉ rie. de appel. qn̄ autē pars poteſt appellare an habeat regreſſum contra iniuſticia pronunciationis facte inter partes: ſed non future inter par­iudicē litem ſuam facientem vide omnino bar. in. l. ſi nūmos. sͣ. de admi. tē ⁊ iudicē ⁊ nihil allegat adde qd̓ idē bal. de pa. cōſtā. in ver. idonei dicit tuto. vbi de ꝙ iudex non hoc ⁊ ꝑ bar. facit litē ſuaꝫ in. l. ſi reo. sͣ. tio: vt. jͣ. ꝓxi.§. i. Secundo q̄ro quotuplex ſit ex prima parte tex. ibi dum dicit: ius appellandi ſi eligit arbi­de alie. iudi. appellatio: Rn̄deo principaliter triplex. quedā tros qui ma ⁊cͣ. ⁊ ſic appellatio eſt ius: vt dixi. sͣ. proxi. Secū mū. cā fac. ⁊ le iudicaue­eſt appellatio a diffinitiua quā. sͣ. diffiniui: ⁊ iſtā .jͣ. eo. ti. in. l. do no. ex fi. tex. ibi dum dicit: poſt reſcriptū pro rūt. argu. illi iij.§. ex ꝗbuſ cōiter ꝓſequitur per totum iſtum tractatū. que­uocare. ex quo apparet ꝙ quandoqꝫ grauamen us littere eſt ſꝫ quid ſi ꝑs dam eſt appellatio ab interlocutoria: ⁊ iſtam la­eſt tale quod infertur ante ſententiam: quod ꝑ ar. l. idemqꝫ appellauit ⁊ .§. ſi tutores te ꝓſequitur. jͣ. de appel. re. l. ij. quedam eſt ap­appellationem a diffinitiua poteſt reparari tūc poſtea eſt de .sͣ. mandati. pellatio ab alijs actibꝰ extraiudicialibus: ⁊ iſtā ſerta appella ab illo grauamine non poteſt appellari. Op. ſed ibi māda tio. vid̓ īno. ꝓſequitur. jͣ. quando ap. ſit. l. i.§. ſolet. Tertō ꝙ princeps non ſit conſulendus: vt. l. eum quē tori immine in. c. ſepe. eo. quero quare iutroducta eſt appellatio: Reſpon bat explica­.§. i. sͣ. de iudi. ſolu. glo. ꝙ hic princeps conſuli ti. ſed vtrum tio negocij: deo iuriſconſultus in hoc prin. determinat ꝙ iō tur de iure non de facto. ⁊ ſubdit glo. ꝙ iſto ca appellatione hic ſola ele introducta eſt: vt iniquitas vel imperitia iudicā pendēte poſ­ſu princeps non dat dilationem: vt. C. de dilat ctio perſona ſit agi cōtra tis corrigatur: licet qn̄qꝫ aliud cōtīgat. Con .l. cū a nobis. quod no. ad hoc vt conſultor aſſū rum: quia iudicem. vid̓ tra hoc op. ꝗa ſi ſnīa cōtinet iniquitateꝫ eſt ipſo nihil faciebāt ptus: vt conſulat de iure nō pōtᵖ nouas proba bald. in. l. ob nomine eli­iure nulla nec eſt opus appellatiōe: vt. l. i. in pͥn. ſeruare.§. ꝓ tiones ſeu noua inſtrumenta recipere. ſed debꝫ gentis. Iteꝫ ficiſci. ff. de .jͣ. que ſen. ſine ap. re. ⁊. l. ij. C. quādo prouo. nō cōſulere ſuper hiſ: que a iudice tranſmittuntur: ꝗa quod bo offi. procōſ. eſt ne. ſo. intelligas hic errorem non fuiſſe exp̄ſ­vt. l. cum a nobis. C. de dila. Oppo. ꝙ non na ſūt bene­⁊ ad id quod ſum in ſententia. Item op. quia ſententia po fieriˢ cēſent̉. poſſit appellari. aut enim dicis appellari ab ipſa no. bar. adde argu. l. qͣꝫuit teſt per iudicem appellationis reſcindi ex nouiſ eundeꝫ in. l. relatione. ⁊ hoc videtur falſum: quia relatio nō de cōdi. ⁊ de .iiij.§ ſi tam probationibus: vt. l. eos. C. de appel. ⁊ ſic nō de ſit niſi cum iam littere ſunt a partibus approba mō. ⁊ quod vicinum. de tegetur iniquitas ſeu imperitia iudicantis. So. te: quo caſu nō appellatur: vt. jͣ. quando appel. no. de iureiu dam. infec. ⁊ iniquitas eſt re ipſa reſpectu litigantis ꝗ debuit ran. in. l. euꝫ ſit. l. fi. aut dicis appellari ab ipſo reſcripto prin­adde quod qui.§. in po­vincere ⁊ ſuccubuit: non aūt eſt iniquitas reſpe­tenet Ange. cipis non ab ipſo reſcripto: ⁊ tunc videtur con pullaribus. p̄ in. d. l. iiii.§. ctu iudicis: vt no. in. l. eos. C. eo. in glo. magna. tra. l. i. in prin. jͣ. a qui. appel. non licet. Sol. dicit dictis etiam fi. eo. titu. de Ultimo no. gl. hic poſitam que dicit ꝙ vtro­adde ꝙ ubi a glo. intelligas hic appellari a ſententia lata ẜm dam. infec. ſentētia non qꝫ caſu iudex facit litem ſuam. ⁊ ſic īnuit ꝙ licet reſcriptum prinpcipis: ⁊ ẜm hoc tex. qui. jͣ. dicit vbi tenet ꝙ poterit ap­pars poſſit appellare nihilominus habet regreſ poſſet conue ab enunciatione debet exponi.i. a ſententia lata pellari tamē uiri iudex tē ſumª contra iudicē male iudicantē. de quo dic: ẜm formam reſcripti. tamen glo. poſita ſuper il­iudex facit li pore ſindica vt in. q. quam de hoc diſputaui de qua faciā mē litem ſuā: vt lo verbo enunciatione aliter intelligit: vt dicam tusᵉ ratione sͣ. dixi. l. pe. ⁊ tionem. jͣ. de var. ⁊ extraor. cog. l. fi. inique ſentē­.jͣ. tamen predicta ſolu. eſt vera in ſe: vt ſtatim di ibi no. C. de tie per eū la Ex.§. ſequenti. cam. Oppo. in aucͣ. in medio li.§. i. gl. ponit pac. etiam ſi te ſi ab ea nō Conſultor aſſumptus de iure non poteſt no tres ſolu. tene primam quam ſequitur Dy. Iac eſt nulla vti fuit appella. uas probationes ſeu noua inſtrumenta aſſume etiam dixi. sͣ. de are. ⁊ Oldra. Opponitur dicitur hic in fi. tum ⁊ appel ⁊ not. bal. in re: ibi. Op. Et an a ꝓnunciatione que fitl de pͥn latio eſt dſer ꝙ ab interlocutoria qua pronunciatur principē .d. l. ſi vt pro ta: vel etiam cipe conſulendo poſſit appellari. Et an a litteriſ conſulendum non appellatur. contra. jͣ. quādo ponis. in. iij. ſi ſentētia fu­que mittuntur principi pro cōſilio. Et an a ſen col. C. quo­ap. ſit. l. i. in prin. C. de rela. l. i. in fi. ſolu. Ioā. ⁊ it confirma­modo ⁊ quā tentia lata ẜm reſcriptum principis poſſit appel Azo. dicunt ꝙ hic dicitur non eſſe appellanduꝫ ta. ⁊ hoc ipſe do iudex per lari: ibi. Pro cuius. Et a ſentētia lata ẜm ꝯſiliū tenuit ꝑ no. .ſ. de neceſſitate: bene auteꝫ poteſt appellari: vt Angel. hic ⁊ per Inno. in auſſmptum de conſenſu partiuꝫ poteſt appella in contrarijs. ſed hoc nō placet: quia cōtra hūc Imo. ⁊ ang. .c. paſtoralis ri: vt in fi. l. in. d. l. i.§. b̓ text. vnde alij dicunt ꝙ in illa. l. i. jͣ. quando ap. ad fi. de offi. verba. quod A ſententia lata ẜꝫ ſit. princeps conſulebatur poſt ſententiam: hic deleg. ⁊ in. c. Queſituꝫ II. reſcriptum princi­quiſqꝫ iur. ſepe. de ap ante: ⁊ ī. l. illa. i. C. de rela. nō dicit ꝙ appellet̉: ſꝫ .sͣ. ⁊ ad limi­pel. ita ſing. pis poteſt appellari non ab ipſo reſcripto: vel ꝓ dic̄ refutatorias p̄ces: hͨ ē ꝯͣ ꝓnūciationē q̄ fit ꝯͣ tationem cle tranſit Io. d̓ nunciatione facta de principe conſulendo. h. d. men.i. de re conſultationeꝫ: ⁊ hanc ſequitur Pe. ⁊ quidam imo. in. d.§. iudica. vide Primo ponit queſtionem. Secundo ponit re­alij moderni: quod non placet: quia in. d. l. i. jͣ. fi. ⁊ ibi etiaꝫ que dixi in Angel. tenet ſcriptum: ex quo colligitur deciſio queſtionis. quando appel. ſit. non dicitur ꝙ eſſet lata ſentē .l. a diuo pio ꝙ licꝫ ille cō Tertio ponit deciſionem cuiuſdam queſtionis in.§. ſi ſuper tia diffinitiua. ſed etiam intelligi poteſt ꝙ non tra quem la­rebus. circa que tacice colligitur ex reſcripto. Secunda ibi. erat lata: vt ibi no. vnde glo. ponit tertiam ſolu te ſunt tres fi. de re iudi de qua re. Tertia ibi. huic conſequēter. No. tionem que continet ipſam veritatem. Pro ſententie nō ca. ⁊ ad eius audiatur ꝑ materiam vi viam iniqui de que dixi tatis vel nullitatis clemē.i. de re iudi. tamen contra ipſum iudicem pōt in. l. de pupillo. in.§. qui opus. sͣ. de operi. no. nuncia. ⁊. l. iiij.§. con­conqueri ẜm ipſū qd̓ no. adde bal. in. l. fi. C. de pena iudi. ⁊ dixi poſt bar. demnatum. vbi per moder. sͣ. de re iudica. ſed an iudex qui condemna­in. l. iiij.§. cōdenatu. de re iudi. ⁊ ibi ſormaliter ſcripſi v̓ba Ang. ⁊ idē vi tur in ſindicatu ⁊ ſoluit expenſas litis in quibus negligenter omiſit con det̉ voluiſſe Bal. ⁊ Cy. in. l. i. sͣ. qd̓ quiſqꝫ iur. idē ſequit̉ bal. in. c. i.§. iu demnare partem victam calumnioſe litiganteꝫ poſſit eas repetere ab eo dices. de pa. iur. fir. idē dicit Inno. in. c. ſacroſancte eccleſie. de ſente. ex­quem debuiſſet condēnare. dictū fuit ſingu. ſpe. ꝙ ſic: in titu. de īpēẜ.§. cōi. vꝫ ꝙ quādo a ſnīa nō fuit appellatū ꝙ iudex nihilominus pōt ꝯueni poſtremo ver. illud. per. l. niſi opinatores. C. de exacto. tribu. lib. x. quod ri. adde tn̄ qd̓ quādo appellās in appellatiōe obtinuit ꝙ tē videt̉ ꝙ iudex eſt not. quod tamen Imol. impugnat ⁊ bene in. l. ſi tertius.§. celſus. de ſolum poſſet cōueniri quo ad expenſas li. arg. l. ſi vēdidero.§. ſi ticius. de aqua pluuia. arcen. tenens contrarium. ⁊ fuit originalis ſententia Bald. fur. ꝙ hic late proſequit̉ domi. Io. de imo. idē no. bar. in. l. iij.§. ex ꝗbus in. l. ſancimus. ad fi. C. de iudi. poſſit tamen opi. Specula. ſaluari in vno de alie. iudi. mu. cau. fac. adde ad predicta bal. ī. c. ſancimus. in ti. quo tē­caſu ẜm Roma. in. d. l. celſus. quando expenſe lit. eſſent promiſſe in con­pore milles. adde qd̓ bald. in. c. i.§. iudices. de pa. iur. fir. q̄ſiuit ꝗd ſi ſnīa tractu: quia tunc etiam poſt iudicium finitum iure actionis peti poſſent ſit ipſo iure nulla: vtrꝝ iudex faciat litē ſuā: ⁊ dicit ꝙ ſic: in eo in quo par ẜm glo. in. l. non ſolum. sͣ. de rei vendica. ⁊ in. l. iij.§. ſi rem. ff. de leg. iij. tē dānificauit: ꝗa grauat ꝑtē pretextu officij. ⁊ ſic rn̄dit iuxta eſtimationē merito iudex illas repetere poſſet. quod eſt no. quia latius ſuper hoc lo­intereſſe. de quo ibi latius per eū: ⁊ ibi etiam dicit bal. ꝙ vbi hꝫ arbitriuꝫ cutus ſum. vide que dixi in. d. l. niſi opinatores quod not. per Bald. in facit litē ſuā ſi nō ſeruauerit cōſuetudinē: vt no. in. l. ꝗd ergo.§. pena gra­.l. mancipia. C. de ſer. fugiti. uior. sͣ. de infami. quod dictum corroborat per ea que ibi dixi: ⁊ ibi dixit b Queſitum non poteſt. adde Barto. in. l. i. C. de rela. per moder. in. l. bal. in. q. bar. hic ꝙ ſi pars nō appellauit: tn̄ iudex pōt conueniri. de quo fina. ff. de fer. ⁊ in. l. ex illo. jͣ. eo. ⁊ in. l. i. nil noua. appel. pen. ⁊ habes tex. etiam ibi latius per eum vbi etiam dicit ꝙ ſi appellatum eſſet ⁊ ſententia in. c. licet de offi. delega. in. vj. ⁊ Bald. in. d. l. fi. in fi. de fer. ⁊ ad materiā eſſet confirmata contra ipſum non poteſt agi. Sed dubium eſt pone ẜm addde bar. ⁊ alios in. l. ad principem. j. eo. eum iudex primus tulit ſententiam a qua fuit appellatuꝫ ⁊ ſententia fuit e Op. adde bal. in. l. fi. C. de relatio. vbi tractat qn̄ hꝫ fieri relatio. an ab confirmata ab iſta ſcd̓a non fuit appellatum quis faciet liteꝫ ſuam an pri ea poſſit appellari: ⁊ de pluribus alijs qōni. iuxta fi. EEE E iij