Diſtinctio I LI tum ⁊ per primum. Dd̓m ꝙ verum eſt. ſꝫ non meretur aliud ſed Rom̄. iiij. Ei aūt qui operat̉ merces nō imputat̉ ẜm gr̄am ſed idipſum qd̓ prius meruerat. loquendo quātum ad eſſentiale p̄ ẜm meritū. Glo. merces nō dabit̉ ẜm gr̄am fidei tm̄. ſꝫ ẜm memium. ⁊ non ſequitur ꝙ inuanum laboret. qꝛ ⁊ ſi primuꝫ opus ritū oꝑatiōis ſue. ergo vr̄ ꝙ pluribꝰ operibꝰ maiorē mercedem erat meritorium vitorterne. non tn̄ merebatur efficaciter niſi qͥs mereat̉ habere. ¶ Itē ſuꝑ illud Gal̓. iiij. Bonū aūt facien charitate perſeuerāte. ⁊ charitas non pōt in hoīe vigere quin tes nō deficiētes. Glo. Quātum ſeminauerimꝰ in operibꝰ. tm̄ mētemꝰ in fructibꝰ. ergo ⁊c̄. ¶ Ite ꝑ vnū bonum opꝰ hō meret̉ exeat in bonos actus cum vitā eternā ergo ſi aliud ſequēs opus eſt ita bonū ſicut priꝰ. tā pōt ⁊ debet. ideo ſequens Mouet queſtioneꝫ et tundē merebit̉ ſicut primū. aut ergo meret̉ illud idē. aut aliqͥd opus fruſtra nō fit. quia ꝙͣ deter minad ẜm quorūdā opi ſuꝑadditū illi. Si aliqͥd ſuꝑadditū illi habeo ꝓpoſitū ꝙ multi uis nō addat ad premij ex nionem. an omnis intētio vl tudo opeꝝ ꝓſit ad augmētu meriti. Si nihil. ergo vr̄ ꝙ fruſtra cellentiā. addit tn̄ ad meri actio eorum qui carent fide operet̉. gͦ eſt ſtultꝰ. qꝛ facto vno bono ampliꝰ facit aliud. Qd̓ ſi ti efficaciā. diſponit etiam hoc eſt impiū dicere. reſtat ⁊c. ¶ Itē pctm̄ nō eſt magis efficax nihilominus ad profectuꝫ ſit mala. a ad mnerēdū penā. ꝙͣ ſit bonū opꝰ ad merēdū gloriā. ſꝫ pctm̄ ſe⁊ facit ad incremētum meUnqꝫ inten quēs additū p̄cedēti ſi ſit equale ei meret̉ duplo maiorē penā. riti reſpectu accn̄talis preDi. xij. tio vt ſupra gͦ bonū opus additū p̄cedēti meret̉ duplo maiorē gl̓iaꝫ. ¶ Itē mij ſicut prius oſtenſuꝫ eſt dictū eſt bo q̄ ſeruit hoī. ꝙͣto diutiꝰ ei ſeruit tāto maiorē aſſequit̉ mercedē. ¶ Ad illud qd̓ obijcitur. ꝙ ſi gͦ deus in retribuēdo eſt iuſtior ⁊ liberalior ꝙͣſit hō. vr̄ ꝙ quā nuꝫ opus fa pctm̄ addituꝫ pctō duplat to aliqͥs in pluribꝰ ei ſeruit. ⁊ quanto plura oꝑa pro xp̄o faciat. meritū ⁊ ſuppliciū. ergo ⁊ ciat ⁊ fides tanto maiorē ab ipſo recipiat retributionē. ¶ Itē iſte qͥ multibonum additū bono. dd̓m intentioneꝫ plicat oꝑa bona ſeminat ī terra bona. gͦ neceſſario opꝫ ꝙ aliquē ꝙ nō eſt ſil̓e. ꝓpterꝭ hͦ ꝙ qꝛ dirigat. non immerito quefructum p̄mij ex eo accipiat. Aut igit̉ p̄miuꝫ ſb̓ale aut accidēta mala facimꝰ. mali ſumꝰ. ſꝫ ri pōt vtrū oīs ītētio oēqꝫ ille. aut auree. aut aureole. Sꝫ nō aureole. cū illa debeat̉ oꝑbꝰ nō qꝛ bōa facimꝰ bōi ſumꝰ excellētibꝰ. gͦ recipiet maius p̄miū ſb̓ale ſiue aurce. Eſt igit̉ qō immo potius ecōuerſo bo quātum proſint bona oꝑa multiplicata ⁊ quē fructum afferunt nitas operum ortū bꝫ ex bonitate operātis. ⁊ hinc eſt ꝙ diuer 35 ¶ Rn̄. ad p̄dictoꝝ intelligentiā eſt notandū. ꝙ ꝓficere in meri ſis pctīs meret̉ homo diuerſa ſupplicia. ꝙͣuis diuerſis bonis to vel ad meritū pōt eſſe duobꝰ modis ẜm duplicē differentiā p̄ operibus mereat̉ homo vnā gloriā. qꝛ actio merēdi ⁊ acceptāmij. Quoddā em̄ eſt p̄miū ſb̓ale. qd̓ quidē ꝯſiſtit in viſiōe ⁊ frui di in pluribus bonis vna eſt. rō vero diſplicendi ⁊ demerendi tione dei. qd̓ ideo dr̄ p̄miū ſb̓ale. qꝛ fundamētum ⁊ ſb̓a totiꝰ no eſt in pluribus pctīs diuerſa. ¶ Ad illud qd̓ obijcit̉. ꝙ apud 43 ſtre btītudinis eſt deus. ⁊ illo ꝑfecte babito. ꝑfecta eſt ī nobis hoīem maiꝰ p̄miū meret̉ hō ex pluribꝰ oꝑbꝰ. Dd̓ꝫ. ꝙ nō eſt ſil̓e 5. btītudo. ¶ Aliud ꝟo eſt p̄miuꝫ accn̄tale qd̓ quidē ꝯſiſtit ī gau qꝛ hō nō reputat opꝰ dignū retributōe ꝓpter bonitatē operā dio qd̓ habet̉ de bono creato. vel de liberatōe ab aliquo malo. tis. ſꝫ potiꝰ operātē ꝓpter bonitatē oꝑis. Hō em̄ indiget alie Accipiēdo igit̉ meritum reſpectu p̄mij ſb̓alis. ꝯtingit dicere ꝙ no ſeruitio. deꝰ aūt qͥ bonoꝝ nr̄oꝝ nō īdiget. nō operātē ꝓpter aliqͥd valet ad ꝓfectū meriti tripl̓r. Aut qꝛ ꝑ illud meret̉ hō ma opeta. ſꝫ oꝑa propter operatem acceptat ⁊ remunerat. ⁊ iō nō ioreꝫ gloriā. ⁊ hoc mō maior charitas vl̓ melior voluntas facit eſt ſil̓e. ex ꝑte iſta ⁊ ex illa. ¶ Ad illud qd̓ obr̄. ꝙ opera multiad ꝓfectū meriti. Aut qꝛ diſponit ad merendū maiorē gl̓iam. ⁊ plicata nō valent ad premiū accn̄tale. qꝛ nō aſſequunt̉ aureo 44 talia ſunt oꝑa ꝑfectiōis q̄ dicunt̉ facere ad meriti ꝓfectū. Aut lam. Dd̓m. ꝙ accn̄tale p̄mium in plus eſt ꝙͣ aureola. Noīe em̄ qꝛ ꝯſeruat illud ꝑ qd̓ meret̉ hō gl̓iam. ⁊ ſic oīa oꝑa bona profiaureole non intelligimus quodcunqꝫ p̄mium accidēiale. ſꝫ ilciūt ad meritū. qꝛ in ipſis exercet̉ charitas ⁊ operat̉. ꝯſeruat̉ ⁊ lud qd̓ bꝫ quandā prerogatiuā. ⁊ dignitatem ſicut ⁊ opus cui radicat̉. vt hō finaliter ꝑſeueret in illa. Et hͦ non eſt paruū. qꝛ reſpondet. Nihilominus tn̄ gaudium de bonorū operum mul qͥcqͥd homo faciat. nō ſaluat̉ niſi finaliter ꝑſeueret. Et ſic pꝫ ꝙ tiplicatione ad accidentale premium ſpectat. cuꝫ ſine ipſo poſopeꝝ multiplicatio quodāmō valet ad ꝓfectū in merito reſpeſit haberi vita eterna. ⁊ ad hoc quidem faciunt bona opera ctu p̄mij ſb̓alis. ⁊ hͦ dico diſponēdo ⁊ ꝯſeruādo. nō aūt merēdo multiplicata. faciunt etiam ad eſſentiale premium aliquo mo zs maiorē gl̓iam ex ꝯdigno. Sil̓r ad ꝓfectū maioris p̄mij accn̄tado ſicut prius oſtenſuꝫ eſt. Ex his patet reſponſio ad illud qd̓ lis pōt aliquid valere tripl̓r. Aut rōne adeptiōis aureole. ⁊ ſic vltimo querebatur. oꝑa ſpālis excellētie faciūt ad ꝓfectū meriti voluntatis bone. Qualiter ex obliquitate intentionis ba Aut rōne adeptiōis alicuiꝰ delectatōis interne. ⁊ ſic oīa oꝑa q̄ I ꝯiſtin. xlj. veat fieri opus malum. fiuntex gr̄a quodāmō valent ad profectū p̄mij accn̄talis. qꝛ ẜm Unqꝫ intētio vt ſupra dictū eſt ⁊c. Supra on̄ ꝙ hō plura bona oꝑa facit. ẜm hͦ de pluribꝰ iocundabit̉ in con dit mgr̄ qualiter actus babeāt rectificari ex ſciētia ſua. Aut rōe diminutōis pene. ⁊ ſic oꝑa difficilia ⁊ pena rectitudine intentionis ⁊ volūtatis. In hac lia faciunt ad profectū meriti. ⁊ addunt ad meritū bone volūparte intendit determinare qualiter actꝰ ex tatis. qꝛ remiſſionē alicuiꝰ pene meret̉ hō ex voluntate cū oꝑe. defectu intētiōis ⁊ volūtatis habeāt depra quā non meret̉ ex ſola voluntate. Hec autē diſtinctio nō ſolum uari. Diuidit̉ aūt ꝑs iſta in duas ꝑtes. In qͦ valet ad terminādum qd̓ dictū eſt. ſꝫ etiā ad duo precedentia 4 rū prīa ꝯparat mgr̄ oꝑa ad intētionē deficiē Generaliter em̄ verū eſt ꝙ operum dignitas. ⁊ dati quātitas. tē. In ſcd̓a ꝟo ꝯparat malos actꝰ ſiue mala oꝑa ad voluntatē ⁊ operum numeroſitas ad profectuꝫ meriti facit reſpectu p̄mij. ibi. Poſt hec inueſtigari opꝫ ⁊c. Prīa ꝑs diuidit̉ in tres ꝑtes. accn̄talis. lꝫ differenter. Uerum eſt etiā gn̄aliter ꝙ illa oīa oꝑa In quaꝝ prīa mgr̄ mouet qōnē ⁊ determinat ẜm quorūdā opi nō faciunt ad profectū meriti p̄mij ſb̓alis niſi ſolum diſponen nionē. In ſcd̓a vero obijcit ꝯͣ illā determinationē. adiungēs il do ⁊ ꝯſeruādo. Un̄ rōnes ille qͥ oſtendunt ꝙ non multiplicatur li qōni quādā rn̄ſionē. ibi. His aūt obr̄. In tertia mgr̄ ẜꝫ illoꝝ merces p̄mij ſb̓alis ẜm multiplicationē operum. ꝯcedēde ſunt. opinionē qͥ triphariā diſtinctionē actuu ponuntꝭ vt in di. p̄ce 3 Uerum em̄ ꝯcludunt. ¶ Ad illud vero qd̓ primo obr̄ in contradēti pꝫ aliā ponit determinationē. ibi. Alij ꝟo qui triphariaꝫ rium. ꝙ ei qui operat̉ merces imputat̉ ẜm meritū. Dd̓m ꝙ texdiſtinctionē actuū faciūt. vbi innuit ꝙ actōes nr̄e diuidunt̉ tus ille ẜm ꝙ glo. exponit nō vult dicere ꝙ quātitas mercedis tres differētias.ſ. ꝑ bonā. ⁊ malā. ⁊ indifferentē inter vtranqꝫ rn̄deat operi principaliter. ſꝫ hoc vult dicere. ꝙ vbi eſt oportumediā. Sil̓r ſcd̓a pars principalis diuidit̉ in tres ꝑtes. In pͥ nitas operādi. non ſufficit gr̄a fidei ſine bona oꝑatione. vbi au ma querit mgr̄ vtrū omne pctm̄ exteriꝰ ſit voluntarium ſiue a tem oportunitas ſiue. facultas deeſt. ſola gr̄a ſufficit. Unde ſen voluntate. In ſcd̓a querit vtrū oē pctm̄ ſit in volūtate. ibi. Il ſus eſt. ei qui oꝑatur.i. ei qui hꝫ tempꝰ operādi. ¶ Ad illud qd̓ lius etiā intelligētia ꝑquirēda eſt ⁊c. In tertia vero ꝯcludit ꝙ obijcitur de glo. ꝙ quātum ſeminauimꝰ in operibus. tm̄ metehoc nō ſolū verū eſt de pctō exteriori ꝙ ſit voluntariū. ſꝫ etiaꝫ mus in fructibus. Dd̓m ꝙ noīe fructuū intelligitur ibi gaudiū verū eſt de pctō interiori. qd̓ quidē cōſiſtit circa volūtatis mo qd̓ habebit quis de bonis operibꝰ. nō premium ſubſtātiale qd̓ tum. ibi. Si autē omne pctm̄ mortale ⁊c̄. Et ſic duas queſtioconſiſtit in deo. Si aūt de illo ſcꝫ ſubſtātiali premio intelligat̉ nes principaliter determinat mgr̄ in parte iſta. Quarum vna tunc quātum ⁊ tm̄ non dicunt cōmenſurationē. nec etiā dicunt eſt. Utrum oīs actio mala ſit que non procedit ex intentiōe rediſpoſitionē neceſſitatis ſꝫ congruitatis. ¶ Ad illud qd̓ obijcicta. Scd̓a eſt. vtrum omnis culpa ſit voluntaria. tur. ꝙ per ſequens opus meretur homo tantundeꝫ habere quā a ¶ Fides intētionē dirigat. Cōtra. Multi bn̄tes. fidem hn̄t
