¶ Liber de laudibꝰ gl̓oſiſſime dei genitricis marie ſempervirginis famoſiſſimi ſacre pagine interp̄tis dn̄i alb̓ti magin de ſaugingen radiſpanen̄. ep̄i necnō p̄dicatoꝝ ordīs ꝓfeſſoris celeberrimi incipit feliciterLara eſt/ et q̄ nūqͣ marceſcet ſapīa. Sic̄ ſcriptū eſt ſap̄. vj. et facile videt̉ ab hijs qͥ diligūt eā. ⁊ inueīet̉ ab hijs qui quer̄t eā. Preoccupat eos qui ſe ꝯcupiſcūt vt illis ſe pͥoron̄dat qui de luce vigilaui̓t ad eā nō laborabit/ aſſidēteꝫ em̄illā foribꝰ ſuis inueīet. cogitare ergo de illa eſt ſēſus conſūmatꝰ et qui vigilauerit ꝓpter illā cito ſecurꝰ erit. qm̄ dignos ſeip̄a circuit querēs et in vijs ſuis oſtēdet ſe ill̓ hylariter et in omī ꝓuidēcia occurret illis Iteꝫ ſcriptum eſtecc̄i. xxiiij. Qui edūt me adhuc eſuriēt. et qui bibūt meadhuc ſiciēt qui audit me nō ꝯfūdet̉. et qui oꝑant̉ in menō peccabūt. qͥ elucidāt me vitā eternā hēbūt. Huiuſmōiergo largiflue ſpōſiōis ſubnixus fiducia fiducialit̓ mittomanꝰ in opꝰ/ alias certe ſuꝑ meū ingeniolū ⁊ ſciolam meāme nimiū eleuareꝫ. Scio aūt ꝙ nō eſt abbreuiata manusdn̄i. ſed adhuc oīa poſſibilia ſūt credēti. Eſt aūt opus qd̓attēptamꝰ dn̄ice incarnatōis exordiū deſcribētes nr̄e redēptōis miſteriū/ qd̓ in laudē ⁊ gl̓iaꝫ ⁊ honoreꝫ gl̓oſiſſime etſolius vere honorate ſuꝑ omēꝫ creaturā virgīs mr̄is dei ipſius auxilij ſpecialiſſima ꝯfidēcia ſuſcipimꝰ in laborem et ineiuſdeꝫ mīa tanꝙͣ infirmiſſima ſpei nr̄e anchora expectātesfinē ꝯſūmatōis ⁊ p̄miuꝫ laboris que eſt motrix volūtatiset cauſa oꝑatōis ⁊ inſpectrix intentōis. Obſecro ergo inpͥmis mīaꝫ dei omīpotēteꝫ pr̄eꝫ miſericordiaꝝ qui luceꝫ inhabitat inacceſſibilē vt effugatis lumīe ſue claritatis erroris fallacia. fl̓itatis zizania. vanitatis gl̓a. det mihi veꝝintelligere ⁊ dicere de mr̄e ip̄ius mīe ⁊ vei̓tatis. Obſecroet eos qui pn̄s opuſculū forſan dignabūtur aſpicere vt ſi
