Seite
De appella. ⁊ rela. cuius declaratione ſciendum eſt ꝙ tria ſunt cōſi non vitiat. ſecus ſi minorem appellauerit. hoc .l. generali­deranda. Primo pronūciatio de principe con­ter.§. ſiꝗdē. dicit. Primo ponit queſtionem. Secūdo ſolu C. de re. cre ſulendo: ⁊ ab iſto nō appellatur quia per eaꝫ ne tionem. Tertio eam approbat per reſcriptum. di. ⁊ de iure­mo grauatur: vt hic. Secūdo eſt ip̄a relatio ſeu Secunda ibi. ⁊ ſiquidem. Tertia ibi. deniqꝫ. iur. ⁊ qd̓ ibi littere que mittuntur principi pro conſilio: ⁊ ab dixi ſed ꝯcor Oppo. quia error iuris non nocet in dānis: da. qd̓ in. d. iſtis poteſt appellari ſi ꝗs ſenſerit ſe grauatuꝫ ſi ut. l. error. sͣ. de iur. ⁊ facti ignorā. So. dicit glo. §. ſiquidem. iudex in eis mendacia inſeruerit vel veritatem hic ſpeciale quia ad iuris rigorem conſeruan­fuit ſpecialiſ tacuerit: ⁊ ita loꝗtur hic. ⁊ ẜm hoc procedit illa dum hoc inducitur: ad quod facit in. l. qui exce cōſcuſus hic glo. poſita ſuper verbo ab enunciatione. que ex ſimplex: ⁊ ad ptionem. sͣ. de cōdi. indebi. ⁊. l. iulia. eo. titu. in hoc tibi alle ponit.i. a mendacij relatiōe principi facta. ſic lo­principio. Oppo. hic dicitur ꝙ ſi minor iu­go diſtīctio­quitur. l. i. in prin. jͣ. quando appel. ſit. Et eſt ad dex appellatur non valet appellatio ſed prefe­nē Io. an. c. uertendum ꝙ cum ab iſta relatione appellatur ctus minor eſt conſule: quia conſulᶜ eſt ſuperillu pe. ⁊ ibi glo. debet rationem grauaminis exprimere.ſ. ꝙ fal­in ſimili. d̓of ſtris ⁊ prefectus illuſtris: ut in aucͣ. ut cum de fi. dele. ⁊ ī ſi­ſum ſit inſertum ⁊ verum ſit omiſſum: vt ibi. ſi appellatio. cogno.§. id. ⁊ in aucͣ. ut ab illuſ. ⁊ mili add̓ bal. enim docuerit vel falſa ⁊cͣ. vt. d. l. i. jͣ. quando ap ꝗ. ſu. eos ſunt.§. i. ⁊ in aucͣ. cōſti. que de dig.§. i. in. l. ij. C. eo. pel. ſit. ſicut in qualibet appellatione ab interlo Sol. dicunt quidam maior eſt quo ad dignita­c Si quis cutoria: vt plene dicam. jͣ. de appellatio. re. l. ij. in appellatio tem: non quo ad adminiſtrationem: quia non ne qꝛ cōſul. Tertio eſt appellatio a diffinitiua ſentētia lata habet niſi voluntariam: ut. l. i. sͣ. de offi. conſul ⁊ an conſul ẜm reſcriptum ⁊ ꝯſilium principis. ⁊ ab iſta po­quod glo. reprobat quia habet etiam cōtentio­habeat iuriſ­teſt etiam appellari ut hic: ẜm alium intellectuꝫ ſam: ut. sͣ. de arbi. l. ij. in fine. ⁊. l. ſequenti. Alij ditionē con­quem. sͣ. poſui in ſecundo contrario: ⁊. in. l. i. in tentioſaꝫ. di­dicunt ꝙ hic loquitur de illis qui habent digni xi in. l. i. sͣ. de princi. jͣ. quando appella. ſit. ⁊. C. eo. ti. l. ij. Sed tatem non adminiſtrationem: quam dicunt qui offi. conſu. contra hoc inſtatur ſi a reſcripto principis non dam Dy. tenuiſſe. ſed non placet: quia ſi non poteſt appellari: ergo nec a ſententia ẜm reſcri­haberent conſules adminiſtrationem non poſ ptu principis lata. non enim pōt pars conque­ſent delegare: ut. C. qui pro ſua iuriſ. l. i. vnde ꝗ ri de facto: quia ꝯſultationeꝫ approbauit: ut. l. i. dam ſoluunt tertio modo ꝙ hic loquatur de iu .jͣ. quando appel. ſit. nec de iure ꝙ princeps ſic dice minore eo qui iudicat. ſed prefectus eſt mi ꝯſuluit quod eſt ius. Rn̄deo ſi dicis partem nō nor eo qui iudicaturus eſt ſcilicet conſule non conſenſiſſe relatiōi planū eſt. idem ſi dicereꝫ par minor eo qui iudicauit. Sed hec non eſt vera: tem ꝯſenſiſſe: tamen fuit decepta in tenore ipſi quia cum hic fuerit iudicatum per iudicem de­relationis. argu. C. plus va. quod agit̉. l. fi. ſed ſi legatum a conſulibus ſi conſules dicerent̉ ma­ꝯſenſerit nō decepta: tunc etiā pōt appellare ut iores prefecto ⁊ eius delegatus diceretur ma­cauſa reparet̉ ex nouis probationibus: ⁊ all̓. ut ior quia eius iuriſditione utit̉: ut. sͣ. de offi. eius .l. eos. C. eo. Iteꝫ ꝯtra predicta inſtat̉ ſi gra­cui manda. eſt iur. l. i.§. qui mandatam. ⁊ ideo uamen qd̓ infertur per mendacem relationē po dicendum ꝙ hic tex. debet intelligi de maiore teſt reparari per appellationē a diffinitiua: ut di vel minore eo ꝗ iudicaturus eſt in cauſa appel­ctū eſt. ergo ab ipſa relatione nō pōt appellari: lationis: quod tenet glo. in principio noſtri.§ ut hoc.§. in fine. cuius contrarium. sͣ. dixi. Sol. Ad contrarium reſpondetur ẜm primaꝫ ſo­a Sol. per per appellationemª a diffinitiua iſtud grauamē lutionem. sͣ. poſitam. videlicet ꝙ conſul eſt ma appellatiōeꝫ nō poteſt reparari ſine magno preiudicio par­ior quo ad dignitatem: minor vero quo ad ad­ide tenꝫ bal. in. l. ij. jͣ. de tis. nam poſt confilium principis datum du­miniſtrationem. nam prefectus habet cognitio appel. reci. rior eſt cauſa noſtra: quia iudices fauent conſi­nem omnium que in urbe occurrunt: ut. l. i.§. b Ultimo lio principis: ut ar. l. iij.§. i. sͣ. de alie. iudi. mu. cum urbem. sͣ. de offi. prefe. ur. ⁊. C. de offi. pre­no. et ad iſta cau. fac. propter qd̓ preiudicium debet admitti adde tex. ij. fe. ur. l. i. ⁊ eſt illuſtris. cōſul auteꝫ ſuperilluſtris. q. vi. ante cū appellatio. argu. jͣ. e. l. a ſentētia. ⁊ dicā in. d. l. ij. ⁊ ſic habet maiorem dignitatem: non auteꝫ ma ſeq. ⁊. c. cām .jͣ. de ap. re. Vltimo no. ꝙ lꝫ cauſa conſulen iorem adminiſtrationē. Simile videmusᵈ in car que. de re. iu d Simile da de ꝯſenſu partiū ſit cōmiſſa: tn̄ a ſententia la dinalibus qui non habent maiorem dignitateꝫ di. ⁊ ibi doc. uidemus. ad ta ẜm dictum ꝯſilium pōt appellari: ut hic cum vide. jͣ. qn̄ ap ꝙͣ habeant epiſcopi: ſed maius officium. quod de glo. in. l. pel. ſit. ī. l. fi. ſi. facit. jͣ. e. l. ex conſenſu: in prin­ep̄ale. C. de autem dicebatur in prima ſolutione: ꝙ conſul glo. no. d̓ ap Ex.§. ſequenti. epiſ. audi. ⁊ ī habebat ſolam uoluntariam: non eſt uerū: quia pel. c. intima .l. i. de offi. p̄ Que eſt ratio ꝙ error in appellando mino­ſti. ⁊ ibi do. immo habet etiam merum imperium: ut. l. ij. in fe. preto. ubi rem iudicem vitiat appellationem: ſed nō ſi ap­Anto. ⁊ bal. princi. sͣ. de in ius vo. Oppo. ꝙ error uitiet dixi. in. l. nouum. pellatur ad maiorem: ibi. Quero. Et an valeat iudicium. l. ſi per errorem. sͣ. de iuriſdi. om. iu ⁊ ī. l. ex illo. appellatio ad principem omiſſis medijs: ibi. di. glo. non ſol. Dy. dicit ꝙ ibi loquitur de erro C. de rela. ⁊ Quero. Et in quo error noceat appellando ad dicit do. an­re qui habuit originem ex actu precedente iudi to. in. c. inti­minorem: ibi. Quero dicitur. Et quid ſi dixit cium. iſtud non placet: quia non uidetur habe­maſti. ꝙ lꝫ ſit appellet̉ ad iudicem competentem: ibi. Quero re rationem. Dic ergo ꝙ ibi loquitur de actu ꝗ cauſa cōmiſ­quid. Ad quem autem appelletur cum ciuitas debet habere robur ab ipſo iudice coram quo ſa cōſulenda non recognoſcens ſuperiorem ſibi elegit recto d̓ cōſenſu ꝑ­ſit: in quo ſi eſt erratū vitiat̉ actus ꝓpter defectū tium poterit rem. Et ad quem appelletur cum aliquod colle iudicis. unde etiam dicerem hic ꝙ ſi quis pro­nihilominui gium habet rectorem: ibi. Quero tamen cum ſequeretur appellationem coram iudice compe appellari: ⁊ verſi. ſequenti. Et ad queꝫ appelletur cum pro­ad bar. h̓ ui­tenti proſecutio eſſet nulla. ſed hic loquitur de ximus ſuperior non poteſt haberi: ibi. Quero. de not. per ipſa appellatione que robur aſſumit ex. l. pote­bal. in. l. tale. Et ad quem appellatur cum laicus ⁊ clericus ſi ſtate. non autem ex aliquo facto iudicis ad queꝫ §. ꝗ ꝓuoca­mul iudicant: ibi. Quero pone. Et quid ſi epi­appellatur cum non appelletur coram eo. ideo uit. ī. ix. coll. ſcopus iudicat ut comes ad queꝫ appellabitur: .sͣ. de pac. et ſi in eius perſona erratur: ⁊ ad maiorem appel­oīno bar. in vide in fi. latur dictus error per. l. corrigitur. Oppo. sͣ. .l. ſi cōuene­de aqua plu. ar. l. ſed hoc ita. Sol. dicit Dy. ibi rit. de re iu. Si quis in appellatio­⁊ qd̓ ibi dixi loquitur de errore extra iudiciuꝫ: hic in iudicio. ne. Seipſum ſummat in fine. error in appellan­allegat tex. tu dic ibi error impedit voluntateꝫ ⁊ conſenſuꝫ cōtrariuꝫ in do iudicem maiorem vel parem appellationem hic uero fuit talis error qui non impedit uolūta