Seite
ecundi. Libri. adminiculat̉ ei. qꝛ agit̉ de ꝯditiōe ⁊ lapſu. Nō pōt aūt coguo a facie terre. Un̄ in psͣ. Auertēte te facieꝫ turbabunt̉. auferes ſci ꝯditio niſi prius cognoſcat̉ eius principiū. principium ane ſpm̄ ⁊c. ⁊ ideo erit tanꝙͣ puluis quē ꝓijcit vētus a facie terre. huius ꝯditionis ſolus deus eſt. iō opꝫ doctrinā buius limica Sicut igit̉ puluis nō pōt qͥeſcere ꝙͣdin eſt vētus vertiginis. qui doctrinam p̄cedentis. ⁊ pꝫ obiectum. ſic nec nr̄a virtus ſtabilis ꝑmanere. ⁊ iō infinita loca querit ⁊ b In vno principio a deo creatore mūdū factū refert. Que mutat. ⁊ mēdicat ſuffragia. Immiſcuit igit̉ ſe H in finitis q̄­ro pro quo ſupponat ille ſtionibus ꝑ curioſitateꝫ. terminus principio aut ꝓ creare vocaturqꝫ factor ſiue ar G dum cecidit a veritate in ☞Oſtēdit autoritate ſa­creato aūt ꝓ īcreato. Nō ignorātiā ꝑ cupiditatem tifex. ſed nō creator. hoc enim cre ſcripture vnū eē rerū prin ꝓ īcreato. qꝛ p̄poſitiōes duꝫ cecidit a bonitate in nomē ſoli deo ꝓprie cōgruit cipiū nō plura vt quidā puta ſunt trāſitiue. Nō ꝓ crea maliciā ꝑ inſtabilitatem qui ⁊ de nihilo quedam de ali to. qꝛ nihil creatū erat in a uerunt. dū cecidit a ptāte in īpo­quo fieret. Itē ab eter quo aliqua facit. Ipſe ē ergo tentiā. Sic ergo ī verbo a Reationē no fuerūt res ī principio creator. ⁊ opifex ⁊ factor. ſed ꝓpoſito notat̉ hoīs ꝯdi­reruꝫ inſi­ſuo.ſ. deo. ſi ergo produ­tio ⁊ eius deuiatio. ⁊ hoc creationis nomē ſibi ꝓprie re nuās ſcri­ctio reſpicit egreſſum a ſolū inuenio determina­tinuit. alia ꝟo etiam creaturis ptura deū deo. nullo mō pōt ſtareꝓ tum in hoc libro. communicauit. In ſcriptura principio increato. Nec eſſe creato tamen ſepe creator accipitur ꝓ creato. qꝛ nōdum erat Diſtinctio. rem initiū aliqͥd ⁊c. Rn̄. dicēduꝫ ī tanꝙͣ factor. ⁊ creare tanꝙͣ fa­de creatione humane na­qꝫ tēporis ꝙ p̄poſitio cū ſuo caſuali ture quātū ad principiū cere ſine diſtinctione ſignifica atqꝫ omnium viſibilium vel in tripl̓r p̄t accipi. Uno mō efficiēs in gn̄ali. tionis. Uerūtamē ſciendū uiſibilium creaturarum in pri vt dicat pure ordinē. ⁊ ſic Rea­eſt. hec verba.ſ. creare ⁊ facere idē eſt facere ī principio mordio ſui oſtēdit dicens. In tioneꝫ ⁊ facere an̄ aliqua. ita ꝙ ⁊ agere ⁊ alia hmōi de deo nō principio creauit deus celum rerū. ꝯnotet priuationē reſpe­poſſe dici ẜm eam rationem qͦ Poſt­⁊ terram. His etenim verbis ctu alicuius tꝑalis prio­ꝓͣ ma­dicunt̉ de creaturis. Quippe moyſes ſpū dei afflatus ī vno ris. ⁊ ꝯnotet p̄poſitioneꝫ ii giſter cuꝫ dicimus eum aliqͥd facere b principio a deo creatore mū­reſpectu poſteriorꝭ. Alio ſupra non aliquem in operando mo mō pōt importare habi­dum factum refert. elidens er in pͥmo lib. determinauit tudinē mēſure. ⁊ tūc īppͥn tum illi ineſſe ītelligimus. vel mei rorem quorundam plura ſine d̓ myſterio trinitatis. ꝯſe cipio idē eſt qd̓ in primo ar lu­aliquaꝫ in laborādo paſſione quēter in hͦ ſcd̓o li. deter­principio fuiſſe principia opi inſtanti tꝑis. Tertio mō minat de rebus creatis. ſicut nobis ſolet accidere. ſed nantium. pōt importare habitudi­Et diuidit̉ iſta pars ī du eius ſempiterne volūtatis no e b Platonis error. nē cāe. ⁊ tūc ſenſus eſt in y as. In pͥma agit de crea uuꝫ aliquē ſignificamꝰ effectū principio.i. in filio d̓r cre Plato nāqꝫ tria initia eſti tione huanc nature. in ſe id eſt eterna eius volūtate ali aſſe ẜm ꝙ d̓r in psͣ. Oīa ī mauit. deū.ſ. exēplar ⁊ materi cūda de creatiōe angeli­ſapīa feciſti dn̄e. vt ſic no quid nouiter exiſtere. Cuꝫ eī ce nature. infra diſ. ij. de am. ⁊ ipſam increatā ſine prin tet̉ nō tm̄ cā efficiēs. ſꝫ ēt go aliqͥd d̓r facere tale eſt. ac ſi angelica itaqꝫ natura. cipio. ⁊ deuꝫ quaſi artificē nō exēplaris. Oēs iſte expo Prima pars diuidit̉ ī du dicat̉ iuxta eiꝰ volūtateꝫ vel ꝑ creatorem. ſitiōes vere ſunt ⁊ catho as partes. In pͥma agit eius volūtatem aliqͥd nouiter U lice. ⁊ ꝑ eas elidunt̉ tres Explanat autoritatem ti de hoīs ꝯditiōe. In ſcd̓a ꝯtingere vel eſſe vt in ipſo ni­errores circa mūdi ꝓdu­ii oſtendēs qͥd ſit creare ⁊ qͥd fa de lapſu eius ⁊ tetatione ctioneꝫ. Ex prima elidit̓ hil noui ꝯtingat ſed nouū ali­infra di. xxj. Uidens igit̉ c cere. error quorūdā moderno nitpli diabolus ⁊c. Prīa pars quid ſicut in eiꝰ eterna volūta Creator em̄ eſt qͥ de nihilo rū philoſopbātiū qͥ dixe hꝫ duas. qꝛ em̄ hō cōicat te fuerat fiat ſine aliqua mo­aliquid facit. Et creare ꝓprie rūt mūdū eſſe factū ex tē cū oībus creaturis. ⁊ ce­tione vel ſui mutatione. Nos pore ſed mediāte intelli­eſt de nihilo aliquid facere. tera facta ſunt ꝓpter ho­gentia. ita ꝙ deus primo ꝟo operādo mutari dicimur. in Facere vero non mō de ni minē. iō primo agit de cō fecit angelos ⁊ cum illis qꝛ mouemur. Nō em̄ ſine mo­ditione rerū ī gn̄ali. ſcd̓o hilo aliquid operari. ſed etiā ꝯdidit mūdū. ꝯͣ quos eſt tu aliqͥd facimus. Deꝰ gͦ aliqͥd ꝟo in ſpāli. infra. di. ij. de de materia. Unde ⁊ homo et prima expoſitio. Si enim angelica itaqꝫ natura ⁊c. agere vel facere d̓r: qꝛ cā eſt re angelꝰ dr̄ aliqua facere ſꝫ non deus in principio ꝯditio Prīa ꝑs hꝫ duas. In pri nis creauit mūdū. nō er­ma determinatde ꝯditio go primo angelos vel in ne reꝝ quantū ad princi­telligentias. ita ꝙ per illos ꝯdiderit mūdum. ⁊ hic error ortū piū efficiēs. in ſcd̓a vero quātū ad finē ibi. Et qꝛ nō valet eius bꝫ ex illo verbo. Faciamꝰ hoīeꝫ ad imaginē ⁊ ſimilitudinē. q. beatitudinis ⁊c. Prima ꝑs hꝫ tres ꝑticulas. In prima ꝓpo­deus loquatur angelis. Ex ſcd̓a expoſitiōe eliditur errorari­nit veritatē que exprimit in ſcripture ſacre autoritate. In ſe­ſtotilicoꝝ qui dixerūt mūdum conditum ab eterno. Si em̄ in cūda vero autoritatē explanat. ibi. Creator em̄ eſt ⁊c. In ter­principio temporis factus eſt ex nihilo. nō ergo fuit ſine prin tia vero qꝛ per illā autoritatē poſitiones erronee elidunt̉. con cipio. ⁊ hic error ortū habuit ex hoc ꝙ nō potuerūt videre qͣli cludit vltīo earū euacuationē. ibi. Horū ergo ⁊ ſimiliū errorū ter mundus incepit. ⁊ quare tunc ⁊ non ante. Ex tertia expoſ ⁊c̄. Et quelibet barū partiū hꝫ duas. In prima nāqꝫ parte ꝓ­tione eliditur error platonicoꝝ qui dixerunt principia mundi ponit autoritatē veritatis. In ſcd̓a platōnis errorē. ibi. Pla­tria eſſe.ſ. deum materiam ⁊ exēplar. Si em̄ deus in filio ſicut to nāqꝫ ⁊c̄. Sil̓r ⁊ ſcd̓a duas hꝫ. In prima explanat autorita­per exēplar eternum condidit de nihilo munduꝫ. non ergo re tē ⁊ verba autoritatis. In ſcd̓a ponit errorē Ariẜ. ibi. Ariſto. quiritur ſcd̓m principium qd̓ eſt exēplar. nec tertiuꝫ qd̓ ſit ma ꝟo duo ⁊c̄. Eodē mō tertia hꝫ duas. Primo em̄ ꝯcludit erroꝝ teria. Et hic ortum habuit ex hoc ꝙ non potuerunt intellige­īprobationē. ſcd̓o ꝟo fidei ꝯfirmationē. ibi. Credamꝰ igr̄ ⁊c. re omnino quomodo aliquid fiat ex nihilo. Ex omnibus his a Creationē rerū ⁊c. q̄rit̉ de ordine iſtius libri ad p̄cedētē. eliditur error manicheorum qui poſuerunt principia mudi er Cū em̄ nos cognoſcamꝰ creatorē ꝑ creaturas. qꝛ videmus ꝑ fectiua duo ⁊ iſte eliditur ꝑ ſubiectum dicte locutionis. Trea ſpeculū. ⁊ ſcīa debeat inchoari a notioribus nobis. ergo priꝰ uit deus celum ⁊ terram. lucem ⁊ tenebras. ⁊ hic error eſt om­debuit agere de creaturis ꝙͣ de creatore. ergo iſte liber primꝰ nibus vilior. Et habent ſe gradatim. Nam primus ſolū errat nō ſcd̓s dꝫ eſſe. Rn̄. dicēdū ꝙ ſupra cū actū eſt de creatore in eo a quo. Secundus errat in eo de quo ⁊ quādo. quia ex aui actū eſt ēt de creaturis ꝓut ſunt via ad ꝑueniēdū in cognitio quo ⁊ ab eterno. Tertius errat in eo de quo. quia dicit factuꝫ nē. nūc aūt agit̉ de cognitione rerū ꝓut cognitio de creatore eſſe