te moueat dicētis auctoritas. nec qͥs dicat ſꝫ qͥd dica tur attende. em̄ vt multis. ſꝫ quibꝰ placeas cogita Id qͣre qd̓ inuenire poſſis Id diſce qd̓ ſcire potes Id opta qd̓ coram bonis honeſtis optari potes. nec te altiori rei applices. ī qua ſtare tibi tremēdū ſit deſcēdere cauēdū. Poſtqͣꝫ Seneca in prioribꝰ dixit quō prudēs debet ſe habere in ꝓprijs ſermonibꝰ cogitationibꝰ. futuroꝝ p̄meditationibꝰ. p̄teri­torum recordationibꝰ. Hic ꝯn̄ter docet quō prudēs ſe hr̄e debet ad aliorum ſermones.ſ. ſidē credulitatē adhibēdo. Et ponit ſex officia in lr̄a illa prudētis. Primū eſt prudēs creduli­tatem adhibet ſermoni. pͥncipaliter famoſitate ip̄ius loquentꝭ. ſꝫ ex ꝟitate ſermonis ꝓfert̉. Cicero autor eſt ait. eſt credē dum cōſiderandūqꝫ qd̓ qͥs loquit̉. ſꝫ illd̓ qd̓ qͥs ſentiat. Scd̓m eſt prudēs debet querere ea hr̄e pōt illa que non. Catho. Qd̓ potes id tempta oꝑis ne pondere preſſus. Succūbat labor fruſtra temptata relinquas. Tullius. Abſurdū eſt inqͥrere quod haberi p̄t. Ideo accipiendū eſt tm̄ eſt qd̓ p̄t hr̄i. Tertiū prudens cogitat placeat aliquibꝰ bonis multis. Un̄. Cun­ctis placeat credo viuat. Quartū prudens inueſti­gat illa ſcire licita ſunt ad ſciendū. Catho. Mitte archana dei celū inqͥrere quid ſit. ſis mortalis que ſunt mortalia cura. Quintū prudēs debet optare vtilia bona Iuxta dictū Areſto. in de regimine pͥncipū. Dirige cogitatōes bonas tuas in bonū. Sextū prudēs debet ſe exaltare vltra honorem qͦdignus eſt. nec applicare negocio cui ſatiſfacere pōt ne ſcandalo recedat a dignitate. Alanꝰ. Arbor lateramās firme ſtatimo. ramis facili corruit icta noto. Tūc cōſilia tibi ſalubria aduoca tibi alludit huius vi­te ꝓſperitas Tūc te velut in lubrico retinebis. aut ſiſtes nec tibi dabis liberos impetus. ſed circūſpicias quo eun dum ſit vel quouſqꝫ. Hic in fine huiꝰ primi capl̓i docet Seneca quō prudēs ſi fortu natus fuerit debet implorare ꝯſilia matura ſapientū vel ſuijp̄ius ita ꝑagat bona deliberatione. fortuna mutabilis varia bilis. in ea nulla ꝓſꝑitas ponēda eſt. vt habet̉ ex Boecio de ꝯſola. Teſtis eſt Ouidiꝰ in li. de triſtibꝰ. Rara qͥdem ꝟtus quā non for­tuna gubernat. Paſſibꝰ ambiguis fortuna ſalubris erat. Unde