Seite
ut ibi dr̄. i. ſemꝑ flere debē̓t ⁊ triſtes eſſe. xvi. q. i. placuit. denunciare aūt pn̄t ad penitētiā quēlibet chriſtianū. qꝛ cuilibet dictū videt̉. ſi peccauerit in te ⁊cͣ. nulla facta exceptiōe. maxime ſi dr̄ eſſe preceptū. ar. sͣ. de iureiur. quēadmo dum. Sed ꝯͣ videt̉ dicere predictū. c. placuit. vbi dicit̉ ꝙ monaſteriū exire nō dꝫ monachꝰ. ſed tanꝙͣ mortuus ibi eſſe. Sed pone. monachus eſt in ſcholis de licentia abbatis. nunquid poteſt accuſare uel aliter age re? Reſponderi pōt ſi eiꝰ int̓ eſt. qꝛ eoipſo ꝙ monachus d̓ licentia abbatis eſt in ſcholis per ꝯſequens oīa ei conceſſa intelliguntur. ſine quibus ibi cōmode nō poſſit viuere. ar. sͣ. de offi. dele. p̄terea. c. pru­dentiam.§. vi. ⁊. c. ſuſpitionis tn̄ pro alienis debitis interce dere non poſſet. ut ꝑ hoc mo naſterium obligaret. cuꝫ hoc non intellexerit abbas. ar. sͣ. de fideiuſ. quod quibuſdaꝫ. ⁊ sͣ. de ſolū. ſi quorundam. niſi ꝙͣtū ꝑtinet ad propriā neceſſi tatē. ⁊ hͦ ſi abbas ei cōcedat. i Expenſe neceſſarie. ar. ad uerſarium aduerſario cōpel­lendum in expenſis ꝓuidere contra ſe. ar. ff. de inoffi. teſt. ſi inſtituta.§. iij. C. de carbo. edi. l. ul. C. d̓ or. cog. l. ul.§. i. v̓. nam ſi tales. etiſte expen ſe neceſſarie tantum erunt ſi ne quibꝰ cā explicari non po teſt. de expenſis ſatis habes. sͣ. de do. finem. k I conſtiterit. caſus. Sa erdos iſte petebat ec cleſiam ſibi reſtitui. qua dice bat ſe iniuſte ſpoliatum fuiſ ſe. Dicebatur in contrarium ꝙ non erat audiendus. quia fuerat ſpoliatus. cum non in titulatam ſed cōmodataꝫ ha bebat tantum eccleſiā. Itē ꝗ qͣſi ebrius in taberna pernoc tauerat. nulla dormitōe facta illa nocte. in ſequenti die ma ne miſſam celebrauit ipſe. ⁊ ideo iuſtus priuatus fuit per iudicē ſuū. coraꝫ quo ſuꝑ his fuerat accuſatus. ⁊ ipſe hec oīa negabat dicēs. ꝙ canoni­ce ī ea fuerat inſtitutꝰ ⁊ iniu­ſte ſpoliatꝰ ⁊ poſt appellatiōꝫ mādat papa pͥmo inꝗri de p̄­miſſis q̄ ſi va ſunt imponat̉ ei ſilentiū ſuꝑ ipſa eccleſia. Si vero ipſam habuerit canonice. ⁊ nō fuerit con­uictus de crimine. uel poſt appellationem fuerit ſpoliatꝰ. reſtituat̉ ei eccleſia. l Cōmendata. ſic. sͣ. de elec. dudū. ⁊. xxi. q. i. qui plures. commendare.n. eſt idem ꝙ deponere. ff. depo. lucius ſempronio. ⁊ sͣ. de depo. c. i. Qui.n. depo­nit rem penes aliū. poſſeſſionē intelligit̉ retinere. ff. depoſi. licet. ⁊ quandocū qꝫ vult poteſt depoſitum ſiue rem commendatā reuocare. sͣ. de depoſi. bona fides.§. i. vbi de hoc. ⁊. ff. depoſ. l. i.§. pe. ⁊ ita licite huic preſbytero potuit au ferri eccleſia cum ipſe non poſſideret. ⁊ ſic non fuit ſpoliatus. k In taberna. lxiiij. di. non oportet. l Pernoctauerit. pernoctare noctem totam ſignificat. ff. de verbo. ſigni. vr­bana.§. pernoctare. ⁊ sͣ. de ſpon. veniens. ij. m Dormitione. vn̄ non videtur ieiunus propter indigeſtionem ſed pranſus celebraſſe. quod fieri non debet de conſe. di. i. ſacramenta. ⁊ de conſe. di. ij. liquido. n Ante ep̄um. sͣ. de ꝯfeſ. cum ſuꝑ. ⁊ p̄ſente aduerſario. ff. de ꝯfeſ. certū.§. ij. ergo ſi coram alio non ſuo iudice non noceret talis confeſſio. sͣ. de iudic. at ſi cleri. o Sine coactione talis confeſſio ſic ꝑ coactionē extorta nō preiudicat xxxi. q. ij. lotharius. xv. q. vi. c. i. C. quorum appel. non re. l. ij. ⁊. ij. q. vi.§. ſunt quo rum. v̓. nullus homicidarum. p Conuictus. vn̄ priuari non debuit ſine culpa. lvi. di. ſatis ꝑuerſum. ⁊. xvi. q. vij. inuentum. q Poſt appellationē. qd̓.n. poſt appellationem legitime interpoſitum fit. dꝫ in irritū reuocari. sͣ. de of. del. ſuꝑ queſtionū. in fi. ⁊ sͣ. de appell. bone. r Reſtitui. cum fructibus ꝑceptis. sͣ. de reſti. ſpo. grauis. vbi de hoc. a Eminimus. pro altera parte.i. pro ſeipſo ex aduerſo. b Accuſaret. ſed non videtur ꝙ locū haberet adhuc accuſatio. cū nondū habuiſſet plenū ius. ſꝫ potiꝰ debuiſſet excipere ꝯͣ eā ꝙ poſſet ꝯcedi ſꝫ quia re alios acuſare non poſſint. Quibuſ ſiquidē cū ꝓpriū nō habeāt: de re­bus monaſterij expenſeⁱ debēt ne. ceſſarie: donec cā debitū finē accipi at miniſtrari. Dem. I cōſtiterit ꝙ. D eccleſia nō ꝑpetuo cōceſſa ſed ad tēpꝰ fue rit cōmēdataˡ: ⁊ de vinolentia ⁊ ꝙ ī tabernaᵉ ꝑnoctaueritᵗ: ita ꝙ altera die nulla premiſſa dormitōe miſſā cātaſſet: ⁊ īfra. Si de hoc rōnabili­ter ꝯuictꝰ fuerit in iudicio an̄ⁿ epūꝫ ſuū: ſiue accuſatus uel ad rōnē poſi tꝰ ſine coactiōe fuerit ꝯfeſſꝰ: ei ſuꝑ eadē eccleſia ꝑpetuū ſilētiū īpōatis ipſū ab īpetitiōe. b. deſiſtere cōpel lentes. Ceterū ſi eidē fuit eccle ſia canonice cōceſſa ⁊ tradita: ⁊ po ſtea de crimine aliquo non fuit ꝯui ctꝰᵖ: ꝑꝑ quod de iure debuit ſpolia ri uel poſt appellationemq: ſicut ali qn̄ allegauit: eccleſia illa fuerit ſpō liatꝰ ipſā ei facias reſtituiʳ ⁊ in pace dimitti. Dem. Eminimꝰ tibi mādaſſe ut. c. Oabbatiſſe: cuiꝰ electionē ꝯfir mauimꝰ: munꝰ bn̄dictiōis īpende re ꝓcurares. Sꝫ qꝛ. h. ꝓ alteraª ꝑ te a te ad nr̄am audiētiā appellauit ꝓponēs ꝙ de ſymonia accuſaret eādē: mādatū noſtꝝ diſtuliſti effe­ctui mācipare. Quia uero te nō de cet in hac ꝑte ap. eiuſdē. h. deferre cū idē illiꝰ manifeſtꝰ fuerit īimicꝰ ⁊ ꝯtra eā teſtimoniū tuleritᵈ: māda mꝰ quatenꝰ: cū inde fueris requiſi tus prefate abbatiſſe munus bene dictionis non differas impartiri. Nno. iij. archiepō. biſuntino. Ice: ī beato petro: ⁊ īfra. Sa pellit̉ ab obtento. poteſt admitti accuſatio. de hoc dicit̉. jͣ. e. ſuꝑ his c Inimicus. gͦ ſi non fuiſſet manifeſtus inimicus deferenduꝫ fuit appellationi. quia tunc cum crimen ſymonie exceptum ſit. eam po­terit accuſare. ut plene dictum eſt de hoc. sͣ. eo. cum. p. d Culerit teſtimoniū. ⁊ forſan ſuꝑ eadem cauſa uel alia conſimili alio ipſam accuſan te. ⁊ ob hoc ſoluꝫ p̄ ſumeretur inimicꝰ ſi. sͣ. e. cum. p. ⁊ ſi. i. ij. q. iij.§. iteꝫ in cri­minali. in prin. vbi de hoc. e Icet. queſiui mus. Sꝫ qͣre I papa q̄ſiuit ab iſtis vtrum vellēt aliꝗd proponere contra ipſum? ſi eniꝫ accu ſator non compare ret in termino pre­fixoʳ. amplius non auditur niſi probet iuſtam abſentiam. iiij. q. v. quiſquis. ⁊ C. qui accuſa. non poſ. ſi eas. ⁊ sͣ. d̓ fi. inſtru. accepimus. Rn̄. non ſtatim dꝫ iudex abſoluere p̄­ſentem. licet accuſa tor ſit abſens. quia poteſt eſſe ꝙ habe­at iuſtā cauſam ab ſentie. ut. sͣ. ut li. nō ꝯteſta. quoniaꝫ. Iu dex habere debet rationem viaruꝫ ⁊ temporis ⁊ alteriꝰ etiam impedimen ti. ff. d̓ vaca. mune. tempus. ff. quib. ex cauſis ma. ſi cui.§. ff. de dam. infec. ſi finita.§. ſi forte. ff. de iudi. ſi pretor. in fi. ⁊ sͣ. de re iudi. cū bertoldus. Et ideo papa iſtos requiſi­uit. quia forte non credebat ꝙ iuſta cā impediti tacerent. ar. ij. q. vij. plerūqꝫ Et nota ꝙ licet ab ſenti reſtituatur ac cuſatio ſua. ff. qui ex cau. ma. ſi cui.§. i. tamen minor non reſtituitur ad accuſandum. ff. de mino. auxilium. uel ideo non imponitur ſilentium accuſatori. quia accuſator prius monendus eſt ut procedat. C. qui accu. non poſ. qui crimen. ⁊ ideo iſti requiſiti fuerunt ſi vellent aliquid prope nere. quia ſi requiſitus accuſator non procedat ammodo non audi tur ut hic patet ⁊ per iura predicta. Sed videtur ꝙ iſti debuerunt puniri in expenſis. qꝛ fecerunt illū citari ad curiam malicioſe. ar. p̄ dicte. l. qui crimē. ⁊. ff. de iudi. eū quem temere. ſed excuſant ꝓpter nuncium qui formā mandati exceſſit. vnde non tenebantur. Idem videbatur dicendum vbi etiam de crimine agitur ciuiliter. ff. de iu re fiſ. l. ij.§. ſenatus. ſed in negocijs ciuilibus aliter proceditur ꝯtra abſentē actorem. C. de iudi. properandū. io. de hoc dictū eſt. sͣ. de dolo. prout. f Exceſſit. ⁊ ideo nō valuit nec preiudicat eis. exquo nō hn̄t ratū. s. de off. del. cū olim. ⁊ sͣ. de reſcrip. cū dilecta. g Decetero. sͣ. e. de his. ij. iiij. q. v. c. i. ⁊. v. q. v. illi qui. C. qui accu. non poſ. ſi ea. ff. ad turpil. qui deſtitit. niſi iterato crimē cōmitteret argu. vi. q. i. immutare. nā exceptio rei iudicate non obſtat. niſi de preteritis cōmiſſis. ff. de excep. rei iud. ſi rē meā. ⁊. l. ſe. ⁊. C. ad ex hi. neqꝫ. ⁊. l. non ignorabit. ⁊ sͣ. de excep. c. pe. h Inſcriptionis. ⁊ quia ante inſcriptionem deſtiterunt eis. non imputatur quia nemo compellitur accuſare. ij. q. iij. ſiquem. ⁊. c. ſi quis iratus. poſt libelli oblationē ſine pena deſiſtere licet. ff. ad tur pil. queſitū. ff. de in ius vo. libertus. tamen ille qui infamauit tenet iniuriarum. ff. de iniuri. item apud.§. ſi quis libello. in ciuilibus ta men actionibus bn̄ cōpellitur agere poſt libellum oblatum reo in­ne cū ex lr̄is. B. decani ſcī ſtepha ni ⁊. t. i. ⁊. m. canōicoꝝ eccleſie bi­ſuntine ad ap. ſe. audiētiā ꝑueniſſꝫ te uaria crimīa ꝯmiſiſſe: ac ab eiſ fu iſſes per eaſdē lr̄as ſuꝑ ꝑiurio cri mine ſymonie ⁊ inceſtus delatꝰ cle mens papa predeceſſor nr̄ ſeruata iudiciaria grauitate tibi certum ter minū aſſignauit: quo reſpōſurꝰ ob iectis aperte ꝯſpectui preſentares Cū aūt iuxta tenorē citatiōis ad ſe. ap. acceſſiſſes: nec ullꝰ appareret: qui te ita īpeteret de predictis: ne aliquid de ꝯtīgētibꝰ omittere uide remur: ad. i. ⁊. o. archid. ī nr̄a pre ſentia ꝯſtitutis queſiuimꝰᵉ diligen ter ſi quid ſuꝑ premiſſis aduerſus te ꝓ ſe uel alijs ꝓponere uellent: ⁊ quod ſcripſerāt legitime demōſtra rēt ipſi aūt: ꝙ nō ꝓpoſito accuſādi hec ſcripſerat: reſpōderūt. Sꝫ qꝛ ſuꝑ quibuſdā īcorrigibilis uideba ris: quedā de te ap. ſe. duxerāt inti māda: ſed nūciꝰ qui ꝓ lr̄is acceſſe rat īpetrādis: mādati formā exceſ ſit. Nos igit̉ dictis canonicis ſuꝑ predictis ſilētiū duximꝰ īponē du: ne te deceteroᵍ eis ſuper his ac cuſare liceat uel etiā īfamar̄. Quia uero predicti canonici citra uincū lū inſcriptiōisʰ deſiſtere uoluerunt eis de iuris ꝑmiſſiōe id nō duximꝰ īputādū. Ne aūt in abſolutiōe tue minꝰ canonice ꝓcedere uideamur quāuis potiꝰ in odore bone opini oniſ coepōꝝ nr̄oꝝ quā eoꝝ īfamia delectemurˡ cabilonen̄. epō ⁊ abba ti de firmitate īquiſitiōem fame tue duximꝰ ꝯmittēdā. Dem ſan cte burgenſi archiepo.