Seite
digne laudare dicens. Repleatur os meum laude Subſequūtur etiam poſtea multe pre ces. quibus ecc̄ia orat. obſecrat. poſtulat& gratias agit iuxta doctrinā apoſtoli ad thi. Obſecrat dum dicit Dn̄e auerte fatiem tuaꝫ ⁊cͣ ꝓprie aūt obſecratio eſt qn̄ cum adiuracōe petitur. vt cum dicit̉ ꝑ paſſioneꝫ tuaꝫ libera nos domine Orat dum bona ſibi dari petit vt ibi cor mundū crea in me deus Poſtulat dū a ſe mala ſibi ꝯtrariā remoueri petit. vt ibi dignare domine die iſto ſine peccato nos cuſtodire Gratias vero agit ꝓ iaꝫ receptis cum dicit Benedic anima mea dn̄o De hoc etiam ſub ti. de tertia dicetur Poteſt etiam & aliter dici. qm̄ oratio dn̄ica cum ſeq̄ntibꝰ precibꝰ.& cum psͣ. Miſerere mei deus. ideo dicuntur qm̄ ſunt intra eccleſiam noſtraꝫ qͥ minima.& qͥ maxima committunt. ꝓ minīa ꝯmittentibus.& ꝓ ſeipſo ſacerdos orat qn̄ frieleyſon.& orationem dn̄icam dicit. in qͦ nemo ſe excuſare poteſt niſi veraciter dicat Dimitte nobis de. no. ⁊cͣ Pro maiora cōmit tentibus. ⁊ ꝑ penitentiaꝫ reſurgentibꝰ dicit̉ psͣ. Miſerere mei deus. qui ꝑtinet ꝓprie ad penitentes. ꝓut dictum eſt de laudibus ma tutinis Et viuet anima mea ⁊cͣ. qͥa anima mota fuit poſt mortale peccatum Erroreꝫ etiam ſuum exponit dicens Erraui ſic̄ ꝯuis ⁊cͣ Medicinqꝫ querit vbi dicit. Quere ẜuum tuum ⁊cͣ qꝛ man. tu. non ſum obli. i. patus ſum adimplere. Rurſus ī his precibꝰ ecc̄ia ꝓ peccatis orat.& preẜtim ꝓ. iiij. orat ſcꝫ ꝓ immundicia remouenda.& ꝓ munditia con ferenda. ꝓ triſtitia que eſt ex morſu ꝯſciētie remouenda.& ꝓ letitia ꝯferenda. ꝓ quibꝰ dicit quatuor ꝑticulas illiꝰ pſalmi Miſerere mei Pro immundicia remouēda die. Auerre faciem tuā a peccatis meis. quaſi dicat noli ei eternalit̓ punire. ſꝫ quia poſſet eſſe. ꝙ hō non curaret ea deleri. exquo in preſenti non punirent̉. ideo addidit. Et oēs iniquitates meas dele Pro munditia vero ꝯferenda dic̄ Cor mundum crea in me deus Sed qꝛ etiaꝫ collata munditia hō eam ſibi collatam igno rat.& adhuc ꝯſcientie morſu torquet̉. ideo addidit Ne ꝓitias me a fatie tua Deinde. ꝓ letitia conferenda dicit Redde mihi letitiam ſalu. tui ⁊cͣ Sed qꝛ ad huc reſtant inimici. qͥ nos ad mala trahere nituntur. qͥ ſunt tres ſcꝫ caro. mundus. ⁊ dyabolus. idcirco ꝯtra inimicos ponit tres verſiculos. ſcilicꝫ tripe me domine. ⁊ alios duos ſeqn̄tes Inimicis vero repulſis iam laudare poteſt. Vnde dic̄ ſic pſalmum dicam nomini tuo ⁊cͣ. Et quia omni temꝑe laudandus eſt adiungit Et red dam vota mea ⁊cͣ. ⁊ etiā in omni loco. ideo adiungit Exaudi nos deus ſalutaris noſter Adhuc qꝛ ꝑ paſſionem redempti ſumus.& per eum oratio noſtra recipit efficatiaꝫ. ideo reducimus ad memoriam q̄ in paſſione dn̄i legimus& cantamus viꝫ. Sanctus deus. Sanctus fortis ⁊cͣ. Inde hortam aīam nr̄am ad bn̄dicendum ſibi ꝓpter bn̄fitia nobis col lata ibi Benedic anima mea dn̄o ⁊cͣ Conſe­quenter vero vt pura ſit oratio. communen facit ꝯfeſſioneꝫ. per quam a venialibꝰ md̓a mur ſine quibus ꝯmunis vita facile nō du­citur Et quia hominis ꝯfeſſio nil valꝫ niſi interius ꝯuertatur. ideo ſubiungit Conu̓te nos deus ſalutaris noſter Preterea qꝛ in pnͥ cipio diei eſt. orat a peccato ꝑ diem liberari dicens. Dignare domine die iſto ⁊cͣ ſine quo vix poteſt eſſe ad momentum humanitatis fragilitas Et quia neceſſe eſt vt miſericordia dei ſequat̉ ſicut preuenit. idcirco addit Fiat miſericordia tua ⁊cͣ Demum orat ꝓ diu̓ſis gradibus ecc̄ie. ⁊ tandem ꝯcludit ꝑ pſalmū Miſerere mei deus. poſtqͣꝫ noſter opilio ſolꝰ orat ꝓ omnibus in collecta Dum autem ſacerdos oīat ſeu preces huiuſmodi dicit in diebus profeſtis ſe ad terram proſternit. vt maiorem in ſe ⁊ alijs excitet deuocōem Sꝫ finito psͣ. miſerere mei deus. ſurgit ceteris ꝓſtratis manentibus& ſtans oratiōeꝫ dicit qm̄ vicem gerit illius ſacerdotis. qͥ in celo ē & qui ꝓ nobis quottidie interpellat Primo ergo iacendo cum ceteris orat. ſicut& dn̄s cuius vicarius eſt. priuſqͣꝫ reſurgeret cū pec catoribꝰ ꝯuerſatus& in cruce ꝓſtratus eſt Poſtea ſtando or̄onem dicit. vt illius reſur­rectionem recolat cuius vicem gerit In qui buſdam tamen eccleſijs omnes illo ſurgente ſurgunt in quo ſignificant ſe ſpem recepiſſe a peccatis reſurgendi Et nota ꝙ ſola ecc̄ie vnitas adorando. in fatiem cadit. In pro feſtis ergo diebus qn̄qꝫ ꝓſtratiora mus. in quo octo ſignificant̉ Primū infirmitas corꝑ alis. qꝛ de puluere ſumpti ſumus. Secundū infirmitas animi. qͥa per nos non erigimur Tertium eſt exubeſcentia. qꝛ non audemus