Seite
Prologus in librum Secundum. Celebratiſſimi pr̄is dn̄i Bonauēture ordinis minoꝝ apl̓i­omnipotētes voluntatis noſtre ſicut ⁊ deus ſue. ⁊ ideo oēs re ce ſedis cardinalis ⁊ ſublimitatis theologice īterp̄tis eximij ges. ⁊ ideo omnibus ꝓmittitur regnum celoꝝ. Fecit igitur s perluſtratio in arcana ſecundi libri ſententiarum. deus hoīem rectū dum ipſum fecit ad ſe conuerſum. In con­uerſione em̄ hoīs ad deum non ſoluꝫ rectificabatur ad id qd̓ 4 Siummodo ſurſum. ſed eriā ad id qd̓ deorſum. Homo em̄ in medio ꝯſtitu­tus dum factus eſt ad deum ꝯuerſus ⁊ ſubditus. cetera ſunt hoc inueni ꝙ deus fecit hoīem ei ſubiecta ita ꝙ deus oēm veritateꝫ creatam ſubiecerat eius rectū ⁊ ipſe ſe īfinitis immiſcuit intellectui ad iudicandū. oēm bonitatē eius affectui ad vten qōnibus. Sollicite ꝯſideranti dum. oēm virtutem eius poteſtati ad gubernandū. Ex hoc pn̄tis libri.ſ. ſcd̓i ſnīarū princi­nāqꝫ ꝙ intelligētia conuerſa eſt ad diuinā veritatē vendicat palē intētionē ⁊ totalē ꝯtinētiā ſapientiā per quā oīa dijudicat ẜm ꝙ d̓r Sap̄. vij. Ipſa dedit illud occurrit ad qd̓ ſuam inqͥſi­mihi oīm que ſunt ſcīam vt ſcirem orbis terrarum diſpoſitio­ſtionē dicit ſapiēs eſſe ꝓductaꝫ. nem. ⁊ virtutes celoꝝ. initium ⁊ ꝯſeruationē ⁊ medietatem tē Eccl̓s. vij. in verbo ꝓpoſito. Cū porum. anni curſus ſtellarum diſpoſitiones. naturas anima­ſem̄ cūcta tētaſſet ī ſapīa. ⁊ plus lium. ⁊ iras beſtiarum. vires berbarum. vim ventoꝝ. ⁊ cogni­defeciſſet ꝙͣ ꝓſeciſſet. tādē hoc ſe inueniſſe fatet̉. ꝙ deus fece tiones hoīm. differētias virgultoꝝ. ⁊ virtutes radicū. ⁊ que­rit hoīem rectū ⁊c. In quo verbo duo claudunt̉.ſ. ꝙ hoīs re­cūqꝫ ſunt abſconſa ⁊ improuiſa. Unde ⁊ adam omnibus nomi cta formatio ⁊ rectitudo eſt a deo. ⁊ hoc tāgit̉ cū d̓r deus fecit hoīem rectū. Aliud eſt ꝙ hoīs miſeria ⁊ obliquatio eſt a ſeip̄o na impoſuit. Subiecit nihilominus volūtati oīa ad vtendū. ⁊ hoc tāgit̉ cū d̓r ⁊ ip̄e ſe infinitis immiſcuit qōnibus. In his vt poſſet oīa in vſum ⁊ vtilitatē ſuā ꝯuertere. Un̄ psͣ. Oīa ſub aūt duobus claudit̉ terminus totius humane cōprehēſionis ieciſti ſub pedibus eius. Un̄ apl̓s dicit ad deum conuerſis..j. vt cognoſcat originē boni. ⁊ cognoſcēdo reqͥrat. ⁊ ad illā ꝑue Coꝝ. iij. Omnia veſtra ſunt. Subiecit etiam virtuti ad guber niat. ⁊ ibi reqͥeſcat. Et vt cognoſcat originē ⁊ principiū mali. nandum. Gen̄. j. Subijcite eam.ſ. terram. ⁊ dominamini piſci ⁊ illud vitet ⁊ caueat. In bis ēt claudit tota ītētio tractatus bus maris ⁊ volatilibus celi. Iſta aūt recta hoīs ꝯditio quā­libri pn̄tis. qͥ circa duo verſat̉.ſ. circa hoīs ꝯditionē ⁊ eius de tum ad ſuperius ⁊ inferius ſimul tangit̉ in illo verbo. Facia­uiationē. Hoīs aūt ꝯditio tāgit̉ cū d̓r. deus fecit hoīem rectū mus hoīem ad imaginē ⁊ ſimilitudinē noſtrā. ⁊ preſit ⁊c. Fe­Qualiter aūt illud intelligitur ꝙ deus fecerit hoīem rectum cit ergo deus hoīem rectū dum ad ſe ꝯuertēdo ſibi eū aſſimi­explicat̉. Eccl̓i. xvij. c. vbi d̓r. Deus creauit hoīem de terra. h̓ lauit. ⁊ per hoc omnibus prepoſuit. ⁊ ſic pꝫ recta humane na­dicit quantū ad corpus. Et ẜm imaginē ſuā fecit illū. hoc di­ture ꝯditio. Et ſequit̉ miſerabilis deuiatio in hoc qd̓ ſubdi cit quātū ad aīe naturā. Et iterū ꝯuertit illū in ipſam. hoc di­tur. ⁊ ipſe infinitis ſe immiſcuit queſtionibus. In quo poteſt cit quātū ad gr̄am ſuꝑadditā q̄ aīam ꝯuertit ad deū ꝑ virtu­notari ⁊ modus labēdi. ⁊ ſtatus in quē cecidit. Modus labē tū babitus. ⁊ iō ſubiugit. ⁊ ẜm ſe veſtiuit illū virtute. In hͦ di in his tribus que dicit ẜm tria que in pctō ꝯſiderant̉. ⁊ tria verbo oſtēdit̉ ꝙ deus nō tm̄ fecit hoīem poſſibilē ad rectitu­que in hoc verbo proponunt̉. In pctō nāqꝫ eſt ꝯuerſio. ⁊ auer dinē ſuā ei imaginē ꝯferēdo. ſed ēt fecit hoīem rectū ad ſe cō ſio. ⁊ bonoꝝ amiſſio ſiue expoliatio. Conuerſio intelligit̉ per uertēdo ip̄m. Tūc em̄ hō rectus eſt qn̄ intelligentia adequat̉ immixtionē. auerſio ꝑ finis priuationē. ſꝫ expoliatio per que­ſumme veritati in cognoſcēdo volūtas ꝯformat̉ ſumme boni ſtionem. Nam conuerſio facit prauum vel impurum. auerſio tati in diligēdo. ⁊ virtus ꝯtinuatur ſumme ptāti in operādo. infirmum. expoliatio mēdicum. ⁊ hoc totū tangit̉ cum d̓r im­hoc aūt eſt qn̄ hō ad deū ꝯuertit̉ ex ſe toto. Primo igit̉ hō miſcuit ſe infinitis queſtionibus. Pōt etiam notari ſtatus in rectus eſt cū intelligētia veritati ſumme equat. equari aūt di quem cecidit. Sic em̄ cecidit a rectitudine. vt ꝑderet ipſaꝫ re co nō ꝑ oīmodā ꝑfectionē vel impletionē. ſed ꝑ quādā imita­ctitudinē nō rectitudinis aptitudinē. perderet habitum non tionē. Si em̄ veritas vt dicit Anſel. eſt rectitudo ſola mēte ꝑ­appetitum. qꝛ ſic amiſit ſimilitudinē. vt tn̄ pertranſeat in ima ceptibilis. ⁊ rectitudini nō pōt equari niſi rectū cū intellectꝰ gine. Qm̄ igitur remanſit appetitus ſine habitu. ideo factus noſter equat̉ veritati. neceſſario rectificat̉. Tūc aūt equatur. eſt homo querendo ſollicitus. Et qꝛ nihil creatum recompen­qn̄ actualiter ſe ꝯuertit ad veritatē. Ueritas em̄ in actu diffi­ſare poteſt bonum amiſſum cū ſit infinitum. ideo appetit. que nit̉ ꝙ eſt adequatio rei ⁊ intellectus. Intelligētia aūt nr̄a ad rit ⁊ nunꝙͣ quieſcit. ⁊ ideo declinando a rectitudine. infinitis veritatē ꝯuerſa verificat̉. ac ꝑ hoc veritati equat̉ ⁊ dū equat̉ queſtionibus ſe immiſcuit. Unde intelligentia auertendo ſe a ectitudini rectificat̉. vn̄ ſine veritate nullus recte iudicat. vt ſumma veritate ⁊ gratia effecta ignara infinitis qōnibus ſe ī­ꝟr in li. de vera religi. ⁊ qͥ aſpicit ad veritatē iudicat recte ẜm miſcuit per curioſitatem. Eccl̓i. viij. Eſt homo qui diebus et y dn̄s dicit ſymōi Luce. vij. Recte iudicaſti.i. recte dixiſti vl̓ noctibus ſomnum non capit oculis. ⁊ intellexi ꝙ oīm operuꝫ decreuiſti. Sil̓r rectificat̉ dū volūtas ſumme beatitudini dei nullā poſſit homo inuenire rationē. ſupple que finiat ap­ꝯformatur. Summa em̄ bonitas eſt ſumma equitas ſiue iuſti petitum ſiue inquiſitionem. immo generat aliam queſtionem cia. tanto em̄ melior quis quanto iuſtior. Sed vt dicit Anſel. ⁊ parit nouam contentionē. ⁊ immiſcet inextricabilē dubita­Iuſticia eſt rectitudo voluntatis. nihil aūt ꝯformatur recti­tionem propter qd̓ d̓r Prouer. xx. Honor eſt homini qui ſepa­udini niſi rectum. Dum ergo voluntas bonitati ſumme ⁊ eqͥ­rat ſe a contentionibus. oēs aūt ſtulti miſcent̉ ꝯtumelijs. Ta ati conformat̉. neceſſario rectificat̉. Tūc aūt ꝯformat̉ cū ad les ſunt miſeri hoīes qui intēdunt fabulis ⁊ genealogijs infi pſum conuertitur diligēdo. vnde Hugo. Scio aīa mea ꝙ dū nitis. Quia ſicut d̓r. ij. Thimo. iij. Semper ſunt diſcentes et liquid diligis. in eius ſimilitudinē trāſformaris. Qui em̄ di nunꝙͣ ad ſcīam veritatis peruenientes. Uoluntas diſcedē igit bonitatem rectus eſt. Et hoc eſt qd̓ d̓r Can̄. j. Recti dili do a ſumma bonitate egena effecta immiſcuit ſe infinitis que ut te. Recti em̄ ad tuā bonitatē ſunt conuerſi. ⁊ tua bonitas ſtionibus per concupiſcentiam ⁊ cupiditatem. Quia ſicut d̓r id eos inclinat̉. Unde aīa experta clamat ⁊ dicit ꝙͣ bonus iſrl̓ Prouer. xxx. Ignis nunꝙͣ dicit ſufficit. vnde ⁊ auarus nō im­eus his qui recto ſunt corde. Et qꝛ ſoli recti experiuntur. iō plebit̉ pecuniā ſicut d̓r Eccl̓i. v. Ideo ſemper querit ⁊ mendi ectos decet collaudatio. Nihilominus rectificat̉. dum virtꝰ cat. Sil̓r concupiſcentia non ſatīatur. immo infinitis volupta umme poteſtati continuatur. Rectum enim eſt cuius mediū tum queſtionibus implicat̉ Sap̄. xiiij. Oīa cōmixta ſunt. ſan non exit ab extremis. Extrema ſunt primum ⁊ vltimuꝫ. alpba guis. homicidium. furtuꝫ. fictio. corruptio. ⁊ infidelitas. tur­⁊ o principium ⁊ finis. Operatio inter hec eſt medium. ꝑ quā batio. periurium. tumultus bonorū dei immemoratio. anima efficiens peruenit in finem. Illa ergo virtus recta eſt. cuius rum inquinatio. natiuitatis immutatio nuptiarum inconſtā­operatio eſt a principio primo. ⁊ ad finē vltimū. Qm̄ ergo di­tia. inordinatio mechie ⁊ impudicitie. He ſunt queſtiones in­uina virtus oīa operat̉ a deo. ⁊ propter deū. hinc eſt ꝙ rectiſſi finite que commixte ſunt quibus immiſcuit ſe homo dum vo­na eſt in operādo. Nihil aūt continuatur recto niſi rectū. cuꝫ luntate deformauit a ſumma bonitate. Uirtus aūt diſconti rgo virtus noſtra ſumme poteſtati continuatur. abſqꝫ dubio nuando ſe a ſumma poteſtate facta infirma immiſcuit ſe infi­ectificat̉. ⁊ ex hoc homo non ſolum rectus. ſed etiam rector ⁊ nitis queſtionibus per inſtabilitatē. vnde ſemper querit quie ex efficitur Deūt̓. penul. Et erit apud rectiſſimum rex cōgre tem ⁊ nō inuenit. Unde Eſa. xix. Dn̄s immiſcuit in medio egy zatis principibus populi cuꝫ tribubus iſrael. hoc aūt erit in pti ſpm̄ vertiginis. iſte eſt ſpūs inſtabilitatis ꝓ eo ꝙ nihil po Iloria qn̄ vixtus noſtra ꝯtinuabit̉ diuine virtuti. tūc erimus teſt ſtabilire. Un̄ hō pctōr eſt ſicut puluis quē proijcit ventus aa ij