Seite
X DI. interior ⁊ exterior. Et ſermo ſiue verbum interius non geli. Item cum deus loquit̉ mentibus noſtris loqui tur anime qͣꝫtum ad ſup̄ma ꝑtem. cum ꝟo angelus lo­poteſt eſſe idem cū ſermone vel verbo angeli. ſꝫ ſermo exterior poteſt. Sermo em̄ interior dei ſiue verbū eius tur ſuggerit ab inferiori. gͦ nō videtur ꝙ eadeꝫ poſſit eē eſt ipſe deus. ſermo vero exterior ē illius verbi effectus locutio dei ⁊ angeli. Iuxta hoc q̄ritur cum angelꝰ ap­pareat ⁊ loquat in ꝑſona dei vtruꝫ ſimiliter poſſit ad­Ad aliud dd̓m ꝙ loqui ꝓut deus d̓r loqui per ange­lum non comparat̉ ad deum ſicut ad ſubiectum ſꝫ ſicut Al orari in ꝑſona dei. Queritur etiam vtrum apparitiōes ad cām. Non em̄ d̓r illa locutio eſſe dei. qꝛ ſit dei diſpo omnes in ſubiecta creatura qͥbus deus apparuit. ⁊ lo­cutiones etiaꝫ facte ſint mediantibus angelis. ℟ꝰ dd̓ ſitio. ſꝫ qꝛ eſt ab eius imperio. ipſe autē obijcit de locuti on interna ⁊ increata de qua nihil ad ꝓpoſitum. Ad 42 ꝙ ſicut tripliciter dicimur videre deū.ſ. viſione corpo illud qd̓ obr̄ ꝙ ex alia et alia parte loquitur deus ⁊ an­rali. imaginaria. ⁊ intellectuali In viſione intellectu gelus. dd̓ꝫ ꝙ obiectio illa procedit de locutione ẜm ter ali videt̉ deus in ſeip̄o lucens. viſione aūt imaginaria tium moduꝫ. Ad illud qd̓ queritur vtrum ſimiliter ⁊ corporali videtur deus in ſubiecta creatura apparens Sic etiā tripl̓r dicimur audire. Aut ꝑ aliqd̓ ſignuꝫ ex competat ei adorari ex perſona dei ſicut competit ex ꝑ­ 43 ſona dei apparere et loqui. dd̓m ꝙ ſicut ſermo queꝫ for­38 terioribꝰ auribus oblatuꝫ. ſicut pluries auditus fuit ⁊ mat angelus in ſubiecta creatura dupliciter poteſt re­in veteri ⁊ in nouo teſta. Aut ꝑ aliqd̓ ſignum in interi ferri ad deum. aut mediate aut immediate. Mediate ori ſenſu vel in interiori imagine formatum. Aut ꝑ ali cum angelus pronunciat tanqͣꝫ ſi deus ꝓnunciaret im­qd̓ inſpirationis verbū nr̄is mentibus inſtillatuꝫ. Et mediate quādo angelus pronūciat vt nuncius dei. ſic ſicut triplicit̓ audit̉ ita etiā tripliciter d̓r loqui. ẜm qd̓ in nobis triplicē excitat auditu. Sicut em̄ ſenſum no­intelligendum eſt in apparitione ſenſibili. qꝛ forma illa aut principaliter ducit in angelum qui eſt nuncius dei ſtrū ad ſuijpſiꝰ apprehenſionē excitat mediāte ſigno ſen aut principaliter ducit in deum. ⁊ primo modo poteſt ſibili. in quo apparet angelus ex ꝑſona dei. vel deus ap adorari dulia. ⁊ ſcd̓o modo pōt adorari latria ſic̄ ado­paret ex mīſterio angeli. mentē aūt noſtram per ſemet ip̄m informat vt ip̄m videat ⁊ cognoſcat. ſic in locutio rauit abraham. Ad illud qd̓ vltimo querit̉ vtrū hu iuſmodi apparitiones ⁊ locutiones ſenſibiles fiant ſꝑ ne intelligendum eſt. Nam locutio illa qua deus loqͥt̉ mediante miniſterio angeli. de hoc dubie rn̄det aug. in 4 per ſignum ſenſibile ſiue exterius ſiue interius. aut ſꝑ li. iij. de trinitate Magiſter tn̄ hanc partem innuit qd̓ aut frequenter fit per angelū ſicut dicit Greg. in moꝝ omnes fiant mediāte angelico miniſterio. ſiue fuerint Ait em̄. cum loquitur deus nobis ꝑ angelum. aliquan in veteri teſtamento ſiue in nouo. Sed Grego. expreſ do vocē ſuā rebus indicat. aliquando imaginibus ocu lis cordis on̄ſis. aliquando imaginibus ante corpore ſius hoc affirmat ꝙ omnes fiant mediāte rationali ali qua creatura. Ait enim ſic in moꝝ. Per angelum loqͥ­os oculos ex aere aſſumptis. aliquādo ſubſtantijs ce­tur dominus. cum ſuperne reuelationis verba audiu­leſtibus. aliqn̄ terrenis. aliquādo ſimul celeſtibꝰ ⁊ ter­renis. ⁊ de omnibꝰ exemplificat. Locutio vero qua deꝰ tur. ſicut dicitur Ioh̓. xj. Clarificaui ⁊ iterum clarifi­cabo. Neqꝫ enim deus qui ſine tꝑe vi intime impulſio inſpirat aliquid cordibus noſtris. ⁊ ſi poſſit fieri ꝑ an nis clamat. in parte voce ſuaꝫ ꝑ ſubſtantiā edidit. quā gelum excitantem ab inferiori ſicut dicit Grego. ꝙ nū­circumſcriptam tempore per humana verba diſtinxit qꝫ deus humanis cordibꝰ ita per angelum loquitur vt ſed de celeſtibus loquens. verba ſua que audiri ab ho­ipſe mentis obtutibus preſentet̉. fit tamen principalit̓ minibus voluit. rationali adminiſtrante creatura for ab ipſo deo. Primus igitur ⁊ ſcd̓s modus loquendi ⁊ mauit. De his autem apertius habituꝫ eſt in primo li­angeli eſt ⁊ dei. ſed dei tanqͣꝫ imperantis. angeli vero tā diſt. xvj. vbi habitum eſt de apparitiōe ſiue viſibili mir qͣꝫ exequentis. ita ꝙ ſermo exequentis referatur ad per ſione­ſonam imperantis. Hoc aūt poteſt eſſe duplicit̓. Uel cum angelus loquitur in perſona dei. ſicut cum forma­uit illam vocem Luc. iij. hic eſt filius meus dilectꝰ. ſi­ue ſicut locutus eſt ad moyſen. Exo. iij. Uel cuꝫ loquit̉ Diſtinctio. xj. De angeloꝝ miniſterio ⁊ miſſi­vt nuncius dei ꝓferens illud verbum qͣſi a deo. ꝑ quem on ꝑ cōꝑationem ad hoīem cui miniſtrant. etiaꝫ modū d̓r dominus loqui per ꝓph̓as. tertius vero modꝰ loquendi eſt ꝓprius ipſius dei. ⁊ ita nō poteſt ea dem eſſe locutio dei ⁊ angeli ẜm illum modum. Ex his Llud quoqꝫ ſciendum eſt ꝙ angeli boni ⁊cͣ. pꝫ rn̄ſio ad queſtionē ⁊ ꝓ magna parte ad obiecta. Nā Supra determinauit mgr̄ de angelorū mi­rones que ꝓbant ꝙ eadem locutio poſſit eſſe dei ⁊ ange niſterio qͣꝫtum ad ip̄os angelos miniſtran­li procedunt ẜm cum modū loquendi ẜm ꝙ deus loqui tes. in hac parte determinat de angelorū mi­tur ꝑ angeli miniſterium. ⁊ tuūc eadeꝫ eſt locutio. ſicut niſterio ꝑ comꝑationeꝫ ad hominē cui miniſtrant. Et eadē ē oꝑatio. ⁊ principaliter mouentis ⁊ inſtr̄i. qͣꝫuis quoniam omne officium ſiue miniſterium laudalile et ſit ibi diuerſa relatio. ⁊ om̄s ille rōnes hac via ꝓcedūt bonū debet habere premiū. iō pars iſta habet duas par vt pꝫ. ⁊ ideo cōcedende ſunt. Ad illud vero qd̓ obr̄ in tes. In pͥma determinat qualiter angeli hominibꝰ mi­ꝯͣriū ꝙ diuerſaꝝ ſb̓aꝝ agentiū. diuerſi ſunt actus. dd̓ꝫ niſtrando eos cuſtodiunt. In ſecunda querit. vtrum ꝙ illd̓ intelligitur de actu primo ⁊ immediato reſpectu angeli ex ipſo actu miniſtrandi in merito vl̓ in premio virtutis agentis. Si enim intelligatur de oꝑe oꝑato. proficiant. ⁊ incipit ſecunda pars ibi. Preterea illd̓ cō ſic non hꝫ veritatē ſimpliciter. maxime qn̄ plura agen ſiderari oportet ⁊c̄. Prima pars habet d̓uas. In pri tia nata ſunt concurrere ad vnum effectu. ⁊ ſic ē in ꝓpo ma oſtendit ꝙ boni angeli deputentur ad cuſtodiam. ⁊ ſito Nam locutio angeli ſic eſt ab angelo vt non exclu mali ad exercitium hominum. In ſecunda querit ⁊ de­dat ſꝫ īcludat oꝑatōnē dei. actio tn̄ dei q̄ ē idē qd̓ ip̄e deꝰ terminat vtrum ſinguli deputentur ad cuſtodiam ſin­non pōt eē eadem cū locutione angeli. ſꝫ iſtius locutio gulorum. ibi ſolet autem queri vtrum ſinguli. Simi nis effectꝰ ⁊ dei ⁊ angeli eē pōt. Ad illud qd̓ obr̄ ꝙ locu liter ſecunda ꝑs principalis duas hꝫ ẜm duas opinio tio dei non eſt aliudqͣꝫ verbum dei. dd̓m ꝙ ſicut priꝰ di nes ẜm qͥs dupliciter determinat q̄ſtionē ꝓpoſitaꝫ. In prīa ꝑte ponit pͥmā opinionē q̄ incipit ibi. p̄terea illud ctuꝫ eſt. ſicut loqui eſt interius ⁊ exterius. ita eſt ſermo K k 4