.Areſtotelisac areſto. parū tribuit iuuamē ſentireUirtus ei modicum tribuit releuamen habereincepit a ph̓os accedētescernereCepit vt hos ad ſe venientes ipſe videreph̓is.i. ſalutauit s areſto.inſtāterHis optata ſalus ab eo fuit immediates ph̓iverba benignedixerūtTalia qui ſubito retulerunt verbula grateo magiſterinfirmitatūUidimus o doctor poſtqͣꝫ te debilitatumanimꝰ noſtertriſticia multaꝑturbatūNoſtrum cor fuerat meſtu multo cruciatumvidemusadeptū alleuiatōeꝫ peneSed ꝙ ſentimus nunc te nactum releuamen.i. magnūanime nr̄etribuit ꝯſolatōemIngens ſpiritui noſtro donat medicamens ꝟbaattēto intellexitcitoHec vt areſtoteles vigili bibit aure repentearridensdeſꝑate animaSubridens dixit. veſtra diffidite mentegaudeāamore a tꝑalisꝘ leter proprie nunc ſpe vite retinende49miꝓ qꝛnecisrapiam timendeNam ſcio ꝙ mortis vi iam capiar metuenderetēto in manuleuamē ſentireEt niſi contento palma pomo releuare.i. ꝓcul dubio mortis telis vincererSemoto dubio leti iaculis ſuperarergaudeocorꝑis grauitateLetificor ſed ego. ꝙ carnis mole carebos carne deſtructa.i. eterneimpetraboQua rupta. dona vite melioris habeboIſta eſt pars vltima in qua autor determinat de modo mortꝭ magiſtriAreſtotelis. dicens ꝙ q̄dam manifeſtabo vobis de eius morte Poſtqͣꝫ em̄areſto. inceꝑat infirmari. cecidit in vulnus letale. a quo ꝑ nullā medicinamcurari potuit. Quod poſtqͣꝫ ph̓i ⁊ ſapientes audierunt. ad ipſum veneruntinterrogantes eum de ſui morbi origine. per quē ipſe valde macilētus effectus eſt ex nimia penalitate ipſius. Illis itaqꝫ ph̓is ſic accedentibꝰ Areſtoteles quoddā pomum in manu ſua tenuit. cuius odor penam ipſius mitigauit adeo ꝙ incepit illorum philoſophoꝝ preſentiā conſiderare. quos ſtatim viſos affectuoſe ſalutauit. Qui rn̄derunt areſtoteli dicentes ſe multuꝫtriſtes eſſe ꝓpter eius egritudineꝫ. quē tamen cum viderint aliqͣliter releua
