![]()
ſapiens. Ludus fortune variat̉ imagine lune. Creſcit decreſcit in eodē ſiſtere neſcit. Propterea prudēs debet vti ſalubribꝰ cōſilijs vt melius vitā ducere poſſet nec exiſtimare ſe debet libeꝝ ⁊ habere liberos impetus. ſed ſꝑ in ꝑiculo ꝯſiſtere ⁊ timere receſſum eiꝰ. Et ſit quaſi ambulās in lubrico.i. in via mala ⁊ luta cū nō verax eſt. ſed ſꝑ decipit hominē nūc exultādo nūc humiliādo. Ideo ſubdit in lr̄a. Prudēs debet ſe circūſpicere quo ambulandū ſit ideſt quō ⁊ qualiter ducat vitā ſuā in bonis fortuitis cum tranſitoria ſunt. Teſtis eſt Alanus cū ait. Nūc adeſt ⁊ abeſt fugitiui gloria cē ſus. Nam prius aduētat. poſt quaſi ſomnus abit. De magnanimitate. in Agnanimitas vero que ⁊ fortitudo dr̄ ſi inſit ani mo tuo. cū magna fidutia viues. liber alacer ⁊ ītrepidus Magnū em̄ hōis donū eſt. nō vacillare ſed ſibi conſtare ⁊ finē huius vite intrepide expectare ¶ Hoc eſt ſecundū principale capl̓m huiꝰ libri Senece. ꝙ pꝰqͣꝫ determinauit mgr̄ de prudētia ⁊ de officijs ⁊ de ꝯditionibꝰ eius. ſeu de ꝓprietatibus. hic ꝯn̄ter facit hoc idem de magnanimitate q̄ etiā fortitudo dicit̉. Et hoc diuerſimode. Dicit̉ em̄ fortitudo quia ẜm eaꝫ quis fortiter agit. ⁊ in negocijs ſuis fortiter ſe diſponit. ex eo ꝙ noſtra noticia ꝓcedit a generalibꝰ ad ſpecialia. iij. Ph̓ic̄. Un̄ Tullius. iiij. Ethic̄. Fortitudo eſt ꝯceptio laboris ⁊ periculi cum vtilitatis rōne ⁊ cū cōmodoꝝ pēſatione. Sꝫ magnanimitas dr̄ qꝛ magnū animū habet ad tolerandū ardua ⁊ ad aggrediendum. terribilia. Sed ibi Magnū em̄ ⁊c̄. Hic Seneca declarat quoddam dictū. ꝙ magnū donū eſt hominē eē magnanimū.ſ. ẜm virtutem. vt dr̄. iiij. Ethic.ſ. mortē nō timēdo. Licet em̄ mors omnium terribiliū maximū eſt. vt d̓t Ph̓s. iij. Ethic̄. Tn̄ magnanimꝰ timere non debet ex quo mors eſt de dono nature. vt d̓t Sen̄. in li. de remedijs fortune. Si magnanimꝰ fueris nūqͣꝫ iudicabis tibi cōtumeliā fieri de inimico. dices nō nocuit mihi ſed animū nocēdi ha buit. Et cū illū in ptāte tua habueris vindictā putabis vindicare potuiſſe. ſcito em̄ magnū ⁊ honeſtū genꝰ vindi cte eſſe ignoſcere ¶ Hic Seneca tangit vnā ſpēm fortitudinis ſeu magnanimitatꝭ q̄ patientia dicit̉. Et pͥmo ponit doctrinā. ſcd̓o ſubiūgit cauſaꝫ il 